หนี้รักประธานเจ้าเล่ห์ นิยาย บท 382

ตอนที่382 เขาจะไปทำร้ายเธอได้ยังไง

ซึ่งเจ้าตัวเล็กคนนี้ ก็คือ กวิน

กวินมองไปที่วรินทร ก่อนที่จะถอนหายใจเฮือกหนึ่ง จมูกเล็กฟึดฟัดฟึดฟัดก่อนที่จะพุ่งไปหา วรินทร "ม๊ามี่ หนูคิดถึงม๊ามี่จัง"

ใบหน้าของ วรินทร เปลื่ยนไป ค่อยๆพลักเจ้าตัวเล็กออกไป ก่อนที่จะมองดูใบหน้าที่กลมๆอ้วนๆ ก่อนที่จะรีบถามไป

"หนูจ้า จำคนผิดหรือเปล่า ?"

ห้ะ??

กวินตกใจและขนลุกไปทั้งตัว รีบออกห่างโอ้มอกจาก วรินทร ชี้ๆไปที่วรินทร แล้วมองไปที่ ทาวัต "แดดี้ มามี่ ม๊ามี่เขา...."

"ม๊ามี่ลูก มีปัญหาที่สมองนิดหน่อย เรารีบออกจากที่นี้กันเถอะ" ทาวัตพูดด้วยน้ำเสียงโทนต่ำและหงุดหงิดเรื่องที่วรินทรบังอาจลืมเรื่องของเขาได้ แล้วเข็นรถไปที่ลิฟต์

สมองคุณสิที่มีปัญหา ทั้งครอบครัวคุณแหละที่สมองมีปัญหา วรินทร ไม่พอใจก่อนที่จะคิดในใจ จากนั้นก็มองไปทั่ว4ทิศ ซึ่งไม่มีคนอยู่จริงๆ

แล้วนึกถึงคำพูดก่อนหน้านี้ที่ประภาพกับสิบสองเคยพูดกับเธอไว้ เธอกุมมืออย่างแน่นบนตักของตัวเอง

แต่ไม่ว่ายากแค่ไหน เธอติดหนี้ค้างคนอื่นไว้ ยังไงก็ต้องกลับมาคืน

...

พวกเขานั่งเฮลิคอปเตอร์บินจากบ้านพักไปได้ไม่นาน ผนังตรงข้ามประตูบ้านพักกำลังถูกผลักออก ซึ่งเป็นเส้นทางลับ

สิบสองออกจากตรงนั้น ก่อนที่บ้านพักนี้จะกลับมาเงียบอีกครั้ง

"พวกเขาไปแล้ว เราก็สำเร็จไปอีกขั้นละนะ" ใบหน้า สิบสอง ที่เต็มไปด้วยความเยื่อนเย็นกำลังพูดกับคนที่อยู่ในผนัง

ประภาพเดินก้าวออกมา ค่อยๆปาดฝุ่นที่ตัวออก และไม่ได้ตอบคำถามเธอ

สิบสอง เห็นไม่ได้กับพฤติกรรมที่ดูหยิ่ง ใช้สองมือผลักเขา "คุณใจจืดใจดำกับเธอได้ลงคอ ถ้าเกิดทาวัต รู้เข้า คุณนึกว่าเขาจะยังเอาเธออยู่หรอ?"

"นั่นก็คือสิ่งที่ฉันต้องการ " ประภาพพูดประโยคนี้ออกมาอย่างเย็นชา ไม่ได้สนใจกับคำพูดหลังของสิบสองเลย

วรินทร ไม่มีความทรงจำ ถึงจะถูก ทาวัต ทิ้ง เขาก็ยังที่จะรับผิดชอบเธออยู่

มันมีแค่ครั้งนี้ ประภาพนึกในใจบอกตัวเองว่า นี้จะเป็นครั้งสุดท้ายที่เขาได้ทำร้ายเธอ

สิบสอง ไม่รู้ที่ทำร้ายต่อ วรินทร แต่ก็ช่วยไม่ได้ "ถ้าเธอรู้ว่า จากครั้งแล้วที่ประเทศอังกฤษคุณช่วยชีวิตลูกของเธอเพื่อที่จะเข้าใกล้เธอ และลักพาตัวลูกชายเธอไป ก็เป็นฝีมือคุณที่จ้างคนไปลักพาตัวลูกเธอ ยังจะสมหวังอย่างที่คุณคิดมั้ย?"

ประภาพ เลียปากตัวเองและมองเธกอย่างประหลาดใจเล็กน้อย เรื่องนี้เขาไม่เคยบอกให้เขาฟัง แล้วเธอรู้เรื่องนี้ได้ยังไง ?

"ไม่ใช่ครั้งนั่นหรอที่คุณใช้ตัวตนที่ชื่อชนุตร์ เพื่อจะได้เข้าใกล้เธอ และที่สำคัญ ตอนที่คุณช่วยชีวิตเขาครั้งนั้น มันก็อยู่ในแผนการของคุณ" "คุณเปลี่ยนตัวตนในหว่าง ประภาพ กับ ชนุษย์ เพื่อที่จะได้เข้าใกล้เธอและคุณไม่อยากให้เธอรู้ตัวตนที่แท้จริงของคุณ และใช้ชื่อตัวตนของ ชนุษย์ มาทำร้ายเธอ ถึงเธอจะเกลียดชนุษย์ แต่ก็ได้แค่เกลียดกับคนไม่มีตนตัว แต่สำหรับคุณ ไม่มีวันที่เขาจะจับได้ " "เพราะว่าคุณคือตัววงการทั้งหมด"

สิบสองพูดด้วยน้ำเสียงนิ่งเรียบ ไม่เหมือนทุกๆครั้ง รู้สึกหนักแน่นแปลกๆ

ทั้งหมดที่เธอพูดมา เขาไม่เคยบอกอะไรให้เธอฟังเลย คือเธอไปสืบค้นเอามาเอง แต่เธอไม่เคยคิดมาก่อนว่าประภาพถึงได้

ร้ายได้ขนาดนี้

ประภาพ ชนุษย์ เฟิร์น