หนี้รักประธานเจ้าเล่ห์ นิยาย บท 275

ตอนที่ 275 ยัยบ้านี้?จะไปไหนกันนะ

เวลากลางคืน ณ บาร์แห่งหนึ่ง

มษยา ดื่มจนเมาแอ๋ ตอนนี้แค่เดินเธอยังเดินไม่ตรงเลย สุดท้ายก็ต้องไปพิงกำแพงเพื่อไม่ให้ล้มลง

ธรรศ ตกใจกับภาพที่เห็น ยัยนี้พอเงียบแล้วน่ารักกว่าตอนปกติซักอีก ค่อยเหมือนผู้หญิงขึ้นมาหน่อย

พวกเขาอยู่ใกล้กันมาก จนสามารถได้กลิ่นน้ำหอมอ่อนๆออกมาจากตัวเธอ

ธรรศ พอได้กลิ่นจากตัวเธอ ก็ทำให้เขารู้สึกสดชื่นขึ้นมา กลิ่นนี้ไม่เหมือนกับผู้หญิงที่เขาเคยคบด้วยเลย พอได้ดมแล้วมันรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก

หอมจัง ถ้าเป็นกลิ่นทั่วไป ธรรศ คงไม่รู้สึกอะไร เขาแนบตัวเข้าไปใกล้ๆเพื่อที่จะได้ดมให้ชัดยิ่งขึ้น แต่กลับไปทำให้เธอตื่นซักก่อน

“คุณ จะทำอะไรนะ?”มษยา พอรู้สึกตัวขึ้นมาก็เห็น ธรรศ กำลังเข้าใกล้เธอ เธอจึงพยายามถอยหลัง แต่น่าเสียดายที่ข้างหลังเธอเป็นประตู ตอนนี้เธอไม่มีที่ให้ถอยอีกแล้ว

“อย่าขยับ”ธรรศ ก็ไม่รู้ว่าตัวเองกำลังทำอะไรอยู่ เขาล็อคมือขอ มษยา ด้วยมือของเขา จากนั้นก็เอาจมูกไปดมใกล้ๆ กลิ่นนี้แหละที่ฉันรู้สึก มันเป็นกลิ่นที่ไม่มีน้ำหอมชนิดไหนจะสู้ได้ เหมือนจะเป็นกลิ่นที่ออกมาจากตัวเธอ

มษยา ยิ้มให้เขา จากนั้นเธอก็ใช้เข่าของเธอฟาดเข้ากับน้องชายของ ธรรศ อย่างจำ

“อ้ากกก!”ธรรศ ไม่ทันได้ป้องกันตัว เขาจุกจนไม่สามารถลุกขึ้นมาได้

ยัยบ้านี้?จะไปไหนนะ?!

“เสียงอะไร?”ธรรศ ส่งเสียงร้องจนคนข้างนอกได้ยินเสียงของเขา เขาพึ่งนึกขึ้นได้ว่า ตอนนี้เขากำลังอยู่ในห้องน้ำหญิง เขาจึงเอามือไปปิดปากเธอเพื่อไม่ให้ส่งเสียงออกมา

ความเจ็บปวดที่ ธรรศ กำลังรู้สึกในตอนนี้ มันเจ็บซักจนหาคำเปรียบเทียบไม่ได้ ตอนนี้เขาอยากจับ มษยา มาบีบให้ตายคามือ

“ไอ้โรคจิตนี้ คิดว่าฉันเป็นคนง่ายๆหรือไง ดูซิว่าต่อไปยังจะกล้าอีกไหม?”แม้ว่าตอนนี้เธอจะเมา แต่เธอก็ยังมีสติพอที่จะรู้ว่า คนอื่นกำลังทำอะไร

คิดจะจีบฉันเหรอ?กลับไปฝึกสักปี สองปีค่อยมาใหม่ ไม่งั้นโดนฉันอัดเละแน่

“เสียงอะไร?คงหูฝาดไปล่ะมั้ง?

“เหรอ?งั้นไปกันเถอะ”

ธรรศ พอเห็นว่าคนข้างนอกได้เดินจากไปแล้ว เขาจึงได้ปล่อยมือออกจากปากของ มษยา แล้วหันไปจ้องหน้าของเธอ “ยัยบ้า คนเขาอุตส่าห์ช่วยพามาอ้วกที่ห้องน้ำ กลับต่อแทนฉันด้วยวิธีนี้งั้นเหรอ?”

มษยา ยังคงมึนกับอาการเมาอยู่ เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขากำลังพูดเรื่องอะไรอยู่ เธอได้แต่ยิ้มแห้งๆให้ ถ้าเป็นตอนปกติ เธอคงต่อยกลับไปแล้ว ไม่มีวันปล่อยให้ ธรรศ มาควบคุมสถานะกันหรอก

ธรรศ กัดฟันแน่นแล้วจ้องมองเธอ “อย่าคิดว่าเมาแล้ว ฉันจะไม่กล้าทำอะไรนะ! กล้าทำร้ายฉัน เธอตายแน่!”

ระหว่างที่พูด เขาก็พยุงตัวเธอขึ้น หยิบโทรศัพท์ออกมาเพื่อโทรไปหาใครสักคน จากนั้นก็เดินออกไป

“ฮัลโหล?พี่เหรอ พอดีฉันมีธุระด่วน ขอตัวก่อนนะ เที่ยวต่อได้เลย ไม่ต้องเป็นห่วงฉัน.......”

..............

วรินทร หลังจากที่ออกมาจากห้องน้ำ เธอก็เดินเล่นอย่างไร้จุดหมายภายในบ้านของธัมรุจินันท์

วรินทร เดินมาจนถึงสวนหลังบ้าน เธอเงยหน้ามองไปทางบ้านของตัวเอง ตอนนี้ไร้ซึ่งแสงสว่าง ต่างจากทางนี้ที่สว่างไสว เทียบกับทางนี้ มันช่างเงียบสงบซักจริง

ได้ยินมาว่า ชยุต ได้รับบัตรเชิญด้วย แต่ยังหาตัวลูกสาวของเขาไม่พบ ถ้า ชยุต มาร่วมงานเลี้ยงจริงๆ เขาคงไม่ใช่คนแล้วล่ะ

วรินทร เดินเล่นคนเดียวอย่างเงียบๆ สายตาจ้องมองดอกไม้ข้างทาง หญิงสาวคนนี้กำลังเดินเล่นอยู่ในสวนด้วยเท้าเปล่าๆของเธอ

...........