หนี้รักประธานเจ้าเล่ห์ นิยาย บท 279

ตอนที่ 279 ผู้หญิงคนไหน

“ยินดีกับเธอด้วย ได้แต่งงานกับภรรยาที่ดีเช่นนี้” ชนิศาหัวเราะเบิกบานยินดีกับเขา

“พี่ปทิต ยินดีกับพี่ด้วยจริงๆ นะคะ” ทีนาร์ยิ้มอย่างใจออกมาอย่างยากที่จะได้เห็น เธอดึงแขนของชนิศาเดินไปด้านหน้าของปทิต

“ขอบคุณพวกคุณมาก” ปทิตพยักหน้า หลังจากนั้นหันไปทางชนิศา “คุณชนิศา ผู้หญิงคนนั้นตอนนี้ก็อยู่ในงานหมั้น แต่ถูกผมจับขังไว้แล้ว ไม่รู้ว่าคุณคิดจะจัดการยังไง?”

รอยยิ้มบนใบหน้าของชนิศาชะงักค้างไปชั่วครู่ สีหน้าแสดงความไม่เข้าใจอยู่หลายส่วน “ผู้หญิงคนไหน?”

“ก็คือ...” ปทิตกำลังคิดจะบอกว่าก็คือวรินทรที่คุณให้ผมขังเอาไว้ไง แต่กลับถูกทีนาร์แทรกขึ้นมาเสียก่อน

“พี่ปทิต พิธีกำลังจะเริ่มแล้ว เวลานี้พี่ยังไม่รีบเร่งไปอีกละ รีบไปเร็วเข้าเถอะ” ส่วนลึกในในของทีนาร์รู้สึกยวบยาบ เร่งรีบเอ่ยแทรกคำที่กำลังจะเอ่ยของปทิต

ปทิตยกนาฬิกาบนข้อมือขึ้นมาดู ถึงเพิ่งได้สติว่าถึงเวลาแล้ว เร่งรีบเอ่ยลากับชนิศาและทีนาร์ เดินไปทางพื้นที่จัดการอย่างรีบเร่ง

ทีนาร์คลายใจลง หันหน้าไปมองมารดาที่มองตนเองอย่างสงสัย หัวใจที่เพิ่งสงบลงก็กระชั้นเร็วขึ้นอีกครั้ง

“เธอทำอะไรลับหลังแม่อีกแล้ว แล้วเธอก็ยังกล้าไม่ให้แม่รู้อีก?” ชนิศามองทีนาร์ มองเธออย่างรู้ทัน ทีนาร์ราวกับกำลังปกปิดเรื่องอะไรบางอย่างอย่างนั้น

“ไม่มีหรอกค่ะ แม่ แม่คิดมากเกินไปแล้ว หนูจะไปมีเรื่องอะไรที่ไม่สามารถให้แม่รู้ได้ละคะ?” ทีนาร์ปฏิเสธในทันที เพื่อที่จะให้ตัวเองดูเป็นธรรมชาติขึ้นจึงกอดแขนออดอ้อนแม่ ท่าทางดูราวกับตัดพ้อ ถ้าหากปล่อยให้แม่ของเธอรู้เข้าก็จบสิ้นกันแล้ว

ชนิศามองท่าทีของเธอ ถึงแม้ในใจจะยังรู้สึกสงสัย แต่ก็ไม่ได้เอ่ยถามมากความอีก “ไปกันเถอะ กลับไปกัน ไม่อย่างนั้นพ่อของเธอจะต้องออกมาตามหาพวกเราแน่แล้ว”

“แม่คะ จู่ๆ หนูก็เกิดปวดท้องขึ้นมา แม่ไปหาพ่อก่อนเถอะค่ะ หนู... อยากไปห้องน้ำสักหน่อย หนูจะรีบกลับไปนะคะ แม่ไปรอหนูก่อนดีไหมคะ?” ทีนาร์ดึงแม่ออกมาไม่ง่าย ก็ส่งเธอกลับไปไม่ง่ายเช่นกัน ดังนั้นจึงกุมท้องของตัวเอง มองชนิศาด้วยท่าทีราวกับต้องการไปห้องน้ำ

ชนิศารู้สึกเป็นห่วง กล่าวพลางดึงเธอขึ้น “คงไม่ได้กินอะไรผิดมาใช่ไหม? หรือไม่ให้แม่พาเธอไปหาหมอดีไหม?”

“ไม่ต้อง ไม่ต้องหรอกค่ะ ก็แค่ท้องเสียทั่วไป หนูไปห้องน้ำก็ใช้ได้แล้ว” ทีนาร์รีบโบกมือกล่าวไม่จำเป็นทันที หลังจากนั้นหันร่างวิ่งออกไปทางห้องน้ำ

มือของชนิศาว่างเปล่า ถอนมือกลับมาอย่างกระอักกระอ่วนเดินเข้างานเลี้ยงไป

ทีนาร์ทำทีแกล้งไปห้องน้ำ แต่ที่จริงวิ่งไปที่ห้องที่วรินทรถูกกักขังเอาไว้ แผนการที่เธอกับธารีวางเอาไว้ก่อนหน้านี้พร้อมแล้ว

บ้านธัมรุจินันท์และบ้านของปทัตสองบ้านนี้ความสัมพันธ์กันไม่เลว ทีนาร์ยกข้ออ้างมาเยี่ยมเจ้าสาวคนใหม่โดยปกติแล้วก็จะไม่มีคนสงสัยอะไร ดังนั้นจึงสะดวกให้ทีนาร์ “ลงมือ”

ที่จริงแล้วรอยแยกบนชุดแต่งงานล้วนเป็นฝีมือของทีนาร์ ตั้งแต่เด็กเธอก็ชอบเล่นตุ๊กตา เวลาผ่านไปเธอก็เรียนรู้งานฝีมือนี้ และได้ใช้ปฎิบัติจริง

เธอใช้ชื่อของชนิศาขึ้นมายุยงปทัต ให้เขาจับวรินทรขังไว้ที่นี่ เพราะว่ารู้ว่าทาวัตสองวันนี้ไปติดต่อธุรกิจที่อเมริกา ทีนาร์ตั้งใจไม่ให้มีคนมาช่วยเหลือเธอได้ ดังนั้นเธอจึงอาศัยโอกาสสองวันนี้ กักตัวเธอเอาไว้ให้มั่น สะสางความอยุติธรรมให้ธารี

ในตอนที่ทีนาร์หาห้องเจอ กลับเปิดประตูไม่ออก ดูท่าคนจะถูกขังเอาไว้แล้ว

“แย่จริง เมื่อกี้ลืมเอากุญแจมาจากปทิต!” ทีนาร์กระทืบเท้าโมโหหนัก สองตาจ้องเขม็งไปที่ประตู พลันราวกับนึกถึงอะไรได้บางอย่างจึงปรบมือตนเอง จากนั้นวิ่งจากไป

วรินทรนั่งอยู่บนพื้นหน้าประตู พลันได้ยินเสียงทุบจากด้านนอกประตู ในใจรู้สึกยินดี ยืนขึ้นทุบประตูหลายครั้ง “มีคนอยู่ไหม? ด้านนอกมีคนอยู่ไหม?”

ทว่าทุบไปหลายทีแล้ว แต่ไม่มีคนตอบรับเธอ ราวกับว่าจะไปเสียแล้ว

เธอผิดหวังจนพิงตัวกับแผ่นประตู พลันในสมองสว่างวาบ เธอยังมีโทรศัพท์มือถือนี่นา!