หนี้รักประธานเจ้าเล่ห์ นิยาย บท 372

ตอนที่372ทนทุกข์ทรมาน

ปกเกศเดินเข้ามาน้ำเสียงแฝงไปด้วยความกังวล ตอบว่า “นายครับยังไงก็หาไม่เจอเลยครับ”

พอพูดถึงจันทร์ทรา อยู่ๆพรตก็นึกอะไรขึ้นมาได้ พลางรีบตอบอย่างไว “ท่านครับ จันทร์ทราไปหาคุณผู้หญิงก่อนพวกเราก้าวนึง ไม่แน่ว่าตอนนนี้อาจจะอยู่ในกำมือของพวกนั้นก็เป็นได้”

พอพูดจบก็หันไปมองหน้าเม สายตาเต็มไปด้วยความรุนแรงและแข็งขัน หลายปีมานี้ น้อยคนนักที่จะกลายมาเป็นคู่แข่งเขาได้ จะให้เขาไม่ตื่นเต้นได้ยังไงล่ะ

แต่พอกลับมารายการถึงได้รู้ว่าเป็นคนบ้านเดียวกัน....

ถ้าไม่ได้โตมาพร้อมกับจันทร์ทราคงจะไม่มีวันเข้าใจเธอแน่ๆ พรตคงจะกระอักเลือดแน่ๆถ้ารู้ว่าจันทร์ทราตั้งใจจะทำร้ายเขา

“นายน้อยครับ เป็นความผิดของผมเอง ลงโทษผมเถอะครับ” เมพูดอย่างเฉียบขาด ผิดก็คือผิด เพราะว่าเขาทำพลาดเอง เขาก็จะไม่หาข้อแก้ตัวใดๆทั้งนั้น ไม่ว่ากวินจะลงโทษเขายังไงเขาก็จะยอมทั้งนั้น

พลางนึกถึงครั้งที่แล้วที่เอฟไม่ได้ปกป้องแม่ของนายน้อยให้ดี และนายน้อยก็เพิกเฉยต่อเขาไป

พวกเขาไม่กลัวบทลงโทษอะไรใดๆทั้งนั้น แต่ถ้าเกิดว่าโดนนายน้อยเพิกเฉย คงจะทำใจยอมรับไม่ได้แน่ๆ

แต่ถึงแม้ว่ากวินจะโกรธมาก เพราะว่าเมไม่ได้ดูแลแม่เขาให้ดีเลยทำให้คนอื่นมาใช้ประโยชน์จากตรงนี้ได้ แต่ว่า ครั้งนี้ก็ไม่ใช่ความผิดของเขาทั้งหมด คนของพ่อเขาธรรมดาที่ไหนกันล่ะ?

แต่ว่า ยังไงก็ต้องลงโทษ

“ฉันขอลงโทษให้นายไปประเทศ Bเพื่อตามหาแม่ฉัน หาเจอแล้วถึงจะอนุญาติให้กลับมา”กวินกำลังมองแผนที่ที่ใกล้ทะเลอยู่ แล้วก็เลือกประเทศที่ไม่ค่อยติดทะเล แล้วออกคำสั่ง

ประเทศBห่างจากประเทศCค่อนข้างมาก และก็ยังล้อมรอบประเทศ cอีก ดังนั้นโอกาสที่วรินทรจะอยู่ที่นั่นมีน้อยมาก

เพราะฉะนั้นประเทศCกับบริเวณริมทะเลใกล้เคียงคือเป้าหมายของพวกเขา

การที่กวินทำแบบนี้ ตัวเขาเองยังรู้สึกแปลกใจ แต่แค่รู้สึกว่าชื่อนี้มันมีอะไรซักอย่าง ที่ทำให้ไม่อยากจะปล่อยไป

เมถอนหายใจ ยังดีที่ไม่ได้ถูกส่งไปที่เกาะไซปันเหมือนเอฟ แต่กลับได้ไปประเทศที่ใกล้ประเทศCหน่อย ยังดี

พอทาวัตได้ยินที่กวินสั่งดังนั้น ก็ออกคำสั่งกับพรตอย่างชัดเจน “นายก็ต้องไปกับเม เจอเธอเมื่อไหร่ก็กลับมาเมื่อนั้น”

พรตหน้าเสียทันที อะไรนะ? ไปกับเมเนี่ยนะ? จะไม่ตามหาไปตีกันไปหรอกเหรอ?

เมหันหน้ามา ดวงตาเต็มไปด้วยประกายความเกลียดชัง เหมือนกำลังจะบอกว่า ถ้ามีอะไรผิดพลาดขึ้นมา ต้องตาย!

ไม่รอให้ยืดยาด เอฟกับพรตก็รีบไปเก็บกระเป๋า เตรียมพร้อมไปประเทศB

“สถานการณ์ของธารีเป็นยังไงบ้าง?” หลังจากเงียบไปซักพัก ทาวัตก็ถามออกมา นิ้วเรียวยาวเคาะเบาๆที่หน้าตัก แววตาดูเปลี่ยนไป ทำให้คนมองไม่ออกว่าเขาคิดอะไรอยู่

“ล้างท้องแล้ว แต่ยังอยู่ในอาการโคม่า” ปกเกศก้มหัวพร้อมตอบด้วยความเคารพ

“ตอนนี้อยู่ที่ไหน?”

“อยู่ที่คฤหาสน์ของเธอนั่นแหละครับ”

คฤหาสน์งั้นเหรอ? ริมฝีปากของทาวัตดูราวกับคนกระหายเลือด เธอมอบของขวัญที่ยิ่งใหญ่ให้เขาขนาดนี้ แล้วเขาจะยอมให้เธอมีชีวิตที่สะดวกสบายขนาดนั้นได้ยังไงล่ะ?

“ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป จับเธอไปขังไว้ที่ห้องใต้ดิน เธอฟื้นขึ้นมาเมื่อไหร่ให้รีบรายงานฉันโดยด่วน” เขาสั่งด้วยเสียงเยือกเย็นราวกับมีดคม