หนี้รักประธานเจ้าเล่ห์ นิยาย บท 270

ตอนที่ 270 เจียมตัว

วรินทรที่เกือบจะตามทาวัตทันแล้ว กลับโดนทศพรดักหน้า มองเขาอย่างตำหนิ “อืม เขาไปแล้ว”

“ไปแล้ว?” ทศพรยิ้มอย่างสะใจ “คนคนนั้นก็รู้จักเจียมตัวเหมือนกัน”

วรินทรพยักหัวสายตามองหาไปมา เพื่อหาร่างมาดเข้มนั้น

แต่ก็ไม่พบ ไม่ใช่ว่าจากไปแล้วมั่ง?

“เธอมองหาใคร?” ทศพรถามอย่างแปลกใจ

“ฉันไม่เป็นไร ฉันต้องไปก่อนแล้วนะ” หาทาวัตไม่เจอวรินทรรู้สึกเสียใจ

ทศพรได้ยินว่าเธอจะจากไป หน้ามึด คว้ามือเธอมาไม่ยอมปล่อย “ผู้หญิงอย่างเธอ ทำไมพูดคำไหนไม่เป็นคำนั้น”

“พอล่ะคุณชาย ฉันมีธุระจริงๆ” แววตาวรินทรจริงจัง มองทศพรอย่างรู้สึกผิด

เขาหลบสายตาอย่างรู้สึกไม่เป็นตัวของตัวเอง แล้วพูดว่า “ถ้าเธอมีธุระจริงๆ งั้นเต้นรำกับฉันสักรอบ แล้วถือว่าทุกอย่างหายกัน”

“ได้ ตกลง” วรินทรแววตาเป็นประกาย รีบเดินไปยังลานเต้นรำอย่างกับกลัวเขาจะเปลี่ยนใจ

……

ทาวัตแค่อยากแกล้งวรินทร เมื่อเดินออกจากห้องโถงแล้วก็รออยู่สักพัก ไม่เห็นแม้เงาวรินทร ก็เลยเดินกลับเข้ามา

บนลานเต้นรำ วรินทรกับผู้ชายอีกคนกำลังเต้นรำคู่กัน

คราวนี้ ทาวัตโกรธแล้วจริงๆ

เขาลากผู้หญิงคนหนึ่งมาแล้วเดินไปยังลานเต้นรำ เข้าใกล้วรินทรกับทศพร

วรินทรกำลังคิดว่าถ้าเต้นเพลงนี้จบแล้วก็จะรีบไปหาทาวัต กลับเห็นทาวัตก็เต้นรำอยู่กับผู้หญิงแปลกหน้าคนหนึ่ง

เธอขบกรามจ้องมองผู้หญิงคนนั้น กล้ามาแตะต้องผู้ชายของเธอ

ไม่ว่าในใจจะเดือดร้อนขนาดไหน ใบหน้างดงามของเธอก็ยังคงยิ้มแย้มแจ่มใส

พอเต้นถึงครึ่ง แลกเปลี่ยนคู่เต้น วรินทรเปลี่ยนมาเต้นคู่กับทาวัต

ผู้ชายตรงหน้าสีหน้าเย็นชา ปากเม้นแน่น ดูแล้วสีท่าคงโกรธมาก

วรินทรเมินที่มุมปาก แล้วถาม “ทำไมคุณเต้นรำกับผู้หญิงแปลกหน้า?”

ทาวัตใช้แรงเกาะเอวเธอ “ทำไมคุณเต้นรำกับผู้ชายแปลกหน้า?”

วรินทรหน้าเอ๋อ ทำหน้าน่ารักน่าเอ็นดู

“ผู้ชายคนนั้นเป็นใคร?” ทาวัตไม่หลงกล ยิ้มที่มุมปาก แววตาแน่วแน่

ในใจวรินทรตื่นเต้น ทาวัตต้องโกรธจริงๆแน่ เธอก็เลยยอมบอกความจริง

“เขาชื่อทศพร ตอนที่ฉันเพิ่งหนีออกมาจากชนุตร์ เขาเป็นคนช่วยฉันไว้ คืนนี้แค่ตั้งใจตอบแทนบุญคุณ”

แววตาดุดันของทาวัตคลายลง สีหน้าดีขึ้น “ผู้หญิงคนนั้นเมื่อกี้ฉันแค่คว้าไปเรื่อย”

อะไรนะ?

วรินทรอึ้ง คว้าคนไปเรื่อย? ท่านประธานทาวัตช่างเห็นแก่ตัวยิ่งนัก

“ต่อไปเต้นกับฉันได้คนเดียว ห้ามแตะต้องผู้หญิงคนอื่น” วรินทรพูดอย่างครุ่นเคือง

ทาวัตไม่ตอบ ถามกลับ “แล้วเธอล่ะ?”

ถึงวรินทรจะซื่อ แต่เธอไม่โง่ เข้าใจความหมายของทาวัตขึ้นมาทันที จึงมองหน้าเขาแล้วพูดว่า “ถ้าคุณทำได้ ฉันก็ทำได้”

ไม่ที่จะคิดยอมแพ้ใครจริงๆ

ทาวัตอมยิ้ม พาเธอเต้นจนจบเพลง

“วรินทร เธอ....” ทศพรหยุดเต้น แล้วเดินมาหาวรินทร