ตอนที่ 398 ชอบลูกชายหรือลูกสาว
“ทาวัต คุณชอบลูกชายหรือลูกสาวอะ” ใบหน้าเล็กของวรินทรแปะอยู่ที่บริเวณเอวเขา สายตาค่อยๆคลุมเครือ เปลือกตากะพริบเหมือนมีเหล็กถ่วงอยู่แทบจะปิดลง เธอยังคงยืนกราน ต้องได้ยินคำตอบเขาก่อนถึงจะปิดตา
“ชายหรือหญิงผมได้หมด ตราบใดที่คุณเป็นแม่พวกเขา” เสียงเขาสบายๆอย่างเคย ตอบอย่างไม่ลังเล ตอบด้วยความจริงใจ
ไม่ว่าจะชายหรือหญิง เกิดมาแล้วอะไรก็ได้ทั้งนั้น
ปลายคางทาวัตอยู่บนกระหม่อมเธอ ถอนหายใจเบาบาง ดีใจที่เธอและลูกยังอยู่ ถ้าไม่อย่างนั้นคงไม่มีฉากนี้เกิดขึ้น
แผนการหนึ่งก่อตัวในหัวเขาเงียบๆ
……
ตั้งแต่วรินทรตั้งท้อง ทุกคนในบ้านธัมรุจินันท์ให้เธอเป็นสมบัติประจำบ้าน กลัวว่าเธอเดินล้มไม่ระวังเดินเหินไปไหนก็ให้คนคอยดู
เพราะฉะนั้น ท้องยังไม่ถึงเดือน วรินทรก็น้ำหนักขึ้นมาหลายโล
เธอไม่มีแรงที่จะดูใบหน้าเปล่งปลั่งขึ้นทุกวันของตัวเองในกระจก จับไปก็มีแต่เนื้อ เธออยากจะร้องไห้
เธอยืนอยู่หน้ากระจก สองมือจิ้มเอว ไม่ถึงเดือนก็ยังดูไม่ออก แต่เธอรู้สึกว่าตัวเองอ้วนแล้ว แต่ก่อนใส่เสื้อผ้าไซส์เอสได้สบายๆ แถมหลวมด้วย ตอนนี้อย่าไปพูดถึงเลย คับแน่นเชียว
ผู้หญิงทุกคนมักใส่ใจรูปร่างตัวเองเป็นพิเศษ ถ้าเป็นแต่ก่อนวรินทรจะกินแหลกไม่สนใจอะไร เพราะรู้ว่าตัวเองกินเท่าไหร่ก็ไม่เป็นอะไร ตอนนี้เธอไม่กล้าทำแบบนั้นแล้วจริงๆ
พระเจ้าเท่านั้นที่รู้ว่าพวกซุปที่ให้เธอดื่มนั้นใส่สารบำรุงร่างกายมากมายลงไป ไม่ถึงสองอาทิตย์ น้ำหนักก็ขึ้นมาหลายโล
อยากลดน้ำหนักจัง......
ตอนทาวัตออกมาจากห้องน้ำก็เห็นวรินทรยืนอยู่หน้ากระจก มองซ้ายมองขวาด้วยความไม่พอใจ
แต่ทาวัตชินกับท่าทางแบบนี้แล้ว
เพียงแต่ไม่รู้ว่าเธอมองตัวเองในกระจกแล้วครวญครางทำไมกัน
“ทาวัต” วรินทรเห็นเขาออกมา หันศีรษะมามองเขาอย่างน่าสงสาร
“ว่าไงครับ?” ทาวัตวางผ้าที่กำลังเช็ดหัว เดินไปหาแล้วโอบเธอจากด้านหลังอย่างเคย
ปลายจมูกได้กลิ่นครีมอาบน้ำจากร่างกายเขา ใบหน้าวรินทรขึ้นสี ไอเบาๆสองสามทีก่อนจะพูดกับเขาด้วยท่าทางขุ่นเคือง “ฉันอ้วนแล้วอะ”
อ้วนแล้ว?
ทาวัตเลิกคิ้ว ยื่นมือไปบีบมือเล็ก แล้วบีบเข้าที่เอว อืม อุดมสมบูรณ์กว่าแต่ก่อนนิดหน่อย ตอนกอดก็รู้สึกนิ่มมือ
“แบบนี้สิดี” โอบร่างนิ่มในอ้อมกอด ทาวัตพูดว่าไม่ดีได้หรอ?
และเธออ้วนตรงไหน? อย่างมากก็ดูอวบอิ่มขึ้นกว่าเดิมนิดหน่อย แต่ก่อนแม้ว่าเธอจะกินของอร่อยทุกวี่ทุกวัน บวกกับที่เขาให้คนเตรียมอาหารบำรุงสุขภาพให้เธอ ก็ไม่ได้ทำให้เธออ้วนขึ้น?
ช่วงนี้เธอทานซุปที่คุณแม่เขาเคี่ยวเองกับมือมาโดยตลอด ใบหน้าแดงก่ำสุขภาพดีขึ้นมา อย่างมากใบหน้าก็กลมขึ้นกว่าเดิมนิดนึง รูปร่างที่แต่ก่อนดูเหมือนจะเก้งก้างก็อวบอิ่มขึ้นมาไม่น้อย อวบอึ๋มขึ้น ทาวัตมองไปตาก็พร่ามัวขึ้นมา
“คุณไม่ใช่ผู้หญิงนี่ คุณก็ต้องบอกว่าดีอยู่แล้ว แน่จริงก็คลอดลูกเองเลยสิ” วรินทรมองเขาอย่างเศร้าสร้อย มองเห็นตัวเองในกระจกแล้วรู้สึกเซ็งๆ อารมณ์ไม่ดี
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หนี้รักประธานเจ้าเล่ห์
ก็รู้นี่นาว่าตอนที่หายไปกำลังท้อง ทำไมไม่ถามถึงเด็ก...