หนี้รักประธานเจ้าเล่ห์ นิยาย บท 283

ตอนที่ 283 ความเจ็บปวดที่เคยได้รับ

“มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ บอกฉันมา ”วรินทรอดทนต่อความเจ็บของแผ่นหลังแล้วลุกขึ้นนั่ง ความรู้สึกบอกเธอว่ามันต้องมีอะไรมากกว่านั้นแน่

มันต้องมีอะไรมากกว่านั้นที่ทำให้ทีนาร์เกลียดเธอมานานขนาดนี้

“ คุณอยากรู้หรอ?” ทีนาร์ปล่อยมือ ความเจ็บปวดเต็มดวงตาแต่ก็ยังฝืนเชิดหน้า

วรินทรพยักหน้า เสียงสั่น “ ถ้าหากคุณยินดีเล่าให้ฉันฟัง”

ตอนนั้นเอง ประตูกระท่อมก็เปิดออก ผู้ชายเดินเข้ามาและพูดกับทีนาร์ว่า “ คุณหนู คุณผู้หญิงคนนั้นให้ผมมา คุณหนูกลับไปได้แล้วครับ”

คุณผู้หญิงคนนั้น? วรินทรคิดทบทวนอย่างละเอียดว่าคุณผู้หญิงคนนั้นหมายถึงใคร สุดท้ายเธอคิดว่าคงเป็นธารี

นอกจากธารี ก็คงไม่มีใครอีกแล้ว

เมื่อวรินทรเห็นผู้ชายคนนี้ก็รู้สึกกลัว หมือนตัวเองโดนงูจ้อง ทีนาร์คงไม่มอบเธอให้ผู้ชายคนนี้นะ?

ทีนาร์ไม่ได้พูดสิ่งที่ตัวเองกำลังจะพูดต่อ เนื่องจากโดนผู้ชายตัดบท เมื่อมีคนอื่นอยู่ด้วย เธอก็หมดอารมร์ที่จะเล่าต่อ เธอยืนขึ้นและพูดว่า “ ฉันรู้แล้ว”

“พวกคุณคิดจะทำอะไร?” วรินทรมองพวกเขาอย่างระมัดระวัง ออกแรงขยับมือที่ถูกมัดห้อยหลัง รู้สึกเหมือนเชื่อกที่มัดมือเธอจะหลวมลง

เธอดีใจแต่สีหน้ายังดูนิ่งและมองที่ทีนาร์และผู้ชายคนนั้น

ทีนาร์ทำเสียง หึ่ม แล้วพูดต่อ “ คุณก็อยู่ที่นี่ลิ้มรสความทุกข์ที่ฉันเคยประสบก่อนหน้านี้ไปละกัน ！”

หลังพูดจบก็เดินออกไปพร้อมผู้ชายคนนั้นและปิดประตูกระท่อม เท่าที่ฟังจากเสียงน่าจะล๊อคประตูด้วย

“ เฝ้าเธอให้ดี พรุ่งนี้ค่อยปล่อยเธอออกมา” ทีนาร์สั่งผู้ชายคนนั้น หลังพูดจบก็เดินลงจากเขา

หลังจากที่เธอไปแล้ว ผู้ชายคนนั้นทำเสียง หึ่มอย่างไม่ค่อยพอใจ มองดูสีของท้องฟ้า แล้วก็ไปจากกระท่อม

หูของวรินทรแนบติดกับพื้น ได้ยินเสียงเดินจากไปของพวกเขา เมื่อแน่ใจว่าข้างนอกไม่มีคนแล้ว เธอก็รีบพิงพนังพยุงตัวเองลุกขึ้นนั่ง ใช้แรงขยับมือที่ถูกมัด เชื่อกก็ค่อยๆ คลายจนในที่สุดก็หลุด

ในที่สุดเชื่อกที่มัดมือเธอก็หลุดออก วรินทรไม่มีเวลาสนใจความเจ็บที่ข้อมือ เธอแก้เชื่อกที่มัดขาทั้งสองข้างอย่างเร่งรีบ

เธอยืนขึ้น เดินไปที่ประตูเบาๆ ถึงแม้นอกประตูจะไม่มีเสียงแต่นั่นไม่ได้หมายความว่าจะไม่มีคนเฝ้าที่ด้านนอก

เธอเขย่าประตู มันเป็นอย่างที่เธอคิด ประตูถูกล็อคจากด้านนอก

ขณะที่เธอกำลังกังวล เธอก็ได้ยินเสียงจากด้านนอก เธอจึงตั้งใจฟัง

เป็นเสียงเท้า หนักและทรงพลัง ไม่เหมือนทีนาร์ น่าจะเป็นผู้ชายเมื่อกี้

ฟังจากเสียง เขากำลังเดินวนกระท่อมไปมาไม่หยุด และยังได้ยินเสียงเหมือนเสียงราดน้ำ

เขากำลังทำอะไร?

วรินทรตกใจมากแต่ไม่กล้าหายใจดังกลัวคนที่อยู่ข้างนอกได้ยิน เกรงไปทั้งตัว เม็ดเหงื่อเต็มหน้าผากที่ขาวเนียนของเธอ

กลิ่นอะไร? วรินทรตกใจอย่างรุนแรง กลิ่นเหมือน.............. น้ำมัน！?

รอเธอรู้ตัวอีกทีและวิ่งไปเตะประตู น้ำมันที่ถูกราดล้อมรอบกระท่อมโดยจุดขึ้นแล้ว กระท่อมถูกล้อมรอบด้วยกองไฟ

สวรรค์ ถึงขนาดจะเผาเธอ ！

วรินทรไม่เคยคิดว่าทีนาร์จะเกลียดเธอถึงขนาดนี้ ถึงขนาดจะฆ่าเธอ！

ไฟลุกลามไวมาก ความกลัวตายกระจายออกจากกระท่อม

…..................

ทีนาร์เดินตามถนนลงจากเขา ตามแผนที่เตรียมไว้เมื่อเธอเดินถึงครึ่งทางจะมีคนขับรถมารับเธอ ดังนั้นเธอจึงยืนรอคนมารับข้างทาง

รถเบนซ์สีดำคันหนึ่งขับตรงมาทางทีนาร์ เมื่อมาจอดตรงหน้าเธอ เธอก็ด่าทันที“ ช้ามาก ว่าพวกคุณเกิดปีเต่าหรือไง?” เนื่องจากเธอรอนานจนหงุดหงิด

กระจกถูกลดลงอย่างช้า ๆ มอง เห็นใบหน้าที่หล่อเหลา แต่ดวงตาเหมือนอินทรีมองเธอด้วยความเยือกเย็น

ทีนาร์หน้าซีด ถอยหลังมองดูผู้ชายในรถอย่างตกใจ “ พี่ พี่........ ”

“ พี่ บนเขามีไฟไหม้ใช่หรือเปล่า?” ธรรศตั้งสติได้แล้วพูด มองขึ้นไปบนเขา เห็นแสงไฟและควันดำบนเขาอย่างชัดเจน

ทาวัต เปิดประตูรถและมุ่งขึ้นบนเขา

นรชัยและธรรศก็ลงจากรถตามทาวัตขึ้นเขาโดยผ่านทีนาร์ที่ยืนหน้าซีดทันที

“ ไฟไหม้ได้อย่างไง ” ทีนาร์มองไปที่แสงไฟ ทารู้เลยทันทีว่าเป็นตำแหน่งของกระท่อม ไฟไหม้กระท่อมได้อย่างไร? เธอสงสัย

ทาวัตก้าวอย่างไว เดินฝ่าป่าอย่างรวดเร็วและภาวนาในใจอย่างต่อเนื่อง

วริน คุณอย่าเป็นอะไรนะ คุณห้ามเป็นอะไรเด็ดขาด！

ตำแหน่งกลางเขาและยอดเขาไม่ได้ห่างกันมาก ยิ่งไปกว่านั้นทาวัตเร็วมาก

ไฟที่กระท่อมยิ่งอยู่ยิ่งแรง วรินทรไม่อยากตายแบบนี้ กระเสือกกระสนที่จะหนีออกไป ควันก็เข้าสู่จมูกเธออย่างต่อเนื่อง จนทำให้เธอเจ็บคอ น้ำตาก็ไหลไม่หยุด

ตรงหน้ามีแต่แสงไฟ เธอยืนอยู่กลางกระท่อมเพียงลำพัง ไม่ว่าหนีไปทางไหนก็ตาย

ทาวัต ทาวัต คุณอยู่ไหน?

วรินทรดูดจมูกของเธอและสูดเอาอากาศที่บริสุทธิ์ หลังจากนั้นก็ใช้มือปิดจมูก กลิ่นไหม้ทำให้เธอทรมารมาก เหมือนเธอถูกโยนเข้าเตาเผา ใกล้จะถูกเผาทั้งเป็นแล้ว

ทันใดนั้น ท่อนไม้บนหลังคาโดนเผาจนหักและหล่นลงมา

วรินทรกลิ้งไปข้าง ๆจนหลบท่อนไม้ได้ ถึงโล่งใจ

แต่เธอรู้ดี เมื่อมีท่อนไม้หล่นมาแล้วหนึ่งท่อน มันก็จะมีท่อนที่สองและท่อนที่สามตามมา

กระท่อมหลังนี้ก็ไม่ได้มั่นคงอยู่แล้ว ตอนนี้ยิ่งอันตรายมากขึ้น

วรินทรติดอยู่กลางกระท่อม จะเดินหน้าหรือถอยหลังก็ไม่ได้ สิ่งที่ทำได้ก็เพียงแค่มองดูไฟค่อย ๆ ลามมาใกล้ตัวเธอ

ท่อนไม้บนหลังคาโดนเผาไหม้จนหักหนึ่งท่อน ส่ายไปมาสักพักก็ตกลงตรงจุดที่วรินทรอยู่

“วริน！”มีเงาคนบุกเข้าในทะเลเพลิง มองเห็นท่อนไม้ที่โดนไฟเผาจนดำกำลังจะตกลงมาแล้ว เขาหลับตาและพุ่งไปยังวรินทรโดยไม่ลังเล

วรินทรเองก็เห็นท่อนไม้ที่หักนั่น แต่เธอไม่มีแรงเหลือที่จะหลบมันอีกต่อไป ควันไฟเยอะจนเธอแทบจะลืมตาไม่ได้อีก

วินาทีที่ท่อนไม้หล่นลงมา เธอรู้สึกว่าตัวเอง ทันใดนั้นเธอก็รู้สึกว่าเธอถูกโอบล้อมด้วยอ้อมกอดอันอบอุ่นและกว้าง หูได้เย็นเสียงเต้นของหัวใจอย่างเป็นจังหวะ

ได้ยินเพียงเสียงถอนหายใจของคนคนนั้น ท่อนไม้หล่นลงบนพื้นแล้วกลิ้งสองรอบ ไฟยังคงลุกไม้ต่อไป

ใคร?ใครเป็นคนช่วยเธอไว้?

วรินทรหยีตาที่แดงไปทั้งดวงเนื่องจากควัน พยายามมองดูคนที่อยู่ตรงหน้า ในที่สุดก็พอจะโฟกัสได้ จ้องมองผู้ชายที่โอบกอดเธอไว้อย่างตกใจ

เหงื่อที่ไหลออกจากอวัยวะบนใบหน้าของเขา ไหลลงใบหน้าของเธอร้อนเหมือนไฟไหม้