หนี้รักประธานเจ้าเล่ห์ นิยาย บท 348

ตอนที่ 348 มาหาฉันด้วยเรื่องอะไร?

ที่ทวิติยามี......

ทวิติยาก้มหัว สีหน้าและแววตาบ่งบอกถึงความระอายและรู้สึกผิด "ตราประจำตระกูล....ฉันทำหายแล้ว....”

ภายในรถ เงียบสงบ

ฐานทัตไม่ได้พูดไรต่อ บนใบหน้าหล่อเหลาแฝงด้วยรอยยิ้มอย่างลึกซึ้ง ทำให้ยิ่งมองยิ่งไม่เข้าใจ

"ทำหายแล้ว?” สักพัก เขาก็พูดขึ้นอย่างช้าๆ

ทวิติยารู้และเข้าใจ ว่าเขาโกรธมาก เธอกับเขาเติบโตมาด้วยกัน ทำไมจะไม่รู้อารมณ์และความรู้สึกของเขา?

"ขอโทษนะ ฉันไม่ได้ตั้งใจ......” เธอรีบอธิบาย กลับโดนฐานทัตดักไว้

"ลงรถ”

"ฐานทัต......”ทวิติยามองเขาอย่างว้าวุ่น ดวงตาฉายแววเจ็บปวด โชคดีที่ภายในรถมืด ฐานทัตจึงมองไม่เห็น

เงียบไปสักพัก ทวิติยากัดริมฝีปาก ริมฝีปากเต็มไปด้วยรอยยิ้มอันขมขื่น เธอรู้ว่าเมื่อเขาพูดออกมาแล้วก็ยากที่จะเปลี่ยนใจ จึงไม่ได้พูดอะไรต่อ หยิบกระเป๋าด้านข้างขึ้นมา "งั้น....ฉันไปก่อนนะ”

แล้วจึงเปิดประตูรถ เดินออกไป

เมื่อประตูรถปิด ทวิติยายังได้ยินเสียงของฐานทัต

"ขับรถ”

รถขับเคลื่อนออกไป ทิ้งไว้ให้เธอมีเพียงเงามืดลาง ค่อยๆจางหายไปไหนความมืด

"ฐานทัตคนบ้า คนบ้า” ทวิติยากระทืบพื้นหลายที มองรถคันนั้นที่จากไป ใช้ถุงมือในมือโยนไปอย่างแรง

ถุงมือบางเบา โยนไปได้ไม่ไกล แล้วก็หล่นลงบนพื้นใกล้ๆ

ด่าเสร็จแล้วในใจทวิติยาก็ยังไม่รู้สึกดีเท่าไหร่ ที่นี่ค่อนข้างห่างไกล เธอนั่งแท็กซี่มา รถของเธอยังจอดอยู่ที่ลานจอดรถCR

เมื่อกี้ที่ได้รับโทรศัพท์จากเขา เธออุตส่าห์ปฏิเสธงานโฆษณาที่กำลังถ่ายทำแล้ว

ก็แค่ตราประจำตระกูล จำเป็นต้องโกรธขนาดนี้เลยหรอ?

ตราประจำตระกูลก็แค่สัญลักษณ์ประจำตระกูลเอง แต่ทำไม......

ทำไมฐานทัตต้องโกรธขนาดนี้.........

เธอคุกเข่าลงอย่างเจ็บปวด มองดูพื้นดินอย่างเหม่อลอย

ฉันชอบคุณมานานขนาดนี้ คุณมองไม่เห็นหรอ?

เธอก้มศีรษะลง ตั้งใจรอรถผ่านมาอยู่ตรงนี้