หนี้รักประธานเจ้าเล่ห์ นิยาย บท 335

ตอนที่ 335 กินยาผิดหรือเปล่า

เขารู้ดี วรินทรเบะมุมปาก ทำเหมือนไม่ได้ยินยังคงหลับตาต่อ

"ผู้หญิงแบบเธอ นอกจากหลอกลวงผู้ชายแล้ว ยังมีอะไรดีอีก? นอกจากพี่ชายฉัน ใครตาบอดจะถูกใจเธอ "ทีนาร์เห็นเธอไม่ได้ตอบโต้อะไร จึงพูดจากระแทกแดกดันมากขึ้น

หลังจากเรื่องนั้นจบไป เธอก็แกล้งและพูดจาแขวะวรินทรเป็นชีวิตจิตใจ จะกลั้นแกล้งเธอทุกครั้งที่เจอหน้า มันทำให้เธอรู้สึกสะใจ

ถ้าหากให้วรินทรรู้ถึงความคิดแปลกๆแบบนี้ ต้องโดนฆ่าด้วยมีดแน่ๆ

เป็นผู้หญิงที่ช่างโหดร้าย

"ผู้หญิงอย่างเธอเนี่ยนะ จะมาเป็นสะใภ้บ้านธัมรุจินันท์ได้ยังไง เหอะๆ!

จากนั้น ทีนาร์ก็ยิ้มอ่อนให้กับวรินทรอย่างอย่างน่าทึ่งพร้อมกับเขย่งเท้าและเข้าใกล้วรินทร " เธอคิดว่า ฉันอยากจะพูดคำพูดพวกนั้นหรอ?”

นี่ช่างเป็นการพลิกจากหน้ามือเป็นหลังมือ ก่อนหน้านี้ยังพูดจาเยาะเย้ยวรินทรอยูาแล้ว แต่แล้วกลับยิ้มแย้มซะงั้น

วรินทรอดใจไม่ไหวมองบนขึ้นบนฟ้าเพื่อที่จะเช็คว่าฝนตกรึเปล่า ทีนาร์กินยาผิดรึเปล่าวันนี้?

“แล้วเธออยากจะพูดอะไร?”

"ฉันอยากจะพูดว่า ไม่ว่าจะยังไงฉันก็สู้เธอไม่ได้ เพราะงั้นเรามาร่วมมือกันดีกว่า เถียงกันไปเถียงกันมา ฉันก็เหนื่อยมากแล้ว "ทีนาร์พูดด้วยใบหน้าที่นิ่งและเต็มไปด้วยความโกรธแค้นวรินทร ยากที่จะอ่อนไหว

โห นี่พระอาทิตย์ขึ้นจากทิศตะวันตก แล้วตกทิศตะวันออก

วรินทรตกใจจนตัวสั่น ดูหน้าของทีนาร์ที่เจ้าเล่ห์และเต็มไปด้วยความระมัดระวัง " เธอคิดจะทำอะไรอีก "

ทีนาร์มองเธอด้วยดวงตาใสซื่อ "หรือเธอไม่อยากจะดีกับฉัน? ฉันมาคืนดีกับเธอด้วยความมั่นใจ120เลยนะครั้งนี้

เธอไม่ตอบโต้ ทีนาร์จึงพูดต่อ “ตอนนี้เธอก็แต่งงานกับพี่ชายฉันแล้ว นับจากวันนี้เราก็เป็นครอบครัวเดียวกันแล้วนะ มานั่งต่อเถียงกับเธอมันไม่มีประโยชน์อะไร นอกจากนั้นยังเสียพี่ชายที่รักฉันอีก เธอคิดว่าไง”

ที่ทีนาร์พูดก็มีเหตุผล เอาชนะความสัมพันธ์นี้ด้วยการไม่ยอมแบบนี้ และนี่ก็ไม่ใช่ผลที่เธอยินยอม

ที่ทีนาร์เปลี่ยนไป อาจเป็นเพราะช่วงนี้ทาวัตไม่สนใจเธอเลย เธอเลยรู้สึกกลัวขึ้นมา

"นี่เธอพูดจากใจจริงหรอ" วรินทรพูดพร้อมกับกัดริมฝีปากล่าง เหมือนกำลังครุ่นคิด

"แน่นอนสิ เรื่องอดีตที่ผ่านไปแล้ว ก็ให้มันผ่านไป ฉันจะไม่ดุกับเธออีกต่อไปแล้ว”

เรื่องที่ผ่านมา.....

วรินทรหัวใจกระตุกทีนึง สำหรับเรื่องนี้ ยังคงเป็นเรื่องที่ค้างคาอยู่ในใจของเธอที่ไม่สามารถลบล้าง

เธอมองทีนาร์และพยักหน้าพร้อมพูดว่า " ตกลง พร้อมจับมือสัญญา "จากนั้นก็ยื่นมือเพื่อสัญญากัน

ทีนาร์ก็ยื่นมือออกมา มือทั้งสองกุมกัน

ทีนาร์ยิ้มมุมปากอย่างเย็นชา ทันใดนั้น ก็เปลี่ยนเป็นมองวรินทรและยิ้มแย้มอย่างเป็นมิตร

วรินทรไม่ได้คิดมาก เพียงแต่รู้สึกว่าตลอดหลายปีที่ผ่านมา ที่ทีนาร์เกลียดแค้นมาแสนนาน จนมาถึงวันนี้ที่ได้ปรับความเข้าใจกัน ความรู้สึกแบบนี้ก็ไม่แย่นะ

ดังนั้น อาหารในค่ำคืนนี้ เธอกินมากกว่าปกติ.....

หลังจากทานอาหารค่ำเรียบร้อยแล้ว ทีนาร์จูงมือวรินทรเพื่อพาไปชมวิว การกระทำของเธอทำให้ทาวัตและกวินตกใจ ขนาดพ่อแม่ยังไม่คาดคิด

ทีนาร์เปลี่ยนไปแล้วรึ?

ทันทีที่ชมวิวกันเนียบร้อยแล้ว โทรศัพท์ในกระเป๋าของวรินทรก็ดังขึ้นมา

วันนี้เธอสวมชุดสีขาวที่กำลังฮิตกันช่วงฤดูหนาวนี้ เพราะว่ากระเป๋าค่อนข้างตื้น เธอจึงเก็บไว้ในกระเป๋ามือถือ

เธอค้นในกระเป๋าอยูาสึกครู่ จึงพบกับโทรศัพท์ที่เก็บไว้ในกระเป๋ามือถือ

ช่วงที่เทอกำลังค้นหาโทรศัพท์ทีนาร์ก็ได้มองเธออยู่เช่นกัน จริงๆแล้วทีนาร์รำคาญด้วยซ้ำ และกลับอึ้งเมื่อเจอสิ่งชิ้นเล็กๆในกระเป๋าของวรินทร เธอหยิบสิ่งของชิ้นนั้นออกมาโดยที่วรินทรไม่ทันสังเกตุ

"หยี๋ นี่ไม่ใช่ของของธารีหรอ ทำไมถึงอยู่ที่เธอล่ะ ? " ทีนาร์ถามด้วยความสงสัยกับสิ่งของที่ถืออยู่ในมือ ถึงว่า ทำไมถึงรู้สึกคุ้นๆกับสิ่งของสิ่งนี้

ก่อนหน้านี้เธอเห็นสิ่งของนี้บนกระเป๋าของธารีและรู้สึกว่าสวย อยากจะขอเธอ แต่ว่าธารีบอกว่า นี่คือสิ่งของที่สำคัญสำหรับเธอ เธอไม่สามารถให้ได้ ถึงเธอจะรู้สึกไม่ค่อยพอใจ แต่เธอไม่แย่งของรักของคนอื่น เธอจึงไม่ได้ถามถึงเรื่องนี้อีก

ไม่คิดว่าจะเจออยู่กับวรินทร แต่ว่าทำไมของของธารีถึงอยู่กับวรินทรล่ะ ?

รินทรเช็คโทรศัพท์ของเธอ พบแต่จดหมายตัดบิลเท่านั้น ทำการลบทิ้งและปิดโทรศัพท์ หยิบสิ่งของนั้นที่อยู่ในมือของทีนาร์มาโดยไม่ได้คิดอะไร " ครอบครัวฉันให้ฉันมา "

“ครอบครัวเธอ ? ”ทีนาร์ยิ่งไม่เข้าใจ “แต่ฉันเห็นอยู่กับธารีจริงๆนะ หรือว่าคนในครอบครัวเธอก็ให้ธารีเหมือนกันหรอ”

คำพูดของเธอทำให้วรินทรตาสว่าง ในมือกำของประจำตะกลูอย่างแน่น “เมื่อกี้เธอพูดว่า ธารีก็มีหรอ”

นี่คือสิ่งของประจำตะกลูบ้านสุขกาล ไม่สามารถให้คนนอก พี่ชายของฐานทัตเคยพูดไว้ ในสายตาเธอของประเทศซี มีเพียงสิ่งนี้ที่เป็นประจำตระกูล

“ใช่ไง”

“ธารีเธอ กลับมาจากฝรั่งเศสใช่ไหม? เธอเป็นคนฝรั่งเศสรึเปล่า ”วรินทรถามด้วยอาการดีใจอย่างมาก

ทีนาร์รู้สึกสงสัยกับอาการดีใจของเธอ แต่ตอนนี้เธอจะใช้วรินทรเพื่อที่จะปรับความเข้าใจกับครอบครัว เธอจึงไม่แสดงอาการโกรธ พร้อมตอบว่า “เรื่องนี้ฉันก็ไม่รู้แล้ว รู้แค่ว่าเธอกลับมาจากฝรั่งเศส”

ถ้างั้นก็ไม่ผิดแล้ว กลับมาจากฝรั่งเศส และสิ่งของประจำตระกูล ธารีก็คือคนที่พี่ชายเธอส่งให้มาเป็นไส้ศ

แต่ว่า …….

วรินทรขมวดคิ้ว รู้สึกมีอะไรที่แปลกๆ เพราะก่อนหน้านี้ทวิติยากก็ได้บอกเธอเหมือนกัน ว่าธารีคือคนที่พี่ชายเธอส่งแถมพูดชื่อของพี่ชายเธอออกมา แต่ไม่มีสิ่งของประจำตะกูลมาพิสูจน์

คนอย่างธารี ถึงแม้จะไม่มีของประจำตระกูล แต่ดูไปดูมา ก็ไม่เหมือนคนที่พี่ชายจะส่งมาอยู่ดี

ตั้งแต่ธารีโผล่มา เธอเหมือนตั้งใจอยากจะเข้าใกล้ทาวัต ถ้าพี่ชายส่งธารีมาจริงๆ แล้วทำไมถึงไม่ช่วยทาวัต แถมยังสร้างปัญหาอีก

สมองสับสนไปหมดแล้ว

วรินทรส่ายหัวไปมาอย่างเครียดพร้อมถามทีนาร์ว่า "ทีนาร์ ตอนนี้ธารียังอยู่ที่โรงพยาบาลไหม ?"

“ไม่แล้ว ตอนนี้ธารีออกมาพักผ่อนที่บ้าน เธอจะไปพบธารีหรอ ?” ทีนาร์ยิ่งรู้สึกแปลก หลังจากทาวัตพิสูจน์แล้วว่าวรินทรไม่ได้ใส่ยาลงไปในถ้วยของธารี แต่นี่วรินทรจะไม่รู้สึกโกรธหน่อยเลยหรอ？

ยังจะไปพบธารีอีก?

ช่างเป็นแม่ชีจริงๆ เหอะๆ

ทีนาร์ยิ้มแบบเยือกเย็น แต่สีหน้าของเธอเป็นมิตรมาก ทำให้คนเดาเธอไม่ถูกซะเลย

"ขอรบกวนเธอหน่อยได้ไหม ? " วรินทรถาม

"ได้สิ พวกเราเป็นเพื่อนกันไง " ทีนาร์ยิ้มพร้อมกับปรบไหล่วรินทร ไม่กลัวเธอจะรบกวน แต่กลัวเธอมีความแค้นในใจ

วรินทรถอนหายใจ เม้มปากเล็กน้อย มีเพียงแต่ธารีเท่าไหร่ที่รู้ คงต้องรอถึงพรุ่งนี้แล้วแหละ

ก่อนจะเข้านอน วรินทรวิ่งเขาไปในห้องของกวิน ทำเป็นลับๆล่อๆแล้วปิดประตู จากนั้นยกคอมพิมเตอร์ของกวินขึ้นมาแล้ววางบนโต๊ะ