หนี้รักประธานเจ้าเล่ห์ นิยาย บท 39

ตอนที่ 39 ไม่พบกันนาน

หญิงสาวคิดดูสักพักก็ตัดสินใจโทรออกไป รอสายอยู่ไม่นานก็มีคนรับสาย

ในยามค่ำคืนของสวนดอกไม้ทาวเวอร์บันเทิงที่ตั้งอยู่ในเมือง A สถานที่แห่งนี้เป็นเหมือนกับสถานที่ท่องราตรีของเหล่าไฮโวและเซเลปที่มีชื่อเสียง

มีแต่พวกบ้านรวยคาบช้อนเงินช้อนทองมาเกิดจึงจะมีสิทธิ์มาเที่ยวที่แห่งนี้ได้

วรินทรเลือกที่จะนัดที่นี่เพื่อให้คนสองคนได้พบเจอกัน โชคดีหน่อยที่เธอไม่ใช่เจ้ามือ ไม่อย่างนั้นเธอคงไม่ยอมนัดสถานที่แพงหูฉี่แบบนี้แน่

“ฉันว่าพวกเรากลับบ้านกันเถอะนะริน” คาร่ากอดแขนของวรินทรไว้แน่น ใบหน้าของเธอแดงก่ำไปหมดแล้ว

วรินทรรู้ว่าอีกฝ่ายกำลังเขิน เธอจึงลูบหัวคาร่าเพื่อปลอบ “ไม่มีอะไรหรอกน่า มีฉันอยู่ทั้งคน! หรือว่าเธอไม่อยากจะเจอหน้าเขากันล่ะ?”

คนที่สามารถทำให้เพื่อนสาวคนนี้ของเธอเปลี่ยนจากผู้หญิงขี้โวยวายเป็นผู้หญิงน่ารักได้ขนาดนี้ก็คงจะมีแต่คนคนนั้นเท่านั้น

“แต่ว่า...” คาร่ารู้สึกกลัวอยู่บ้าง เวลานี้หญิงสาวแตกต่างไปจากผู้หญิงที่ชอบส่งเสียงดังโวยวายกลายเป็นผู้หญิงที่มีความผู้หญิ้งผู้หญิง

วรินทรไม่เปิดโอกาสให้อีกฝ่ายหันหลังหนี เธอฉุดมือเพื่อนรักลากไปยังสถานที่ที่นัดหมายทันที

วรินทรเปิดประตูห้องเล็กๆห้องหนึ่งพลางกึ่งลากกึ่งจูงคาร่าเข้าไปด้วย

แต่เธอกลับเห็นร่างสูงที่คุ้นเคยของใครบางคนนั่งบนโซฟาถือแก้วไวน์ในมือแก้วหนึ่ง รอยยิ้มบนใบหน้าของเธอแข็งค้างทันที

“อ๊ะ หนูรินมาแล้ว” เมื่อธรรศหันมาเห็นวรินทรที่ยืนอึ้งๆอยู่หน้าประตูเขาก็วางไมโครโฟนลงทันทีก่อนจะฉีกยิ้มกว้างส่งไปให้

ทาวัตมองตามสายตาของเขาไปก็พบกับวรินทรที่ยืนสีหน้าแข็งค้างอยู่ตรงนั้นโดยที่มีคาร่ายืนอยู่ข้างๆร่างเล็กๆของเธอด้วยอีกคน

คาร่ากวาดตามองไปรอบๆจนได้พบกับร่างสูงของคนที่เธออยากพบมาโดยตลอดนั่งอยู่บนโซฟาในห้องผู้ชายคนนั้นคือนรชัย

คนเป็นผู้ชายที่ทำให้เธอรู้สึกปลอดภัยเวลาอยู่ใกล้ แม้ว่าใบหน้าของเขาจะเรียบเฉยอยู่ตลอด เวลาก็ตาม เพียงแค่เห็นเสี้ยวหน้าของเขาก็ทำให้คาร่ารู้สึกใจเต้นแรงขึ้นมา

เขาคือคนที่เธอแอบรักมาตั้งแต่สมัยมัธยมจนถึงตอนนี้

ทั้งธรรศ นรชัย ต่างก็เป็นรุ่นพี่ที่โรงเรียนของวรินทร และคาร่า เพราะว่าคาร่าแอบชอบนรชัยจึงได้ลากวรินทรมาทำความรู้จักกับรุ่นพี่สองคนนี้

“พี่ธรรศ ไม่พบกันนานเลยนะคะ” วรินทรยิ้มหวานให้ธรรศ “พี่ชัยด้วยค่ะ”

เว้นแต่ทาวัต หลังจากที่เธอกลับมาจากต่างประเทศเธอก็เพิ่งจะรู้ว่าพวกเขาเป็นเพื่อนสนิทกันทั้งยังเรียนด้วยกันด้วย แต่เพราะตอนนั้นทาวัตมัวแต่ยุ่งวุ่นวายเกี่ยวกับบริษัทของตัวเองเลยมีโอกาส มาเรียนน้อยมาก ดังนั้นไม่แปลกใจที่วรินทรจะไม่รู้จักเขา

วรินทรลอบมองทาวัตที่นั่งอยู่ข้างๆนรชัย ในใจก็ร้อนรน ทำไมเพื่อนรักของเธอถึงได้มาตกหลุมรักก้อนน้ำแข็งก้อนนี้ได้นะ

ถ้าคนคนนั้นเป็นธรรศ เรื่องมันคงจะง่ายกว่านี้เยอะ

ธรรศกำลังจะเดินไปกอกวรินทรรุ่นน้องสุดที่รักแต่ทาวัตก็ดันกระแอมไอขึ้นมาเสียก่อนทำให้ร่างเล็กๆของวรินทรหยุดชะงัก

คุณพระคุณเจ้า เธอเกือบหาเรื่องใส่ตัวแล้วไหมล่ะ

“ไม่เจอกันนานเลยนะคาร่า” ธรรศดึงคาร่าเข้ามาใกล้ก่อนจะลูบหัวเบาๆอย่างเอ็นดู

ในเมื่อแตะต้องวรินทรไม่ได้ เขาคงแตะตัวคาร่าได้ใช่ไหม?

ทำตัวเป็นไม่สนใจอะไร แต่สายตาที่มองมาที่เขาแทบจะทิ่มแทงตัวเขาจนเป็นพรุนไปหมดแล้ว

“ไม่พบกันนานเลยนะคะพี่ธรรศ” คาร่ารู้จักกับวรินทรมานานแค่ไหน เธอก็รู้จักกับรุ่นพี่ทั้งสองคนนี้มานานเท่านั้น ดังนั้นระหว่างพวกเขาจึงสนิทสนมคุ้นเคยกันเป็นอย่างดี

“ชัย พี่ทาวัตด้วยค่ะ ไม่พบกันนานเลยนะคะ” คาร่าทักทายนรชัยและทาวัตก่อนจะลอบมองหน้านรชัยเสียหลายครั้งก่อนจะยอมถอนสายตาในที่สุด

ทาวัตพยักหน้าอย่างเกียจคร้าน ดวงตาของเขามองนิ่งอยู่ที่วรินทรพร้อมรอยยิ้มที่มีเลศนัย

ผู้หญิงคนนี้คิดจะทำอะไรกันแน่นะ?

วรินทรมองใบหน้าธรรศอย่างอัดอั้นตัดใจ แค่พานรชัยมาก็พอแล้วจะลากทาวัตมาด้วยทำไมเนี่ย

แต่คิดดูอีกทีก็ถอนหายใจออกมา ปกติพวกเขาก็ไปไหนมาไหนด้วยกันเป็นปกติอยู่แล้ว เพียงแต่เธอลืมคิดถึงจุดนี้ไปเท่านั้นเอง

วรินทรแกล้งทำเป็นผลักร่างของคาร่าให้ล้มลงไปนั่งข้างนรชัยก่อนที่ร่างบอบบางของเธอจะนั่งลงข้างคาร่าอีกทีหนึ่ง

ธรรศชำเลืองมองทาวัตที่ตอนนี้ดวงตาคมเริ่มนิ่งสนิทเหมือนกำลังจะเกิดพายุก็รีบวิ่งไปดึงร่างของวรินทรให้ลุกขึ้น “หนูรินตรงนี้มันที่ของพี่นะ ที่ของเธออยู่ตรงนั้น”