หนี้รักประธานเจ้าเล่ห์ นิยาย บท 36

ตอนที่ 36 กล้ากัดเขางั้นหรือ

ทันใดนั้นเองเธอก็นึกอะไรบางอย่างออกก่อนจะกัดริมฝีปากของเขาอย่างแรงครั้งหนึ่ง มือบางผลักเขาออกทันที ร่างบอบบางของหญิงสอบนั่งหอบหายใจอยู่บนพื้น

ทาวัตยังคงนอนแน่นิ่งอยู่บนพื้น ไม่ว่าวรินทรจะพยายามผลักหรือปลุกเขาแค่ไหนเขาก็ยังคงนอนนิ่งอยู่แบบนั้น

วรินทรตกใจก่อนจะรีบเอานิ้วยื่นไปอังใต้จมูกเขาก่อนถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก เขายังหายใจอยู่

เธอลุกขึ้นก่อนมองไปรอบๆ “เกศ ฉันรู้นะว่าคุณอยู่แถวนี้”

ปกเกศเดินออกมาจากความมืดทั้งการแต่งกายของเขาก็ดำสนิทไปทั้งตัวทำให้บรรยากาศรอบๆตัวเขาดูเย็นเยียบไม่น่า

เข้าใกล้เลยสักนิด “คุณวรินทร”

“พาคุณชายของคุณกลับบ้านเดี๋ยวนี้เลยนะ แล้วก็จำไว้ด้วยว่าคืนนี้ฉันไม่เคยมาที่นี่มาก่อน” วรินทรชี้นิ้วไปทางร่างสูงของทา

วัตที่นอนหลับสนิทอยู่บนพื้น

พากลับมา? จู่ๆปกเกศก็รู้สึกสงสารเห็นอกเห็นใจทาวัตที่นอนเมาอยู่บนพื้นหญ้าขึ้นมา แต่ท้ายที่สุดก็ก็ทำได้เพียงพยัก

หน้ายอมรับฟังคำสั่งแต่โดยดี

ภายในคฤหาสน์เช้าวันที่สอง

ทาวัตถูกแสงแดดยามเช้าส่องเข้ามารบกวนการนอนของเขาจนต้องยอมลุกขึ้นมาในที่สุด พอดีกับที่ป้าฉายเดินเข้ามาใน

ห้องของชายหนุ่มพอดี

“คุณชายตื่นแล้วหรือคะ ดื่มชาแก้เมาค้างหน่อยนะคะ จะได้ดีขึ้น” ป้าฉายเอ่ยด้วยความเคารพก่อนจะยกชามาวางไว้ที่

โต๊ะข้างๆ

“วางไว้ก่อน”

“ค่ะ” ป้าฉายก้มหน้าลงเล็กน้อยก่อนจะกันกายออกไปพร้อมถาดในมือ

หลังจากทาวัตล้างเนื้อล้างตัวเสร็จแล้วเขาก็กลับออกมาพร้อมชุดคลุมอาบน้ำ ร่างสูงเดินไปนั่งบนโซฟากลางห้อง นิ้วเรียว

ของเขาแตะเบาๆบนริมฝีปากที่ถูกกัดก่อนจะทำสีหน้าเหยเก

“ปกเกศ” เขาเรียกเสียงเบา

ปกเกศเดินออกมาจากความมืดก่อนจะโค้งคำนับให้เขา “คุณชาย”

“เมื่อวานผมนอนที่ไหน?”

ใครกันที่กัดริมฝีปากของเขา? หรือว่าเมื่อคืนหลังจากที่เขาไปสวนทรายเขาก็ไปต่อที่ทาวเวอร์บันเทิงงั้นหรือ?

ทั้งยังหาเด็กมานอนด้วย?

“คุณชายไปส่วนทรายมาเมื่อคืนครับแล้วก็เมามาก คุณวรนิทรก็อยู่กับคุณชายนะครับ” ปกเกศตอบไปตามความจริง

อยู่ต่อหน้าทาวัตเขาไม่เคยมีความลับกับเจ้านายดังนั้นเขาจึงเลือกหักหลังวรินทรดีกว่า

อยู่กับวรินทร?

ก่อนที่ชายหนุ่มจะจำได้ว่าเมื่อคืนเขาโทรศัพท์เรียกวรินทรมาพบ แสดงว่าเรื่องเมื่อคืนเขาไม่ได้คิดไปเองสินะ

“นายเห็นอะไรบ้าง?” ใบหน้าของทาวัตดูผ่อนคลายขึ้นเล็กน้อย

ปกเกศเล่าเรื่องราวทุกอย่างที่เขาเห็นให้ทาวัตฟังอย่างละเอียดแต่เมื่อหันมามองสีหน้าของเจ้านายหนุ่มที่ค่อยๆคล้ำลงเขา

ก็ตกใจจนหยุดเล่าต่อทันที

ทาวัตลูบแผลบนริมฝีปากอย่างแผ่วเบาก่อนจะคลี่ยิ้มออกมา ผู้หญิงคนนี้จะใจกล้าเกินไปแล้วถึงกับกล้ากัดเขางั้นหรือ?

ทั้งยังให้ปกเกศเป็นคนแบกเขากลับอีกด้วย

ดี ดีมาก!

หน้าบริษัท CR กรุ๊ปมีสาวร่างบอบบางเดินสง่างามลงมาจากโรลส์รอยซ์ ผู้หญิงคนนั้นก็คือวาดฝันนั่นเอง

วาดฝันเดินเข้ามาในบริษัท CR กรุ๊ปโดยที่หญิงสาวไม่ได้ตรงไปขึ้นลิฟต์ทันทีแต่ร่างบอบบางของเธอกลับเดินไปที่

เคาน์เตอร์ประชาสัมพันธ์จนกระทั่งทราบว่าวรินทรทำงานอยู่ชั้นสิบสอง เธอจึงเดินไปขึ้นลิฟต์

ที่แผนกออกแบบ เนื่องจากอิงดาวป่วยเป็นไข้หวัดจึงจำเป็นต้องหยุดงานชั่วคราว นวีนเองก็ตัดสินใจลางานเพื่อไปดูแลเธอ

ที่บ้าน ส่วนอมันด้าก็คอยติดตามอยู่ข้างกายธนชาตมาตลอดช่วงหลายวันมานี้ทำให้เธอเข้ามาที่แผนกน้อยครั้ง

ในแผนกออกแบบที่กว้างขวางแห่งนี้จึงเหลือเพียงแค่วรินทรคนเดียวเท่านั้น

ในเวลานี้วรินทรใส่หูฟังฮัมเพลง ในมือก็ถือดินสอวาดร่างแบบอย่างสบายอกสบายใจ

เมื่อวาดฝันเดินผ่านประตูเข้ามาก็ได้ยินเสียงฮัมเพลงของวรินทร มุมปากก็กระตุกยิ้มก่อนเรียวขาที่สวมรองเท้าส้นสูงจะ

ค่อยๆย่างกรายเข้าไปใกล้

ปัง!

วาดฟันหยิบแฟ้มงานและกระดาษเอกสารต่างๆกระแทกลงบนโต๊ะอย่างแรงจนเกิดเสียงดังมาก พอดีกับช่วงที่เพลงกำลัง

ทาวัตขมวดคิ้ว ส่งเสียงอืมออกมาน้ำเสียงไม่ทุกข์ไม่ร้อน

ในใจวาดฝันรู้สึกเหมือนกับว่าตัวเองเป็นผู้ที่ถูกรังแกก่อนจะเลียนแบบท่าทางของวรินทรเมื่อก่อนโดยการวิ่งไปหยุดอยู่

ตรงหน้าทาวัตก่อนจะเอ่ยเสียงออดอ้อน “พี่ทาวัตรู้ไหมคะว่าเมื่อครู่ฉันถูกพนักงานของพี่ตบหน้ามา”

“งั้นหรือ? แต่ดูท่าทางของเธอที่ยังวิ่งเต้นได้แบบนี้แสดงว่าคนคนนั้นคงออกแรงไม่พอสินะ” ทาวัตยังคงก้มลงอ่านเอกสาร

ในมือโดยไม่แม้แต่จะหันหน้าขึ้นมามอง

“พี่ทาวัตดูหน้าของฉันสิคะ บวมขนาดนี้ฉันจะกล้าไปพบหน้าคนอื่นได้อย่างไรกัน?” วาดฝันใช้ความกล้ามากขึ้นโดยการ

ปีนขึ้นไปนั่งบนโต๊ะทำงานของชายหนุ่มพร้อมเอานิ้วชี้ให้อีกฝ่ายเห็นถึงใบหน้าบวมแดงของตัวเอง

เธอจงใจที่จะไม่บอกให้ทาวัตรู้ว่าใครเป็นคนตบเธอก็เพียงเพราะต้องการให้ทาวัตไล่วรินทรออกเสีย ถ้าทำสำเร็จก็เท่ากับ

ว่าเธอสามารถแก้แค้นวรินทรได้อย่างเจ็บแสบ

ทาวัตวางปากกาในมือลงก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองใบหน้าของวาดฝันที่ตอนนี้บวมแดงจนแทบไม่เหลือเค้าเดิม ริมฝีปากของ

เขากระตุกยิ้ม

ใบหน้าของวาดฝันแดงเป็นปื้น

จู่ๆทาวัตก็เอ่ยคำพูดที่เหมือนใบมีดทิ่มแทงเข้าสู่หัวใจของเธออย่างแรง

“ถ้าพนักงานของผมเป็นอะไรไป คุณหนูรองก็อย่าลืมจ่ายค่ารักษาพยาบาลด้วยนะครับ” ก่อนที่ทาวัตจะก้มหน้าอ่าน

เอกสารในมือต่อ

คำพูดของทาวัตทำให้วาดฝันรู้สึกเจ็บเสียยิ่งกว่าตอนที่เธอถูกวรินทรตบหน้าเสียอีก

“คุณรู้หรือคะว่าคนที่ตบฉันคือใคร?”

ทาวัตยังคงไม่สนใจเธอ

วาดฝันกัดฟันก่อนเอ่ยชื่อออกมาอย่างแค้นเคือง “วรินทร!”

จู่ๆทาวัตก็เงยหน้าขึ้นมาก่อนจะเลิกคิ้วถาม “คุณบอกว่าคนที่ตบหน้าคุณคือวรินทร?”

วาดฟันพยักหน้าเบาๆ เมื่อเห็นว่าทาวัตมองรอยตบบนใบหน้าเธอนิ่งๆในใจก็รู้สึกยินดีขึ้นมา

ทาวัตแค่แค่นหัวเราะออกมาก่อนจะเอนกายพิงเบา ริมฝีปากของเขาค่อยๆผุดยิ้มขึ้นมา “วาดฝัน การที่วรินทรตบหน้าคุณ

แต่คุณกลับวิ่งมาฟ้องผมนี่ ไม่รู้สึกว่ามันน่าขำไปหน่อยหรือไง”