หนี้รักประธานเจ้าเล่ห์ นิยาย บท 345

ตอนที่ 345 เดือดร้อนปลาในบ่อ

คำพูดแบบนี้ก็กล้าพูดออกมาได้? ธรรศมองคนคนนั้นอย่างเหลือเชื่อ เป็นไปตามที่วรินทรคิดไว้งั้นเขาก็ถอยออกไปได้แล้ว เดี๋ยวจะเดือดร้อนปลาในบ่อ

วรินทรทำเหมือนลังเล กัดริมฝีปาก แววตาฉายแววหวั่นๆ

และภาพนี้เมื่อคนคนนั้นเห็น ก็นึกว่าวรินทรเกรงกลัว

สุดท้าย วรินทรเหมือนทุ่มสุดตัว พูดกับคนคนนั้นด้วยใบหน้าหวั่น "ถ้าฉันชนะ คุณจะให้อะไรฉัน?”

"ใช่ คุณก็ควรมีสิ่งของที่มีค่ามาแลกเปลี่ยนถึงจะถูก ผมเป็นพยาน”

ด้วยความจำเป็น ธรรศใช้สายตามองวรินทรอย่างข่มขู่ แต่ก็ยังออกมาช่วยเธอพูด

และแล้ว เขาก็กระซิบข้างหูผู้ชายคนนั้นว่า "ผู้หญิงคนนี้ไม่เลว ถ้าสิ่งที่คุณแลกไม่มีค่าพอ พวกเราคงจะดูถูกคุณ”

ทุกคนโดยรอบล้วน มองดูผู้หญิงคนนี้พนันกับเขาอย่างตื่นเต้น

สายตาผู้คนที่มากมาย คนคนนั้นไม่มีทางเลือก หยิบบัตรใบสุดท้ายมาวางบนโต๊ะ "ในบัตรใบนี้มียี่สิบล้าน ถ้าเธอชนะ ยี่สิบล้านนี้ยกให้เธอ”

วรินทรยิ้มที่มุมปาก เป็นไปตามเป้าที่เธอคิดไว้แล้ว เท่ากับว่าเธอได้จับเสือมือเปล่า ไม่ต้องเสียแรงใดๆ เพียงแค่เข้าใกล้ทาวัตก็จะมีเงินยี่สิบล้าน

"ได้ ตกลง” ณ ตอนนี้ ใบหน้าวรินทรไม่มีแม้ความลังเลใดๆ เธอเม้มริมฝีปาก เดินไปหาทาวัตอย่างไม่ลังเล

คนคนนั้นยิ้มที่มุมปาก เดี๋ยวเธอจะตายยังไงก็ไม่รู้ ที่กล้าคิดอะไรกับคุณทาวัตหรอ?

มองแผ่นหลังงามของวรินทร คนคนนั้นอดไม่ได้ที่จะใจสั่นระริก ในใจมั่นใจว่าวรินทรจะแพ้แน่นอน

ถึงแม้ทาวัตจะนั่งห่างจากพวกเขาบ้าง แต่คำพูดของพวกเขาเขาได้ยินทุกอย่าง

ตั้งแต่วรินทรเดินเข้ามา สายตาเขาก็มองอยู่รอบๆตัวเธอ ถึงแม้ในใจยังโกรธที่เธอโกหก แต่ก็ไม่อาจยอมให้เธอโดนคนอื่นด่าท่อหรือดูถูก

เมื่อนึกถึงคำพูดของโสธร ทาวัตยังรู้สึกว่า ตัดมือทั้งคู่ทิ้งดูเหมือนยังน้อยไป

ฝีเท้าวรินทรลังเลอยู่แปบหนึ่ง แต่ก็ยังเดินไปหาทาวัต เธอมาเพื่อที่จะสารภาพผิดอยู่แล้ว เข้าก็เข้ามาแล้ว หนีกลางคันไม่ใช่สไตล์เธอ

เธอเดินมายืนนิ่งตรงหน้าทาวัต อย่างตื่นเต้น แล้วยื่นกุหลาบในมือไปให้เขา ดวงตากลมโตจ้องมองเขา น้ำเสียงอ่อนหวาน แฝงด้วยความออดอ้อน "คุณทาวัต ฉันชื่อวรินทร ปีนี้อายุยี่สิบสาม เพศหญิง สิ่งที่รักคือทาวัต ไม่มีนิสัยเสียใดๆ คุณจะรับพิจารณาฉันไหมคะ”

เมื่อพูดจบ ทุกคนในงานยกเว้นทาวัต ล้วนกลายเป็นก้อนหิน

เพศหญิง สิ่งที่รัก....ทาวัต?

สาวน้อย เธอแน่ใจว่านั่นคือสิ่งที่รัก?

ความโกรธของทาวัตที่มีค่อยๆละลายลง ด้วยแววตากลมโตคู่นั้นที่ทำให้ค่อยๆจางหาย คำพูดของเธอทำให้เขาอดไม่ได้ที่จะหัวเราะ

วรินทรเห็นเขาหัวเราะ ก็ไม่ได้ไม่พอใจ ในใจกับโล่งไปที หยิบดอกไม้ไปยื่นตรงหน้าเขา

ยิ่งทำให้ทุกคนต้องตกตะลึง