หนี้รักประธานเจ้าเล่ห์ นิยาย บท 32

ตอนที่ 32 ไม่ต้องขอบคุณฉันนะคะ

เวลาที่คนเราตั้งใจทำอะไรมากๆเข้าก็มักจะละเลยอะไรบางอย่างไป อย่างเช่นเวลานี้เป็นต้น

“พวกคุณนี่ไม่ได้เรื่องเลยจริงๆ ผมยืนอยู่ตรงนี้ตั้งนานแต่ไม่มีใครมองเห็นผมเลยสักคน” น้ำเสียงเล็กๆที่ดังมาจากทาง

ด้านหลังทำให้ทุกคนในห้องสะดุ้งเฮือกรีบหันหน้าไปมองต้นเสียงทันที

เด็กชายกวินยกนิ้วชี้ขึ้นปัดซ้ายทีขวาที ใบหน้ากลมเล็กผุดรอยยิ้มเจ้าเล่ห์และเต็มไปด้วยความภาคภูมิใจราวกับต้องการ

ยั่วยุอีกฝ่าย

เด็กชายตัวน้อยยืนอยู่ต่อหน้าคนทั้งห้า มีชายสี่หญิงหนึ่ง ด้วยความที่ห้องนี้ค่อนข้างมืดจึงมีเพียงสายไฟจากหน้าจอที่ส่อง

ไปทางพวกเขา แม้จะเห็นไม่ชัดเจนนักแต่ก็พอบอกได้ว่าอายุอานามประมาณยี่สิบโดยประมาณสวมใส่เสื้อผ้าสบายๆ

หญิงสาวคนเดียวในกลุ่มที่ชื่อเอเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าเด็กชายกวิน ก่อนจะนั่งยองๆตรงหน้าเด็กและส่งยิ้มให้ “น้องชาย

พี่สาวมีลูกอมเยอะมากเลย ออกไปกินกับพี่สาวดีไหมจ้ะ?”

เด็กชายกวินมองหญิงสาวด้วยความรังเกียจพร้อมเบ้ปากน้อยๆ“คุณป้ารู้ไหมฮะว่าตัวเองยิ้มได้เสแสร้งมากเลยฮะและอีก

อย่างหนึ่งการเอาขนมมาล่อเด็กนะเป็นเรื่องที่น่ารังเกียจมากเลยด้วยฮะ”

เอขบเม้มริมฝีปากแน่น เธอเพิ่งจะอายุยี่สิบสามเองนะ! แต่เด็กนี่มาเรียกเธอว่าป้า?! ทำไมเด็กคนนี้ปากคอเราะรายนักนะ?

ริมฝีปากของคนที่เหลือกระตุก

“เจ้าเด็กคนนี้ไม่น่ารักเอาเสียเลย”เอยื่นมือไปขยำใบหน้ากลมๆของเด็กชายอย่างมั่นเขี้ยวก่อนที่ดวงตาจะเป็นประกาย

วาบลดมือลงไปที่ลำคอเล็กๆนั่น

ใบหน้าของเด็กชายกวินยังคงยิ้มอยู่ไม่เปลี่ยนแปลง ริมฝีปากน้อยๆของเขายกยิ้มเจ้าเล่ห์จนดูไปดูมามีส่วนคล้ายกับวริ

นทรมาก“คุณป้าจะทำร้ายร่างกายผมไม่ได้นะฮะ”

มือของเอที่กำลังจะบีบคอเด็กน้อยชะงักกึกก่อนที่ตาของเธอจะฉายแววประหลาดใจออกมา คิดไม่ถึงเลยว่าเด็กน้อยตัว

แค่นี้กลับกล้าหาญถึงขนาดนี้ กลับกันถ้าในสถานการณ์นี้เป็นเด็กคนอื่นคงร้องไห้จ้าออกมาแล้ว แต่เด็กคนนี้ยังนิ่งสงบไม่มีแม้แต่

ความกลัวฉายออกมา

“เธอพูดอย่างนี้หมายความว่าอย่างไรจ้ะ?” เธอหลุดปากถามออกมาเมื่อเห็นท่าทางน่ารักๆของเด็กน้อยตรงหน้า

เด็กชายกวินเหล่ตามองเธอเล็กน้อย“คุณป้าถามกวินหรือฮะ”

เด็กชายกวินรู้ว่าเมื่อกี้เธอจะทำอะไรกับเขาแต่ก็ไม่ได้รู้สึกกลัวเลยแม้แต่น้อย

อืม สงสัยว่าตอนคลอดเขาออกมามามี้จะให้ความกล้ากับเขามากไปหน่อย

“ที่แท้หนูชื่อว่ากวินหรือจ้ะ แหม ใบหน้ากลมอย่างกับซาลาเปาเลยนะ”เอเอื้อมมือไปบีบนวดใบหน้ากลมไปมา ยิ่งมองยิ่ง

เล่นก็ยิ่งชอบ

“มามี้ของผมก็ชอบทำแบบนี้กับผมเหมือนกันฮะ มามี้ชอบใบหน้ากลมๆของผมที่สุดเลย”ใบหน้าของเด็กชายกวินฉายชัด

ถึงความภาคภูมิใจในใบหน้ากลมๆนั่น ใบหน้ากลมๆนี่ดูน่ารักและนุ่มนิ่มจะตายไป

“กวินดูท่าจะรักมามี้มากเลยนะเนี่ย”ในที่สุดเอก็ตกหลุมรักเด็กชายตัวน้อยอย่างกวินเข้าเต็มเปาก่อนจะส่งสายตาปราม

พวกที่เหลือในห้องที่มองมาที่ทั้งคู่ตาปริบๆ

เอ เดี๋ยวก่อนสิ แล้วตอนนี้จะให้พวกเขาทำอย่างไรต่อไปดี ไม่ใช่ว่าควรลากเจ้าเด็กคนนี้ออกไปโยนทิ้งหรือไงกัน ยังจะมา

คุยอะไรกันอยู่อีก? ถ้าไม่รู้จักกันมาก่อนคงคิดว่าสองคนนี้สนิทกันมาก่อนอยู่แล้วด้วยซ้ำ!

“แน่นอนอยู่แล้วฮะ มามี้ของผมเป็นผู้หญิงที่สวยและอ่อนโยนที่สุดในโลก”ใบหน้ากลมยิ้มแป้นและเต็มไปด้วยความ

ภาคภูมิใจ ใบหน้ากลมป้อมพยายามปั้นสีหน้าและแสดงท่าทางแก่แดดราวกับว่าตัวเองโตเป็นผู้ใหญ่แล้ว

เอกำลังนึกจะพูดอะไรต่ออีกแต่คราวนี้เอฟที่ยืนมองอยู่นานกลับส่งเสียงกระแอมไอสองสามครั้งพร้อมส่งสายตาเตือน

“เลิกเล่นได้แล้วเอ”

เอเม้มริมฝีปากอย่างขัดใจไม่กล้าหยอกล้อกับกวินอีก

ใบหน้ายิ้มแย้มของกวินเปลี่ยนไปเล็กน้อยใบหน้ากลมป้อมเงยหน้ามองพวกเขาก่อนจะรู้สึกหงุดหงิดเล็กน้อย รูปร่างกลม

ป้อมและส่วนสูงของเขาเตี้ยกว่าคนพวกนี้ไม่รู้ตั้งกี่เท่า

“ก่อนอื่นผมขอแนะนำตัวก่อนละกันฮะ” เด็กชายกวินโค้งคำนับอย่างงดงามราวกับว่าเขาเป็นสุภาพบุรุษเต็มตัว“ผมชื่อ

เด็กชายกวินฮะ ที่ผมมาวันนี้ก็เพราะเรื่องความลับบางอย่าง”

สีหน้าของคนทั้งห้าเปลี่ยนไปทันทีก่อนหน้านี้พวกเขาไม่รู้สึกถึงภัยคุกคามจากเด็กชายตรงหน้าแม้แต่น้อย แต่เวลานี้พวก

เขาเริ่มไม่คิดอย่างนั้นเสียแล้ว