หนี้รักประธานเจ้าเล่ห์ นิยาย บท 310

ตอนที่ 310 ส่งให้ผมได้ตามสบายเลยครับ

“สวัสดีทุกคน”ทัศนีย์โค้งหัวอย่างสง่างาม นิรมลข้างกายเธอก็ทักทายโดยทันที

ภาษาประเทศC ถึงแม้พวกเธอจะพูดไม่ค่อยชัด แต่มีท่าทางที่คุ้นเคย

ทัศนีย์ยกมือขึ้นดูนาฬิกาข้อมือ จากนั้นก็พูดกับประภาพ“ขอโทษด้วย ฉันอยากไปนัดอีกห้อง พวกเราติดต่อเปลี่ยนวัน นิรมลขอคุณแล้ว”

“ส่งให้ผมได้ตามสบายเลยครับ”ประภาพยิ้มบาง จูบบนมือทัศนีย์เบาๆ อย่างสุภาพบุรุษสุดขีด

ทัศนีย์พยักหน้า สุดท้ายเห็นวรินทร แล้วเดินจากไป

สายตานั้นทำให้วรินทรรู้สึกว่า ทัศนีย์รู้จักตนอยู่แล้วใช่ไหมนะ

ประภาพยิ้มบางๆให้กับทาวัตกับวรินทร“ประธานทาวัต คุณวรินทร รังเกียจไหมที่พวกเราจะขอนั่งด้วย?”

“ไม่อย่างแน่นอน พวกคุณนั่งเถอะ”วรินทรยิ้ม เขยิบไปนั่งข้างทาวัต แต่ไม่ทันได้คิดว่ามีคนนั่งลงก่อน

นิรมลนั่งเอง

เกิดความกดดันในใจ เลยกลับไปนั่งที่เดิม

ประภาพเลยถือโอกาสนั่งลงข้างๆวรินทร

ทาวัตขมวดคิ้ว ได้ยินเสียงคนเดินมาใกล้พร้อมกับกลิ่นน้ำหอมหวานๆ พลางค่อยๆเดินไปที่นั่ง

“สวัสดีค่ะ ฉันชื่อนิรมล ยินดีที่ได้รู้จักคุณค่ะ” ทักทายทาวัตด้วยน้ำเสียงเขินอาย เสียงอ่อนโยน แต่ทั้งอ่อนโยนและอ่อนหวาน

“ครับ” ทาวัตพยักหน้าเบาๆ เสียครับแสดงว่ารับรู้แล้ว หันหน้ากลับโดยไม่มองเธออีก

นิรมลไม่ได้แสดงสีหน้าไม่พอใจ แต่แก้มกลับยิ่งแดงขึ้นเรื่อยๆ น่ารักราวกับเป็นดอกไม้แสนสวย

วรินทรเห็นภาพนี้ก็จ้องทาวัต ความหมายที่ส่งไปชัดเจน ยังจะแกล้งทำให้เธอหึงได้ทุกเวลา!

ทาวัตทำสีหน้าอย่างไม่รู้ร้อนรู้หนาวให้เธอ ผมไม่ได้ผิดซะหน่อย ผู้หญิงคนนี้นั่งลงมาเอง

อาหารมาอย่างรวดเร็ว แต่วรินทรไม่มีกะจิตกะใจจะรับประทานอะไร ทาวัตก็คล้ายว่าจะมองออก ตักอาหารให้เธอ

วรินทรมองนิรมลเบาๆ มองเห็นว่าหน้าเธอไม่ได้เต็มใจนักแต่ก็ไม่ได้แสดงอารมณ์ไม่ดีออกมา

อิจฉาริษยา อิจฉาริษยาจริงแท้แน่นอน

ทาวัตเกิดมาดึงดูดสาวๆ ใบหน้านี้อีก สาวน้อยสาวใหญ่ก็หลงรักผิวพรรณแบบนี้ นอกจากนี้ยังโดดเด่นอีก?

แต่ทางถูกบังโดยประภาพทำให้เธอออกไปไมได้ ไม่อย่างนั้นเธอต้องสั่งให้ผู้หญิงคนนี้หลีกไป

นิรมลเงยหัวขึ้นมาและมองมาทางวรินทร สบสายตากับวรินทรพอดี เม้มปากด้วยความตกใจเล็กน้อย “หรือว่าคุณคือ......ลูกสาวคุณลุง พี่วรินทรใช่ไหมคะ?”

วรินทรที่กำลังตักเนื้อลายในชามหนึ่งชิ้น ประโยคนั้นทำให้เธอตกใจ เนื้อชิ้นนั้นเลยตกลงไปในชาม

เดิมทีพวกเธอรู้แล้ว ทำไมทัศนีย์ไม่พูดอะไร? แถมยัง......ทำไมเธอถึงไปนั่งไกลที่จะเห็น ทำลวกๆได้หน่อยได้ไหมนะ

"อ๋อใช่ค่ะ สวัสดีค่ะ” วรินทรกระตุกปาก ยิ้มอย่างมีมารยาทให้นิรมล

นิรมลสองมือพนมไหว้ มองวรินทรอย่างสงสัย “พรหมลิขิตจริงๆ คิดไม่ถึงว่าจะเจอพี่ที่นี่ ต่อจากนี้ก็รบกวนดูแลฉันด้วยนะคะ”