หนี้รักประธานเจ้าเล่ห์ นิยาย บท 40

ตอนที่ 40 คนโรคจิตอารมณ์ร้าย

ที่แท้มันก็เป็นเพียงแค่การเล่นเกมส์เท่านั้น

“ไม่ต้องคิดมากหรอกค่ะชัย ฉันไม่เก็บมันมาคิดหรอก” คาร่าทำทีเป็นยิ้มแย้มแต่แสงไฟในห้องก็ทำให้เห็นว่าใบหน้าเธอซีดเผือดไม่น้อย

นรชัยพยักหน้ารับแผ่วเบา

เมื่อธรรศล้างไพ่เสร็จก็เริ่มแจกไพ่ใหม่อีกครั้ง ครั้งนี้คนที่เป็นคิงไม่ใช่เขาอีกแล้วและไพ่ในมือของเขาก็คือหกโพแดง

วรินทรมองไพ่ในมือของตัวเองก็เม้มปากอย่างขัดใจก่อนจะเหลือบไปเห็นไพ่ในมือของทาวัต ดวงตากลมของเธอก็เป็น

ประกายไพ่คิงนี่นา

เธอรีบแย่งไพ่ในมือของทาวัตก่อนยัดไพ่ของเธอใส่มือของเขา จากนั้นก็โยนไพ่ลงบนโค๊ะทันที “ขอโทษนะคะ ฉันเป็นคิง!”

ทาวัตประหลาดใจก่อนที่จะค่อยๆผุดรอยยิ้มขำขันออกมา มือหนาของเขาโยนไพ่ในมือลงบนโต๊ะ

รอบนี้มันไม่ใช่เรื่องบังเอิญ นรชัยได้คู่กับธรรศเสียนี่

“หนูริน เธออย่าคิดว่าฉันมองไม่เห็นนะว่าเมื่อครู่เธอเป็นคนแย่งไพ่มาจากมือพี่ชายของพวกเราน่ะ!” ธรรศกัดฟันชี้หน้าวริ

นทร

“ใครว่ากันล่ะ มีพยานหรือไงคะ?” วรินทรลอยหน้าลอยตาจ้องมาที่เขา

“ใครว่าไม่มีล่ะ พี่ ชัย เมื่อครู่พวกนายก็เห็นใช่ไหม?” ท่าทางของธรรศดูร้อนรน ราวกับว่าเขาสังหรณ์ใจได้ว่าวรินทรที่ได้คิงรอบนี้จะแกล้งเขา!

ใจใจของวรินทรเหมือนมีกลองรัวอยู่ในนั้น เธอมองไปที่ทาวัตอย่างคาดหวังปนออดอ้อนว่าเขาจะไม่หักหลังเธอใช่ไหม

ทาวัตพิงหลังลงกับโซฟาด้วยท่าทางสบายๆ ชายหนุ่มคีบบุหรี่ไว้ระหว่างนิ้วมือริมฝีปากพ่นควันออกมาเบาๆ ดวงตาคมปรายตามองธรรศแวบหนึ่ง “ไม่เห็น”

เขาพูดออกมาแค่สองคำก็ไม่มีใครกล้าว่าอะไรเขาได้

วรินทรถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก เหลือบตามองเขาอย่างซุกซนและยิ้มหวานให้

ใบหน้าเล็ก ๆ ที่บอบบางนั้นเปรียบเสมือนดอกไม้ ดวงตาพราวระยับเหมือนมีดาวส่องประกายอยู่ในนั้น จมูกโด่งรั้นเชิดขึ้น

น้อยๆ ริมฝีปากอิ่มนิ่มหยุ่นเหมือนวุ้น เวลายิ้มออกมาทำให้โลกของเขารู้สึกสดใส

นรชัยส่ายหัวอย่างระอา ก่อนหันมามองธรรศด้วยสายตา ‘ทำไมถึงได้โง่อย่างนี้นะ’ ลูกพี่ของพวกเขาไม่ช่วยผู้หญิงของตัวเองแล้วจะมาช่วยนายหรือไงล่ะ? ตัวก็โตแต่สมองดันไม่โตตาม

“ฉันก็ไม่เห็น” นรชัยส่ายหน้าปฏิเสธ

ธรรศทำสีหน้าตะลึง นี่เขากำลังถูกสองคนนี้รวมหัวกันทรยศสินะ

วรินทรแกล้งเลิกคิ้วทำสีหน้าครุ่นคิดก่อนพูดขึ้น “เดินออกไปข้างนอกหาเสาต้นหนึ่ง จูบไปด้วยบอกรักไปด้วยเป็นเวลาห้า

นาที!”

อะไรนะ?!

ธรรมทำสีหน้าไม่เชื่อหูตัวเอง บอกไปใครเขาจะเชื่อว่าคุณชายใหญ่ของบริษัท EA กรุ๊ปจะถูกผู้หญิงคนหนึ่งเล่นงานได้

แถมยังเปล่าเปลี่ยวจนถึงขั้นหาเสาเพื่อระบาย?!

“พี่...” ธรรศทำหน้าสงสารใส่ทาวัต ชายหนุ่มคงไม่เห็นเขาแล้วไม่ช่วยหรอกใช่ไหม

ทาวัตพ่นควันบุหรี่อย่างสบายใจพลางยิ้มน้อยๆ “เด็กดี ลูกผู้ชาย กล้าท้าคนอื่นก็ต้องยอมรับคำท้าให้ได้นะ”

ธรรศโมโหจนลุกขึ้น “คิดว่ากำลังพูดกับเด็กตัวเล็กๆอยู่หรือไง?!”

จากนั้นเขาก็เดินกระฟัดกระเฟียดออกจากห้องไป

เมื่อผ่านไปห้านาทีประตูห้องก็ถูกเปิดออกอีกครั้ง ธรรศเดินเข้ามาในห้อง ชายหนุ่มจมูกแดงใบหน้าเขียว ดวงตาของเขา

มองไปรอบๆเหมือนหาอะไรสักอย่างก่อนจะหยิบสเปรย์สีขึ้นจากพื้นแล้วเดินออกไปอีกครั้ง