หนี้รักประธานเจ้าเล่ห์ นิยาย บท 398

ตอนที่ 398 ชอบลูกชายหรือลูกสาว

“ทาวัต คุณชอบลูกชายหรือลูกสาวอะ” ใบหน้าเล็กของวรินทรแปะอยู่ที่บริเวณเอวเขา สายตาค่อยๆคลุมเครือ เปลือกตากะพริบเหมือนมีเหล็กถ่วงอยู่แทบจะปิดลง เธอยังคงยืนกราน ต้องได้ยินคำตอบเขาก่อนถึงจะปิดตา

“ชายหรือหญิงผมได้หมด ตราบใดที่คุณเป็นแม่พวกเขา” เสียงเขาสบายๆอย่างเคย ตอบอย่างไม่ลังเล ตอบด้วยความจริงใจ

ไม่ว่าจะชายหรือหญิง เกิดมาแล้วอะไรก็ได้ทั้งนั้น

ปลายคางทาวัตอยู่บนกระหม่อมเธอ ถอนหายใจเบาบาง ดีใจที่เธอและลูกยังอยู่ ถ้าไม่อย่างนั้นคงไม่มีฉากนี้เกิดขึ้น

แผนการหนึ่งก่อตัวในหัวเขาเงียบๆ

……

ตั้งแต่วรินทรตั้งท้อง ทุกคนในบ้านธัมรุจินันท์ให้เธอเป็นสมบัติประจำบ้าน กลัวว่าเธอเดินล้มไม่ระวังเดินเหินไปไหนก็ให้คนคอยดู

เพราะฉะนั้น ท้องยังไม่ถึงเดือน วรินทรก็น้ำหนักขึ้นมาหลายโล

เธอไม่มีแรงที่จะดูใบหน้าเปล่งปลั่งขึ้นทุกวันของตัวเองในกระจก จับไปก็มีแต่เนื้อ เธออยากจะร้องไห้

เธอยืนอยู่หน้ากระจก สองมือจิ้มเอว ไม่ถึงเดือนก็ยังดูไม่ออก แต่เธอรู้สึกว่าตัวเองอ้วนแล้ว แต่ก่อนใส่เสื้อผ้าไซส์เอสได้สบายๆ แถมหลวมด้วย ตอนนี้อย่าไปพูดถึงเลย คับแน่นเชียว

ผู้หญิงทุกคนมักใส่ใจรูปร่างตัวเองเป็นพิเศษ ถ้าเป็นแต่ก่อนวรินทรจะกินแหลกไม่สนใจอะไร เพราะรู้ว่าตัวเองกินเท่าไหร่ก็ไม่เป็นอะไร ตอนนี้เธอไม่กล้าทำแบบนั้นแล้วจริงๆ

พระเจ้าเท่านั้นที่รู้ว่าพวกซุปที่ให้เธอดื่มนั้นใส่สารบำรุงร่างกายมากมายลงไป ไม่ถึงสองอาทิตย์ น้ำหนักก็ขึ้นมาหลายโล

อยากลดน้ำหนักจัง......

ตอนทาวัตออกมาจากห้องน้ำก็เห็นวรินทรยืนอยู่หน้ากระจก มองซ้ายมองขวาด้วยความไม่พอใจ

แต่ทาวัตชินกับท่าทางแบบนี้แล้ว

เพียงแต่ไม่รู้ว่าเธอมองตัวเองในกระจกแล้วครวญครางทำไมกัน

“ทาวัต” วรินทรเห็นเขาออกมา หันศีรษะมามองเขาอย่างน่าสงสาร

“ว่าไงครับ?” ทาวัตวางผ้าที่กำลังเช็ดหัว เดินไปหาแล้วโอบเธอจากด้านหลังอย่างเคย

ปลายจมูกได้กลิ่นครีมอาบน้ำจากร่างกายเขา ใบหน้าวรินทรขึ้นสี ไอเบาๆสองสามทีก่อนจะพูดกับเขาด้วยท่าทางขุ่นเคือง “ฉันอ้วนแล้วอะ”

อ้วนแล้ว?

ทาวัตเลิกคิ้ว ยื่นมือไปบีบมือเล็ก แล้วบีบเข้าที่เอว อืม อุดมสมบูรณ์กว่าแต่ก่อนนิดหน่อย ตอนกอดก็รู้สึกนิ่มมือ

“แบบนี้สิดี” โอบร่างนิ่มในอ้อมกอด ทาวัตพูดว่าไม่ดีได้หรอ?

และเธออ้วนตรงไหน? อย่างมากก็ดูอวบอิ่มขึ้นกว่าเดิมนิดหน่อย แต่ก่อนแม้ว่าเธอจะกินของอร่อยทุกวี่ทุกวัน บวกกับที่เขาให้คนเตรียมอาหารบำรุงสุขภาพให้เธอ ก็ไม่ได้ทำให้เธออ้วนขึ้น?

ช่วงนี้เธอทานซุปที่คุณแม่เขาเคี่ยวเองกับมือมาโดยตลอด ใบหน้าแดงก่ำสุขภาพดีขึ้นมา อย่างมากใบหน้าก็กลมขึ้นกว่าเดิมนิดนึง รูปร่างที่แต่ก่อนดูเหมือนจะเก้งก้างก็อวบอิ่มขึ้นมาไม่น้อย อวบอึ๋มขึ้น ทาวัตมองไปตาก็พร่ามัวขึ้นมา

“คุณไม่ใช่ผู้หญิงนี่ คุณก็ต้องบอกว่าดีอยู่แล้ว แน่จริงก็คลอดลูกเองเลยสิ” วรินทรมองเขาอย่างเศร้าสร้อย มองเห็นตัวเองในกระจกแล้วรู้สึกเซ็งๆ อารมณ์ไม่ดี

และยังต้องแบกรับสิ่งต่างๆมากมายที่ไม่ควรแบกรับ

แต่เด็กในท้องคนนี้ ยังไม่คลอดออกมา ก็ได้รับการดูแลอย่างเจ้าหญิงแล้ว ทุกคนรอคอยกับการเกิดของเธอ

เด็กยังอายุไม่ถึงเดือน ชนิศากับทิโนทัยก็ซื้อของให้เด็กคนนี้นับไม่ถ้วน แม้แต่ทีนาร์ที่เคยไม่ชอบเธอ ไม่ใส่ใจความบาดหมางในอดีต ก็เตรียมของอะไรให้เด็กคนนี้

แต่กวินในช่วงแรกนั้น นอกจากเธอกับพี่ชายแล้ว ก็ไม่มีใครรู้อีก

วรินทรรู้สึกเจ็บปวดใจและรู้สึกผิด ดังนั้นจึงพยายามเลี่ยงในการพูดถึงเด็กในท้องบนโต๊ะอาหารหรือที่อื่น

เธอไม่อยากเห็นกวินเจ็บปวดใจ นึกว่าพวกเธอจะไม่สนใจเขาเพราะเด็กน้อยที่กำลังจะเกิด

“ถึงกวินจะห้าขวบแล้ว แต่ความฉลาดเขาโตเป็นผู้ใหญ่กว่าเด็กทั่วไป เขาไม่มานั่งใส่ใจอะไรพวกนี้หรอก นอกจากนี้ เขาชอบเด็กน้อยคนนี้มากเลยไม่ใช่หรอ?” ทาวัตก้มศีรษะ มือใหญ่คลำตรงบริเวณท้องวรินทร แววตาอบอุ่นและแสดงความรักออกมา

วรินทรพยักหน้า เธอรู้ดีว่ากวินจะไม่ใส่ใจ แต่ในใจก็ยังกังวล ถึงกวินจะดูโตเป็นผู้ใหญ่ แต่ยังไงเขาก็ยังเป็นเด็กคนหนึ่ง

พูดถึงไม่กี่วันก่อนเธอเห็นข่าวหนึ่ง มีเด็กคนหนึ่งเพราะว่าแม่ตนกำลังตั้งท้อง กลัวว่าเด็กคนนี้จะมาแย่งความรักเธอไป เลยบังคับให้แม่ตนทำแท้ง

ด้วยเหตุนี้วรินทรเลยได้แต่ส่ายหัวไปมา ยังดีที่กวินของเธอไม่ได้เป็นแบบนั้น

“แม่ครับ!” เพิ่งพูดถึงกวิน กวินก็วิ่งกระตือรือร้นจากด้านนอกเข้ามาด้วยท่าทางเป็นกังวลสุดขีด วิ่งมาถึงตรงหน้าวรินทรและทาวัต เงยคางมองพวกเขา

“เป็นอะไรลูก? รีบขนาดนี้ มีผีตามหลังมาหรอ?” วรินทรเอื้อมมือไปหยิกแก้มเล็ก นิ่มจนชอบตายเลย

กวินหายใจเข้าลึกๆ หายใจออก หายใจเข้าและหายใจออกอีกครั้ง แล้วจึงพูดกับบริเวณท้องของวรินทรซ้ำแล้วซ้ำเล่า “น้องสาวตัวน้อย น้องสาวตัวน้อยรีบออกมาไวๆ น้องสาวตัวน้อย น้องสาวตัวน้อยรีบออกมาไวๆ......”