หนี้รักประธานเจ้าเล่ห์ นิยาย บท 336

ตอนที่336 เพื่อเก็บความลับ

พรหมสีฟ้าอ่อนที่ปูอยู่บนพื้นห้องนอนของกวิน ทำให้เมื่อนั่งแล้วไม่รู้สึกถึงไม่ความเย็นของพื้นห้อง

“หม่าม้า อย่าจับลูกรักของผมขึ้นมาบ่อยๆสิฮะ” กวินมองอย่างไม่พอใจเล็กน้อย เกมส์ที่เปิดไว้ที่คอมพิวเตอร์ยังไม่ปิด

“จ้าๆ จะไม่ทำอีกแล้วจ้า” วรินทรไม่ได้ว่าอะไรกวิน เธอนั่งลงข้างๆของกวิน “ลูกรัก หม่าม้าขอคุยอะไรด้วยหน่อยนะ”

จากนั้นเธอก็เล่าเรื่องของวันนี้ให้กวินฟัง เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับตระกูลกิ่มทอง เธอไม่รู้จะบอกกับทาวัตอย่างไร จึงต้องมาถามเด็กน้อยแสนฉลาดคนนี้

เมื่อกวินฟังจบก็พูดขึ้นว่า “ หม่าม้า ผู้หญิงที่ชื่อธารีคนนี้ไม่ค่อยได้เรื่องนะฮะ ไม่น่าจะใช่คนของคุณลุง แต่กลับเหมือนคนของชยุต...”

“หนูช่วยหม่าม้าหาข้อมูลของธารีหน่อยสิ ” ว่าแล้ววรินทรก็รีบลุกขึ้นยกคอมและปากกามาวางไว้ตรงหน้าของกวิน

กวินออกเกมส์และค้นหาข้อมูลทันที

เพียงครู่เดียวก็หาข้อมูลของธารีเจอ มีหลายช่องที่ไม่ได้หรอกเอาไว้

“แปลก ทำไมมีข้อมูลน้อยขนาดนี้...” วริทรรู้สึกกังวล พูดได้ไม่เต็มปากว่าธารีเป็นคนที่พี่ชายของเธอส่งมา

“เป็นไปได้ว่าเพื่อเก็บความลับ คุณลุงจึงลบข้อมูลของเธอออกก็ได้นะฮะ หม่าม้าถ้าคนๆนี้ไม่ใช่ธารีจะทำอย่างไรฮะ? ” กวินดูข้อมูลบนจอคอมแล้วพูดขึ้น

ดูก็รู้ก็ว่าข้อมูลถูกลบออก แต่เป็นฝีมือของชยุตรึเปล่านั้นก็ไม่รู้

“หม่าม้าลองโทรหาคุณลุงไหมฮะ? ”

ดวงตาของวริทรสว่างขึ้นมาทันที แล้วมันก็ค่อยๆหมองลง “ ไม่ได้ หม่าม้าเคยโทรไปหลายรอบแล้วแต่ก็ไม่มีสัญญาณ ไม่รู้ว่าตอนนี้ลุงของหนูอยู่ไหน ”

“ไม่เป็นไรนะฮะ พรุ่งนี้หม่าม้าไปตรวจสอบเรื่องจริงเท็จ ส่วนเรื่องติดต่อคุณลุงผมจะจัดการเอง ” กวินยิ้มอย่างอ่อนโยนและน่าเอ็นดูให้วริรทร

“กวินของหม่าม้าเก่งที่สุดเลย โตมาไม่ต้องขอยัยหนูที่ไหนแต่งานแล้ว เดี๋ยวมีเมียแล้วลืมหม่าม้า ถ้าเป็นอย่างนั้นหม่าม้าจะอยู่ยังไง ” หัวใจของวริทรละลายไปหมดแล้ว เธอจับหน้าของกวินเบาๆ

กวินเหลือบไปเห็นผู้ชายที่มายืนอยู่ข้างหลังแม่ของเขา แล้วแกล้งถามอย่างสงสัย “ แล้วป๊ะป๋าจะทำยังไงละฮะ? ”

“หนูไปสนใจเขาทำไม เขามีแขนมีขาก็ต้องอยู่รอดเองได้สิ หม่าม๊ามีหนูคนเดียวก็...ว๊าย อะไรเนี่ย? ” วรินทรพูดไปงั้น แต่ตอนที่เธอทำไมพูดอย่างสนุกสนานก็ถูกใครบางคนยกตัวขึ้น

เธอก้มหน้าดู ที่แท้ก็ทาวัตนี่เอง

ที่เธอพูดเมื่อกี้...เขาได้ยินหมดเลยเหรอ?

วรินทรจ้องไปยังกวินที่แอบหัวเราะอยู่ เขากำลังทำท่าตีก้น เจ้าเด็กนี่เยาะเย้ยหม่าม้างั้นเหรอ? อยากโดนตี!

“ทาวัต ทาวัต คุณที่แรงเยอะจริงๆ การออกกำลังกายประจำของคุณมีประโยชน์มากนะเนี่ย ยกฉันขึ้นแบบนี้เมื่อยไหม? ฉันนวดให้หน่อยดีกว่านะ ”

กวินเห็นหม่าม้าที่พูดอย่างอ่อนน้อมก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะจนท้องแข็ง

กวินจงใจทำให้ป๊ะป๋าหึง เพราะจะได้เจอสาวน้อยของตัวเองเร็วขึ้น

หวังว่าสาวน้อยคนนั้นจะเหมือนหม่าม้านะ รักตายเลยล่ะ

ในหัวของกวินมีภาพแห่งความสุขที่สวงามในอนาคตขึ้นมา แล้วเขาก็ยิ้มอย่างอ่อนโยน

วรินทรเป็นเหมือนกับที่เขาคิดไว้เมื่อวานนี้ ถามที่อยู่ของธารีมาจากทีนาร์ เมื่อไปตามที่ๆทีน์บอกก็พบที่อยู่ของธารี

ดธอได้ยินมาจากทีนาร์ว่าเจ้าของที่ดินนี้เป็นทาวัต เพราะว่าธารีไม่มีเพื่อนหรือครอบครัวที่ประเทศC ทาวัตอดเป็นหวงไม่ได้จึงให้เธอมาพักที่บ้านวิลล่าที่เป็นชื่อของตัวเอง

แต่ว่าคำพูดของทีนาร์ไม่ได้ทำให้วริทรตายใจ เธอยังคงสงสัยว่าธารีเป็นใครกันแน่

เมื่อกดกริ่งแล้ว คนที่ออกมาคือจันทร์ทรา

เมื่อจันทร์ทราเห็นวรินทรเธอก็ประหลาดใจ แล้วเปิดประตูเชิญให้เธอเข้ามา

“สวัสดีค่ะพี่จันทร์ทรา ฉันมาหาธารีค่ะ ” วรินทรยิ้มให้จันทร์ทรา เมื่อตอนเธอยังเด็กเธอมักจะเล่นกับจันทร์ทราบ่อยๆ จันทร์ทราไม่ค่อยยิ้ม แต่เธอเป็นคนใจดี

“สวัสดี ” จันทร์ทราตอบ เธอเดินไปยังห้องของธารีแล้วเคาะประตู

ที่จริงแล้วธารีควรอยู่โรงพยาบาล แต่เธอเกลียดกลิ่นยาของโรงพยาบาลจึงขอร้องทาวัตให้เธอกลับบ้าน มีจันทร์ ทราและคนที่ทาวัตหามาให้เพื่อดูแลเธอ เธอคงไม่มีปัญหาอะไร

ขาที่อัมพาตของธารี เพราะอุบัติเหตุครั้งนี้ทำให้อาการหนักขึ้น ทาวัตรู้สึกผิดมาก ด้วยเหตุนี้เขาจึงลงโทษจันทร์ทราที่ดูแลธารีได้ไม่ดี

“คุณวรินทร เชิญค่ะ ” จันทร์ทราพูดขึ้นพร้อมทำท่าให้เชิญเข้า

วรินทรเห็นดามที่ส่ำว้บนคอของธารีก็รู้สึกตกใจเล็กน้อย คนที่จะลงโทษจันทร์ทราได้คงมีเพียงทาวัตเท่านั้นจริงๆ

จันทร์ทราแข็งเกร่งมาก เพราะถ้าหากเธอปริปากถามด้วยควาเป็นห่วง ก็คงไม่เป็นแบบนี้

วรินทรดันประตูเข้าไป

ตอนที่เธอเดินเข้าไป ธารีเหมือนจะยื่นมือไปหยิบหนังสือเล่มหนึ่งบนโต๊ะ เมื่อเห็นวริทรเธอจึงเก็บมือแล้วยิ้มให้ วรินทร

วรินทรเหมือนจะเห็นอะไรบางอย่าง มันแปลกมาก แต่เพียงคู่เดียวมันก็หายไป

พูดได้ไม่เต็มปากว่าอะไรแปลก เธอจึงมองไปรอบๆห้องแต่ก็คิดไม่ออกจึงเลิกคิดแล้วเดินไปตรงเตียงของธารี

“สวัสดีค่ะคุณธารี ขอโทษด้วยนะคะที่วันนี้มาโดยไม่ได้เชิญ” วรินทรพูดขึ้นแล้วยิ้มจืดๆ

เธอก็ยังคงไม่ค่อยชอบธารีอยู่ดี

“ไม่เป็นไรค่ะ แค่คุณมาฉันก็ดีใจมากแล้วค่ะ ” ธารียิ้มแหวนแล้วพูดเสียงใส

“ไม่รู้ว่าวันนี้ที่คุณวรินทรมาหาฉัน มีธุระอะไรรหรือป่าวคะ? ”

“ใช่ค่ะ ” วรินทรพยักหน้า

“เชิญนั่งค่ะ ” เธอเชิญให้วรินทรนั่งตรงโซฟาข้างเตียง

วรินทรไม่ได้ไปนั่งตรงนั้น เธอลากเก้าอี้มานั่งแทน ธารีมองเธอ รอให้เธอพูด

“ทีนาร์บอกว่า...เธอก็มีจี้อันหนึ่งใช่ไหม? ” วรินทรไม่ได้เจาะจงว่าเป็นตราประจำตระกูล แล้วเธอก็หยิบมันออกมา เธอวางมันไว้ข้างหน้าของธารี “ เธอรู้ไหมว่ามันคืออะไร?”

ธารีนิ่งไปสักพัก ราวกับกำลังสงสัยว่าเธอมีมันได้ยังไง แล้วก็พูดขึ้น “ นี่คือตราประจำตระกูล ของตระกูลพูลสวัสดิ์ ”

ธารีรู้ว่านี่คือตราประจำตระกูล งั้นเธอก็เป็นคนที่พี่ส่งมาจริงๆสิ?

“ ตราประจำตระกูลของเธอ ขอฉันดูหน่อยได้ไหม? ” วรินทรยังคงไม่เชื่อสนิท เพราะเรื่องนี้เป็นเรื่องใหญ่

ธารีเป็นคนที่พี่ชายของเธอส่งมา ว่าไงดีล่ะ เธอรู้สึกใจสลาย

พี่นะพี่ คนที่พี่สางมาทำไมจ้องจะจับน้องเขยของพี่นะ? เหนื่อยใจจริงๆ