หนี้รักประธานเจ้าเล่ห์ นิยาย บท 374

ตอนที่374 ทำไมถึงไม่ชอบเธอล่ะ?

เมื่อเทียบกับประภาพแล้ว วรินทรไม่ได้สำคัญอะไรเลย

“ก็ใช่น่ะสิ” สิบสองพูดอย่างชัดเจน สายตาเต็มไปด้วยความจริงใจ

“งั้นเธอคือ?” วรินทรเลียริมฝีปากที่แห้งแตกของเธอ และมองหน้าสิบสองด้วยความสงสัย

สิบสองรู้ว่า วรินทรอยากจะถามว่าเธอเป็นอะไรกับประภาพ

เธอค่อยๆคลี่ยิ้มออกพร้อมกับตอบว่า “ฉันเป็นพี่สาวเขา ก็เหมือนกับเป็นพี่สาวเธอนั่นแหละ”

ตอนนี้บนเกาะ วุ่นวายยังกับอยู่ในสงคราม

ตอนนี้คือกลางดึกผู้อยู่อาศัยต่างก็พากันนอนหลับกันหมด ไม่มีใครรู้ตัวเลยว่ามีคนแปลกหน้าเข้ามาเยอะขนาดนี้

ตระกูลเพิ่มสิน ในตอนนี้มีแสงสว่างจ้าและเด่นมากในความมืด

ในห้องโถงมีแต่แสงสว่าง

ทาวัตลุกขึ้นยืน พร้อมกับยื่นมือไปจับมือทศพรด้วยความยินดีและยิ้มออกมา “ต้องขอบคุณตระกูลเพิ่มสินมากที่ให้ความร่วมมือครับ”

ทศพลก็ไม่ได้อวดเบ่งอะไร ยอมจับมือกับเขาอย่างเป็นมัตร “นายเป็นเพื่อนกับวรินทร ยังไงฉันก็ต้องช่วยอยู่แล้ว”

ทาวัตเลิกคิ้วขึ้น เขาเคาว่า เขาก็ไม่ได้มาเกาะแห่งนี้ไม่นานเท่าไหร่ แต่ว่าทศพรก็ส่งคนมาติดต่อเขา ที่แท้ก็เพราะเรื่องวรินทรนั่นเอง

แต่ประโยคนี้พอได้ยินแล้วรู้สึกเหมือนกับว่าลูกเขากำลังมองอยู่

“ถ้ายังงั้นผมก็ต้องขอบคุณแทนวรินทรด้วย” ทาวัตคลี่ยิ้มอ่อนใบหน้าที่เย็นชาไม่ได้เปลี่ยนไปซักนิด ใบหน้าอึมครึมที่ทำให้คนภายนอกดูไม่ออกว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่

หน้าหล่อๆของทศพรมีความไม่เข้าใจอยู่เล็กน้อย “ขอบคุณแทนวรินทร? คุณเป็นอะไรกับเธอกันแน่ที่จะมาขอบคุณแทน” ในใจรู้สึกไม่ค่อยดีเท่าไหร่นัก การที่ทศพรถามออกไป ถ้าเกิดว่าวันนี้ไม่ได้คำตอบ คงจะนอนไม่หลับแน่นอน

“ที่แท้วรินทรก็ยังไม่ได้บอกคุณนี่เอง?”ทาวัตทำท่าเหมือนประหลาดใจ แล้วก็พูดต่อในขณะที่ทศพรมีท่าทีที่ไม่ค่อยดีนัก “ผมคือสามีของเธอ”

สา สามี?!

ทันใดนั้นดวงตาของทศพรก็เบิกโพลง มองไปที่ทาวัตปากพางาบๆ เห็นที่ได้ชัดว่าเขาไม่รู้ว่าจะพูดอะไร

สัมผัสได้ว่ามีความเจ็บปวดเกิดขึ้นต่อหน้าต่อหน้าใบหน้าที่หล่อเหลาของเขา แต่เขากลับไม่ได้แสดงท่าทีอะไรต่อมา ได้แต่ยิ้ม

โชคดีที่เด็กน้อยกลับบ้านแล้ว ไม่งั้นคนเยอะขนาดนี้ คงมีคนจำเขาได้แน่

หลังจากช็อกไปครู่หนึ่ง ทรศพรพยายามอย่างมากที่จะมองข้ามความผิดหวังและเศร้าหมองในใจของตัวเอง ถึงแม้เค้าจะบอกว่าตัวเองไม่ได้ชอบวรินทรก็เถอะ แต่เพราะว่า...

แล้วทำไมจะไม่ชอบกันล่ะ?

แม้แต่เหตุผลที่จะไม่ชอบเธอ ยังหาไม่ได้เลย

ไม่คิดเลยว่า เธอจะแต่งงานแล้ว นี่มันทำให้ทศพรปวดใจไม่น้อยเลย

ถึงแม้เค้าจะแสดงออกแบบลูกผู้ดีมีเงิน เหมือนคนเจ้าชู้หลายใจ แต่ถ้าเอาเข้าจริง วรินทรคือคนแรกที่เขาตกหลุมรัก...

“อ๋อ แล้วพวกเราก็มีลูกชายคนนึง ตอนนี้ก็สี่ขวบแล้ว” ทาวัตยังคงทิ่มแทงทศพรไม่หยุดหย่อน ระเบิดลูกต่อไปเรื่อยๆ

และระเบิดลูกนี้ รุนแรงกว่าที่บอกว่าวรินทรแต่งงานแล้วอีก

ตอนแรกในใจก็ยังพอคิดว่ายังน่าจะพอมีโชคอยู่บ้าน แต่อยู่ดีๆก็หายไปหมดไม่เหลือชิ้นดี

แต่อยู่ๆทศพรก็ยิ้มออกมา รอยยิ้มนี้ดูน่ากลัวยิ่งนัก ดูเจ้าเล่ห์แพรวพราว เขาพูดว่า “คุณไม่กลัวว่าผมจะไม่ช่วยคุณเพราะเหตุผลนี้เหรอ?”

“คุณไม่ทำแบบนั้นหรอก เพื่อนของวรินทร ไม่มีวันทำร้ายเธอ” ทาวัตมองหน้าเขาพร้อมเลิกคิ้ว และตอบอย่างชัดเจน บางครั้ง การจะดูว่าใครดีใครเลว แค่มองแวบเดียวก็รู้แล้ว

การที่ทศพรเริ่มค้นหาเขา เหตุผลหลักก็เพราะว่าชยุตอยู่บนเกาะ แต่เหตุผลจริงๆที่ทาวัตมาหาเขาก็คืออิทธิพลของเขา ยิ่งหาคนได้มากยิ่งสบายขึ้นเยอะ ยังลดความลำบากที่ไม่จำเป็นอีกด้วย

ตอนแรกก็คิดว่าต้องมีข้อแลกเปลี่ยนซักหน่อย ไม่คิดว่าทศพรจะยอมตกลงทันที

เพื่อวรินทร

ทศพรจ้องหน้าพร้อมกับพูดว่า “คุณเข้าใจเธอดีมากเลยเหรอ?”

ถึงแม้ว่าทศพรไม่อยากจะยอมรับ แต่ความจริงแล้ว ผู้ชายคนนี้ก็ช่างเย็นชาและสง่างามข้อนี้ทำให้ผู้คนที่มองมารู้สึกเกรงขามและให้เกียรติ

ถ้าเกิดว่าทศพรโตเป็นผู้ใหญ่และเงียบสงบกว่านี้ วรินทรก็คงจะเลือกเขา อืม คงจะเป็นเพราะว่าเขาหล่อเกินไป เธอก็เลยเลือกทาวัตแทน!

พอคิดแบบนี้แล้ว เขาก็สบายใจขึ้นมาหน่อย

“คุณคิดว่ายังไงล่ะครับ?” ทาวัตไม่ตอบแต่ถามกลับ ดวงตาคู่นั้นยิ้มอย่างมีเลศนัย

สีหน้าของทศพรเหมือนกับเบื่อหน่ายแทนคนทั้งสิบล้านคนบนโลก ในใจรู้สึกหงุดหงิด จากนั้นก็โบกมือ “รู้แล้วรู้แล้ว เดี๋ยวผมจะติดต่อคนบนเกาะให้เดี๋ยวนี้เลย”

“ขอบคุณมากครับ”ทาวัตยิ้มเล็กน้อย ยังไงเขาก็กำลังช่วยเรา ไม่ควรจะไปรังแกเขาแล้ว

พอได้ยินดังนั้นทศพรก็ถอนหายใจออกมา ที่นายหยุดทิ่มแทงก็เพราะว่าเมื่อกี้ได้วางระเบิดไว้สองลูกไปแล้ว

“ใช่สิ ถ้าเจอวรินทรแล้ว ฝากบอกเธอแทนผมด้วย ว่าผมคิดถึงเธอมาก” ทศพรพึ่งนึกอะไรขึ้นได้ก็พูดตามหลังทาวัตไป

แต่หลังของทาวัตนั้นแข็งทื่อ เขาไม่ได้ตอบรับอะไร แต่ก็ไม่ได้ปฏิเสธ แล้วก็เดินหายลับออกไปจากสายตา

หลังจากออกจากบ้านตระกูลเพิ่มสิน ปกเกศมีข่าวมาบอก ชยุตได้ถูกช่วยออกมาแล้ว และตอนนี้กำลังจะออกจากเกาะ

แต่ว่าทาวัตก็ไม่ได้รู้สึกแปลกใจ แล้วก็แสยะยิ้มด้วยสายตาเย็นชา “ไม่ต้องตามมันแล้ว”

“ท่านครับ แต่ถ้าพลาดโอกาสนี้ไปแล้ว ชยุตก็จะยิ่งมีวิธีป้องกันเรา ถ้าถึงตอนนั้นเราเจอมันอีกก็จะ....”ปกเกศไม่อยากจะเชื่อ ตอนนี้คนของเขาได้ตามไปแล้ว ขาดแค่เวลาในการจับเขาเท่านั้น เขาไม่เข้าใจว่าทำไมต้องพลาดโอกาสนี้

“หากไม่มีการต่อสู้ จิ้งจอกก็จะไม่เผยหางออกมาหรอกนะ”ทาวัตเงยหน้ามองท้องฟ้ายามค่ำคืน แล้วก็พูดอย่างเรียบเชียบ “เรื่องที่ให้นายไปทำ เป็นยังไงบ้าง?”

ปกเกศถึงพึ่งนึกได้ถึงเรื่องที่ทาวัตสั่งให้ไปทำก่อนหน้านี้ พร้อมกับพยักหน้า “ผมทำตามที่หัวหน้าบอกหมดแล้วครับ”

“ดีมาก” ในที่สุดจิตใจของทาวัตก็เริ่มได้ผ่อนคลายลงบ้างแล้ว

“ท่านครับ ชยุตตอนนี้ได้หนีไปแล้ว คุณทศพรได้บอกอะไรบ้างรึเปล่าครับ?” ถ้าชยุตไม่ได้อยู่บนเกาะแล้ว งั้นก็คงไม่ต้องไปรบกวนทศพรแล้ว

แต่ว่า มันคือสิ่งที่ปกเกศได้คาดการณ์ไว้แล้ว ทาวัตส่ายหัว

“การที่ชยุตหนีมาที่นี่ แน่นอนว่าต้องมีอะไรเกี่ยวข้องกับเฟิร์นแน่นอน และยังมีสายตาของทศพรคอยมองไว้ให้ เราก็ลดภาระไปได้เยอะเลย” ทาวัตยิ้มอย่างเยือกเย็น

ทศพรคนนี้ ถึงแม้ว่าจะคิดถึงภรรยาเขาขนาดไหนทำไมถึงไม่แสดงออกด้วยวิธีอื่นล่ะ ทำไมถึงพูดคำว่า “คิดถึง”ล่ะ?

“ครับ” ปกเกศไม่ถามอะไรต่อ พร้อมกับคำนับ

ในอีกฝั่งนึง หลังจากประภาพช่วยชยุตออกมาแล้ว ก็พาเขาไปอยู่ในสถานที่ที่ปลอดภัย