หนี้รักประธานเจ้าเล่ห์ นิยาย บท 280

ตอนที่ 280 เกมทำลายล้าง

คิดมาถึงตรงนี้ เลขานิธูรตัดสินใจโทรไปที่เบอร์ของเสี่ยวจางคนขับรถไปพิธีงานหมั้นให้กับวรินทร พลันรู้สึกว่าครั้งนี้เกิดเรื่องใหญ่ขึ้นแล้ว

“ฮัลโหล เสี่ยวจาง คุณวรินทรกลับมาหรือยัง?... อะไรนะ ยังไม่กลับ? เช่นนั้นตอนนี้คุณวรินทรอยู่ที่ไหน? หลังจากเข้าไปก็ไม่ได้ออกมาอีกหรือ โอเค ฉันเข้าใจแล้ว”

จากคำบอกเล่าของเสี่ยวจาง จริยาหลังจากเข้าไปในบ้านของปทิตก็ไม่ได้กลับออกมาอีก อีกทั้งหากไม่มีบัตรเชิญก็ไม่อาจเข้าไปได้โดยสะดวก ดังนั้นรถจึงจอดรออยู่ไม่ไกล แต่ใครจะรู้ว่าต้องรอตลอดทั้งบ่าย

เลขานิธูรไม่ลังเลอีก ตัดสินใจโทรหาทาวัต

เสียงรอสายดังไม่ถึงสามวินาทีก็รับสายแล้ว เสียงเย็นชาของทาวัตดังออกมาจากไมโครโฟน พาให้คนรู้สึกไม่อาจทานทน “มีเรื่องอะไร”

“ท่านประธานทาวัต วันนี้ทางบ้านของปทิตและนิสิตาจู่ๆ ก็โทรศัพท์มา บอกว่าชุดแต่งงานของพวกเรามีปัญหา คุณวรินทรก็เร่งรีบออกไปตั้งแต่เช้า ทว่าจนถึงตอนนี้ยังไม่ได้กลับออกมา ไม่รู้ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นหรือไม่...”

ทาวัตที่อยู่ไกลถึงอเมริกา ในเวลานี้กำลังปรึกษาหาความร่วมมือกับแขกอยู่ในโรงแรมแห่งหนึ่ง เพื่อหลีกเลี่ยงที่จะถูกเรื่องที่ไม่สำคัญรบกวนจึงตั้งค่าโทรศัพท์ให้สั่นไว้ แต่ว่าก็กังวลว่าจะเกิดเรื่องขึ้นวรินทร ดังนั้นจึงวางไว้ติดกับผิวกายมาก เช่นนี้จึงได้รับรู้ตั้งแต่สั่นครั้งแรก

“นายแน่ใจนะว่าวรินทรไม่ได้กลับมา?” เขาหันไปกล่าวประโยค “ขออภัย” กับแขกชาวอเมริกันสองท่าน จากนั้นลุกขึ้นยืน เดินออกไปด้านนอกโรงแรม

“ดิฉันมั่นใจ เสี่ยวจางคนขับรถที่ไปส่งคุณวรินทร ไม่เห็นคุณวรินทรออกมาจากประตูบ้านปทิตอีกเลย ดิฉันกังวลว่า...”

ใบหน้าของทาวัตพลันเย็นเยียบลง ริมฝีปากบางโค้งแสดงความไม่พอใจ “ตอนนี้นายติดต่อไปหานรชัยและธรรศ ตอนนี้พวกเขาน่าจะอยู่ที่งานพิธี เร่งตามหาวรินทร”

“ค่ะ ดิฉันเข้าใจแล้ว” เลขานิธูรรับคำทันที ถอนหายใจ บอสมาแล้ว ทั้งหมดล้วนไม่มีปัญหา

ทาวัตเก็บโทรศัพท์ลงกระเป๋า ใบหน้าเย็นชาลึกล้ำ เผยรังสีร้ายกาจออกมาหลายส่วน

“ปกเกศ” ทาวัตหันหลังเดินมุ่งหน้าไปทางโรงแรม “กลับประเทศ”

“ครับ” ปกเกศเดินตามออกมาจากที่มืด ตอบรับเสียงหนึ่งและเร่งซื้อตั๋วเครื่องบินทันที

……

ได้ยินคำสั่งของทาวัต เลขานิธูรพลันให้คนพาตนไปส่งที่บ้านของปทิต ในมือของเธอมีบัตรเชิญอยู่สองสามใบ เป็นสิ่งที่คนของบ้านปทิตส่งมาให้กับทาวัต

เธอหยิบบัตรเชิญขึ้นมาพลางเดินไปด้วย แต่แรกจึงไม่มีคนเข้ามาขัดขวางเธอ

ในเวลาเดียวกันนั้น วรินทรที่ขดตัวอยู่บนพื้น ในเวลาที่เงียบงันจนแทบสำลักนั้นเอง พลันได้ยินเสียงหยดน้ำเสียงหนึ่ง

เสียงเช่นนี้มีรูปแบบมาก หยดหนึ่งและอีกหยดหนึ่ง ราวกับว่าหยดลงจากนั้นหยดลงบนพื้นอีก ปรากฎเสียงอย่างชัดเจน

ภายในห้องที่เงียบงันกระทั่งไม่ได้ยินเสียงใดๆ ความสนใจของวรินทรก็ดึงดูดไปอยู่กับเสียงหยดน้ำอย่างรวดเร็วยิ่ง ความนึกคิดทั้งหมดล้วนพุ่งไปที่เสียงหยดน้ำนั่น

โดยไม่คาดคิดเลยว่าเธอกำลังอยู่ในเกมทำลายล้าง

ไม่รู้ว่าเริ่มต้นขึ้นตั้งแต่เมื่อไหร่ ในระหว่างเสียงหยดน้ำแฝงด้วยรูปแบบที่เปลี่ยนแปลงไป เวลายิ่งลากยิ่งยาวนานขึ้น

จิตใจและวิญญาณของวรินทรพุ่งไปที่สิ่งนี้ทั้งหมด รู้สึกได้อย่างชัดเจนว่าเสียงหยดน้ำเปลี่ยนไป ประกอบกับเสียงหยดน้ำยิ่งมายิ่งเชื่องช้า ในใจของเธอรู้สึกเดือดพล่านไม่หยุดหย่อน คิดอยากให้หยุดน้ำเร็วขึ้นอีกสักนิดยิ่งนัก ทว่าเธอก็มองไม่เห็นว่าหยดน้ำอยู่ที่ไหน ทำได้แค่ร้อนใจและกังวลเท่านั้น