หนี้รักประธานเจ้าเล่ห์ นิยาย บท 346

ตอนที่ 346 นี่ไม่ใช่ความจริง

ทุกคนในห้องล้วนยังตะลึงกับความเป็นจริงเลือดบนใบหน้าล้วนซีดดั่งสีไม้

คนที่พนันกลับวรินทรอดไม่ได้ที่จึงหยิกขาตนเอง ถึงรู้ว่าตนเองไม่ได้ดูผิด ผู้หญิงคนนั้นจูบกับคุณทาวัตแล้ว และคุณทาวัตไม่เพียงไม่ผลักเธอทิ้ง ยัง......

โอบมากอดแล้วจูบ?

เขาอยากเป็นลมล้มพับไป ใครก็ได้บอกเขาได้ไหมว่านี่ไม่ใช่ความจริง

ทาวัตรู้ว่าเธอหน้าบาง จึงไม่ได้แกล้งเธอมากกว่านี้ ค่อยๆปล่อยเธอ เมื่อคลายอ้อมกอดแล้วสาวน้อยก็มุดหน้าตนเองไว้แนบอกเขา ท่าทางเอียงอายช่างน่ารักน่าเอ็นดู

เขากวาดสายตาไป มองเห็นสายตาคนพวกนั้นมองผู้หญิงในอ้อมอกเขาอย่างไม่กระพริบ

รู้สึกได้ถึงแววตาเยือกเย็นของทาวัตแล้ว คนพวกนั้นสั่นเทาไปทั้งตัว รีบหันไปมองทางอื่น ทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นอะไร และไม่กล้าหันกลับมามองอีก

แววตาทาวัตเย็นชา ในใจคิด ผู้หญิงของเธอ คนพวกนี้ก็ยังกล้ามอง?

เขาก้มหัวดูผู้หญิงในอ้อมอกช่างน่ารักน่าหลงเหมือนแอปเปิ้ล จึงกลืนน้ำลาย แล้วอุ้มเธอขึ้นมา ยืนขึ้นแล้วเดินออกไป

"พี่ครับ พี่ครับ นี่เป็นสิ่งที่วรินทรพนันชนะ” ธรรศรีบหยิบบัตรที่คนนั้นพนันกับวรินทรแล้ววางไว้บนโต๊ะ ยื่นให้ทาวัต ก่อนที่ทาวัตจะอุ้มวรินทรเดินออกไป

ทาวัตมองผ่านบัตรใบนั้น สายตามองไปที่คนคนนั้นแปบนึง แล้วมองวรินทรในอ้อมอก ถามว่า "จะเอาไหม?”

คนคนนั้นหน้าชา คุณทาวัตถึงกับถามความเห็นของผู้หญิงคนนี้.....บ่งบอกว่าหลงจนล้นฟ้าแล้ว นั่นเพิ่งเจอกันครั้งแรกนะ ทำไมถึงเป็นแบบนี้......

"เอาซิ” นี่เป็นสิ่งที่เธอแลกมาด้วยชีวิตเลยนะ ไม่ใช่เกือบตายเพราะเธอจูบทาวัต แต่เกือบตายเพราะทาวัตจูบเธอ และยังให้คนพวกนี้ได้ดูหนังสดฟรีอีก เสียหน้าจะตายอยู่แล้ว

เมื่อจากห้องงานเลี้ยงไปแล้ว ทาวัตจึงปล่อยวรินทรลง ดวงตาคู่เข้มจ้องมองวรินทร เหมือนรออะไรบางอย่าง

วรินทรโดนเขาจ้องมองขนาดนี้ สถานการณ์ยิ่งอยู่ยิ่งเงียบ ในใจเธอเริ่มตื่นเต้น กัดริมฝีปาก มองตาเขา "คุณอยากพูดอะไร?”

"ไม่ใช่คุณควรจะพูดอะไรกับผมหรอ?” ทาวัตยิ้มที่มุมปากจ้องมองเธอ

ในใจวรินทรเต้นรัว ในที่สุด....เขาก็ดูออกว่าวันนั้นเธอโกหก?

ทำไงดี?

มีหนทางเดียว ก็คืออธิบายให้เข้าใจ

"ฉัน....วันนั้นฉัน ไม่ได้ตั้งใจโกหกคุณ” น้ำเสียงวรินทรพูดกับเขาอย่างอ่อนโยน เห็นสีหน้าเขาที่เฉยเมย ไม่แสดงถึงความรู้สึกอะไร จึงมีความกล้ามากขึ้น พูดต่อว่า "คนที่อยู่กับฉันในวันนั้นไม่ใช่ประภาพ ฉันต้องโกหกเพราะคนคนนั้นคือ......”

เธอมองไปรอบๆอย่างระมัดระวัง แน่ใจว่าไม่มีคน จึงกระซิบข้างหูเขา พูดชื่อพี่ชายเธออย่างเบาๆ

เธอเชื่อเขา แต่เธอก็ไม่สามารถพูดกับเขาได้อย่างโจ่งแจ้ง

ทาวัตได้ยินชื่อนั้น แววตาไม่อยากเชื่อ คนที่ทำให้วรินทรต้องโกหกเขาเป็นพี่ชายเธอ?

ในทันใด เขาก็คิดได้ถึงสาเหตุที่ต้องทำแบบนี้ ฐานทัตมาประเทศCอย่างลับๆ และไม่สามารถให้คนอื่นรับรู้ว่าเขายังมีชีวิตอยู่ ถึงว่าทำไมวรินทรถึงระมัดระวังขนาดนี้

"งั้นผู้ชายในวันนี้ล่ะเป็นใคร?” สีหน้าเขาดีขึ้นกว่าเดิมหน่อย