หนี้รักประธานเจ้าเล่ห์ นิยาย บท 358

ตอนที่ 358 ถูกวางยา

เธอกังวลว่าธารีจะเห็นเธอ ดังนั้นเลยไม่กระโตกกระตาก ทำให้แค่หลบซ่อนความรู้สึกของตัวเองแล้วค่อยๆหา

ก็ทำให้เธอหาธารีเจอ แล้วยังมีวรินทรด้วย

ไม่รู้ว่าธารีจะพาวรินทรไปไหน เธอตามหลังพวกเขาไปเงียบๆขณะเดียวกันก็พบว่ามีชายเสื้อดำสองคนที่ตามหลังพวกเธอเหมือนกัน

หนึ่งในนั้นจันทรารู้จักเป็นลูกน้องของทาวัตยังมีอีกคนแต่เธอไม่รู้จักก็อยู่ด้านหลังของวรินทร ไม่รู้ว่าเป็นศัตรูหรือเป็นมิตร

เพื่อความปลอดภัยไว้ก่อน จันทราจึงให้คนนั้นที่ตัวเองรู้จักไปตามราวีคนที่ไม่รู้จักแล้วตัวเองก็ตามวรินทรกับธารีไป

แต่ว่าจันทรากลับไม่รู้ว่าท่าทางของตัวเองนี้ ตัดโอกาสของวรินทรที่จะหลุดพ้นจากน้ำมือคนเหล่านั้นได้อย่างไม่ต้องสงสัยและก่อให้เกิดผลลัพธ์ที่ตามมา คือเกิดเรื่องที่ไม่สามารถย้อนกลับคืนมาได้

อีกคนที่ตามวรินทร คือ เม คนที่กวินส่งไปเพื่อปกป้องดูแลหม่ามี๊ เขาเป็นหนึ่งในสมาชิกของกลุ่ม 5 คน

เมกำลังจะตามวรินทรแต่กลับถูกคนขัดขวาง หลังจากที่ประลองกำลังแล้ว เขารู้สึกประหลาดใจที่พละกำลังของคนนี้ก็ไม่ได้แย่ไปกว่าเขาเลย พละกำลังของคนทั้งสองเท่าๆกัน เวลานั้นก็ไม่มีใครแพ้ใครชนะ

เมอยากจะรีบจัดการให้เสร็จๆ แต่ว่าเขาเพิ่งจะถูกคนนี้ราวีได้ไม่เท่าไร วรินทรก็หายไปจากสายตาของเขา

“แกคือใคร” เมถามด้วยน้ำเสียงที่เยือกเย็น มองคนข้างหน้าที่ใส่เสื้อเหมือนกันกับเขา แต่ท่าทางและลักษณะนั้นไม่ใช่คนกลุ่มพวกนั้น

“แกไม่จำเป็นต้องรู้หรอก” พรตพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา มือที่ชกต่อยนั้นยังไม่หยุด เขายังต่อสู้กับเมต่อ

พรตกับจันทรานั้นสนิทกันก็เลยไม่ได้สงสัยอะไร แม้ว่าเขานั้นจะเป็นบุคคลที่ต้องสงสัยเขารับคำสั่งจากทาวัตเพื่อให้ดูแลปกป้องวรินทรจะไม่ให้ใครหน้าไหนมาฉวยโอกาส

แต่ว่าดูจากภาพนอกแล้ว เธอกับจันทราได้สร้างโอกาสลูกใหญ่ให้ศัตรูแล้วล่ะ

พรตไม่รู้สึกว่าตัวเองนั้นได้ทำผิดครั้งใหญ่ เมถูกเขาจับกุมไว้ไม่มีทางหนีได้และไม่มีทางที่จะรายงานให้กับกวินได้ เลยได้แค่ประทะหน้ากัน สู้รบกับคนนี้ไปก่อนแล้วค่อยว่ากัน

จันทราตามวรินทรกับธารีออกจากห้างไปติดๆ แต่กลับพบรถจอดอยู่ที่หน้าของพวกเธอ

วรินทรกำลังจะขึ้นไปนั่ง

เธอยืนคิดอยู่กับที่สักพัก มองการกระทำของวรินทร ดูเหมือนจะรู้จักกับคนเหล่านี้ถ้าเธอเข้าไปเพื่อให้วรินทรแยกกับธารี นั่นมันจะผลีผลามมากเกินไปไหม อีกทั้ง

ยังจะธารีกตองร

ความคิดที่ยุ่งเหยิงแค่ไม่กี่วินาทีนั้น กลายเป็นปากแผลที่ร้ายแรงของจันทรา

ใครคนหนึ่งเข้าใกล้เธอโดยไม่ส่งเสียง ในขณะที่เธองงอยู่นั้นก็ตีเธอจนสลบ หลังจากนั้นลากเธอไปด้วยความว่องไว

บนพื้นนั้นมีโทรศัพท์หนึ่งเครื่อง

โทรศัพท์ที่หน้าจอดำนั้นสว่างขึ้นมา ตอนนี้เป็นเวลากลางคืน ในที่มืดนั้นเห็นได้ชัดเจน

ตัวอักษรสองตัวที่อยู่บนหน้าจอนั้นแม้ว่าจะเห็นไม่ชัดเจนแต่ก็รู้ได้ว่าใครโทรมา ปกเกศ

หลังจากที่ปกเกศโทรหาจันทราแล้วไม่รับ ทาวัตจึงส่งให้เขาไปนำตัวธารีมา

แต่ผลลัพธ์กลับเป็น ไม่รู้ว่าธารีทำไมถึงสลบไสลอยู่ในบ้าน เป็นตายยังไงก็ไม่แน่ชัด

ทาวัตกลับไม่ได้ให้ปกเกศไปส่งธารีที่โรงพยาบาล แต่ว่าให้กลุ่มแพทย์ที่ดูแลเธอมาตลอดมาดูอาการให้

ผลสรุปสุดท้ายก็คืออาหารเป็นพิษ

ทาวัตเผยยิ้มเยาะ มองวรินทรที่ปรากฏตัวอยู่ที่สถานที่นั้นเป็นที่สุดท้าย สายตานั้นน่ากลัว ทั่วร่างนั้นมีลักษณะดื้อรั้นที่ปรากฏช่างน่ากลัวยิ่งนัก

ตอนนี้แน่ใจได้ระดับหนึ่งแล้ว การหายตัวไปของวรินทรต้องมีส่วนเกี่ยวข้องกับธารีอย่างแน่นอน แต่เพียงแค่ว่าตอนนี้เธอกำลังสลบไสลอยากจะรู้คำตอบนั้นแทบจะป็นไปไม่ได้

ถ้ารอให้เธอฟื้นขึ้นมา.......

แววตาของทาวัตหดตัวลง ปากบางๆนั้นเม้มแน่นเก็บความรู้สึกที่เยือกเย็น

นรชัยกับธรรศถูกทาวัตโทรไปหาเพื่อให้มารวมตัวกัน และยังมีคาร่ากับตวัสด้วย

คาร่าได้ยินมาจากนรชัยที่กำลังพูดคุยกับทาวัต พอรู้ว่าวรินทรหายตัว เธอจึงร้อนรน แต่ว่าเธอไม่อยากอยู่กับนรชัยตามลำพัง ก็เลยลากให้ตวัสมาด้วยกัน

“พี่ ตอนนี้เหตุการณ์เป็นอย่างไรบ้าง เจอตัววรินทรไหม” ธรรศเดินเข้าไปในห้องหนังสือชั้น 2 เปิดประตูเห็นทาวัตที่นั่งอยู่หน้าโต๊ะทำงานจึงรีบถามขึ้น

นรชัยก็ไปดูเขาเหมือนกัน

“ทำไมวรินทรถึงหายตัวล่ะ คนที่เธอทำให้ไม่พอใจนั่นนับได้เลยนะ มีคนแอบเล่นอะไรพิเลนๆอยู่ใช่ไหม” คาร่าพูดขึ้น ในวันปกติทั่วไปวรินทรไม่ได้ไปพบปะกับใคร ดังนั้นคนที่รู้จักก็มีจำกัด

แม้ว่าคนที่รู้จักไม่เยอะ นั่นจะทำให้คนอื่นไม่พอใจอย่างไรล่ะ

“รู้แน่ชัดว่ามีเกี่ยวข้องกับคนนี้แน่นอน” ทาวัตเอาคอมที่อยู่บนโต๊ะหันให้พวกเขาดูคลิปนั่นหยุดลง หยุดลงที่ฉากที่ธารีกับวรินทรไปประตูหลังบ้าน

“ผู้หญิงคนนี้.....คงไม่ใช่ธารีนั่นหรอกนะ” มุมปากคาร่าเผยออก ทำไมวรินทรถึงได้อยู่กับผู้หญิงคนนี้ ซ้ำยังมองไม่เห็นท่าทีไม่เป็นมิตรเลย ถูกล่อก็ไม่ได้นำพาให้เป็นอย่างนั้นหรอกนะ

“พี่ ผู้หญิงคนนี้คงไม่ใช่เพราะว่าวรินทรกลายเป็นภรรยาของพี่แล้ว แล้วเกิดอิจฉา เลยลักพาตัววรินทรไปหรอกนะ” ธรรศถามด้วยความน่าจะเป็นไปได้

ในห้องนั้นเพราะธรรศพูดคำนี้เลยทำให้บรรยากาศเงียบชั่วขณะ สายตาทั้งหมดจับจ้องไปที่ทาวัต

ทาวัตสีหน้าไม่เปลี่ยน หลังจากที่เอาคอมหันกลับมาแล้วจึงกดเพิ่มความเร็วของคลิป หลังจากนั้นกดหยุด “ตรงนี้ชัดเจนที่ว่าธารีนั้นกลับมาที่ห้าง แต่ว่าวรินทรกลับไม่ได้กลับมาด้วย เป็นไปได้ว่าต้องมีผู้สมรู้ร่วมคิด”

“ถ้าเป็นอย่างนี้ ก็แค่เอาธารีนั้นจับมาแล้วถามก็ได้แล้วไม่ใช่หรอ” คาร่าพูดอย่างรีบร้อนกังวลสภาพของวรินทร

“ตอนที่ปกเกศเจอเธอ เธอถูกพิษสลบไสลอยู่” เสียงของทาวัตนั้นเย็นชา

ดวงตานั้นมองไม่ออกว่าจะดีใจหรือโกรธ

“ถูกพิษ” ในใจคาร่านั้นเหมือนมีนรชัยเป็นร้อยตัวที่ส่งเสียงร้องทะยานแล้วก็ผ่านไปเหมือนจะพังทลาย “งั้นก็รีบถอนพิษให้เธอสิ ตอนนี้วรินทรไม่รู้หายไปไหน ถ้าเกิดอันตรายขึ้นมาจะทำไง”

ตวัสคิ้วกระตุก มองสายตาของธารีในที่เธอมองไม่เห็นอย่างอ่อนโยน เขาเดินเข้าไปจับมือของคาร่า พูดปลอบใจว่า “อย่ากังวลเลย ยังมีพวกทาวัตอยู่นะ”

คำพูดของเขาเหมือนปลอบใจ ทำให้เดิมทีในใจคาร่านั้นที่ไม่สบายใจก็ค่อยๆสบายใจขึ้น

นรชัยที่อยู่อีกด้านหนึ่งมือที่ยื่นออกมาก็ค้างกลางอากาศ ผ่านไปแปปเดียวก็ค่อยๆชักมือเก็บทำเป็นเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

ธรรศเห็นท่าทางระหว่างคนสามคนนั้น ในใจก็ถอนหายใจด้วยความจนใจ ความสัมพันธ์ของเขากับนรชัยจะต้องดียิ่งขึ้น แต่ว่าเขารู้ดีว่าที่คาร่าเลือกตวัสไม่ใช่ไม่มีเหตุผล

แม้ว่าอยากขอโทษนรชัยขนาดนี้ แต่ว่านรชัยยังคงรู้สึกว่า ปล่อยไปได้ก่อนมันจะดีสำหรับเขา

“น้าคาร่า อย่าใจร้อน พิษที่ธารีโดนไม่ใช่ธรรมดา ไม่ได้ถอนพิษกันได้ง่ายๆ” กวินมองทาวัตสะกิดบนคอมของทาวัตหน้าตาหล่อเหลาเสียงที่นุ่มนวลนั้นมีความเย็นชา