หนี้รักประธานเจ้าเล่ห์ นิยาย บท 399

ตอนที่ 399 เด็กดี อย่าให้แม่เสียหน้านะ

พูดไปประมาณห้ารอบได้ถึงค่อยหยุดพูด มองวรินทรแล้วพูด “แม่ครับ เกือบลืมาทักทายน้องสาวตัวน้อยซะแล้ว ผมไปก่อนน้า บ๊ายบายครับพ่อแม่”

พูดจบก็วิ่งไถลออกไป ราวกับเป็นลมหมุน

วรินทรกะพริบตาปริบๆ จากนั้นก็มีความรู้สึกว่าเป็นปกติของลูกชายตน

ทาวัตกระตุกปากเล็กน้อย เห็นใบหน้ามีความสุขของวรินทรก็ไม่รู้จะพูดอะไรออกไป “ลูกจะทำแบบนี้กี่วัน?”

วรินทรนับนิ้ว ตาเป็นประกาย “จะสองอาทิตย์แล้ว......”

เจ้าซาลาเปาทำไมเชื่อคำพูดเธอขนาดนี้ เธอพูดเล่นต่างหาก แม้เขาจะมาพูดกับเด็กในท้องทุกวันก็ไม่ทำให้น้องเป็นเด็กผู้หญิงหรอก

“ในกรณีที่เป็นเด็กผู้ชาย เขาจะผิดหวังมาก” วรินทรพิงประตูที่กวินวิ่งออกไป พลางลูบคางอย่างครุ่นคิด

ในกรณีเป็นเด็กผู้ชาย กวินเมินเขาขึ้นมาจะทำอย่างไร?

ใครจะรู้ว่าทาวัตกลับมองที่ท้องวรินทร ยกยิ้มอย่างมีความหมายขึ้นมา “เก้าสิบเปอร์เซ็นเป็นผู้หญิง”

“คุณรู้ได้ไง?” วรินทรมองเขาด้วยความสงสัย ไม่เชื่อโดยสิ้นเชิง

“คุณไม่เชื่อผมหรอ?”

วรินทรครวญครางตอบ แค่มองก็มองออก คิดว่าสายตาตัวเองเป็นรังสี x หรือไง?

“พนันกันไหมล่ะ?” ทาวัตเห็นเธอทำท่าไม่เชื่อก็ไม่พอใจ ท่าทางรู้ดีราวกับว่าเด็กในท้องวรินทรต้องเป็นเด็กผู้หญิง

“พนันยังไง?”

“ผมเดาว่าลูกในท้องคุณต้องเป็นเด็กผู้หญิงแน่ ถ้าผมทายถูกคุณต้องสัญญากับผมหนึ่งเงื่อนไข ในทำนองเดียวกันคุณก็สร้างเงื่อนไขให้ผมได้ คุณว่าไง?”

วรินทรพอฟังก็ตาเป็นประกาย โอกาสที่จะสร้างเงื่อนไขกับทาวัตมีไม่มากนัก โอกาสที่หาได้ยาก ปล่อยไปไม่ได้!

“พนันก็พนัน ใครกลัวที่ไหน? คุณรอได้เลย ฉันชนะแน่!” วรินทรเชิดคางอย่างมั่นอกมั่นใจ ไม่ได้ทำเสียงล้อเล่น

หรือเจ้านั่นไม่รู้จักการโทรจิตหรอ? เธอสัมผัสลางๆว่าเจ้าตัวอ่อนในท้องต้องเป็นเด็กผู้ชายแน่นอน มาพนันกับเธอก็รอแพ้ได้เลย

และเมื่อคืนเธอฝันว่ามีเด็กผู้ชายตัวขาวนุ่มนิ่มโตมาคล้ายกวินโผเข้าหาเธอ ตะโกนเสียงหวานเรียกเธอว่าคุณแม่

แม้ในใจจะคาดหวังว่าจะเป็นเด็กผู้หญิง แต่ว่า......เพื่อชนะพ่อของลูกสักครั้ง เด็กดีของแม่ อย่าให้แม่เสียหน้านะจ๊ะ

วรินทรตัดสินใจแล้ว นับตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป จะต้องพูดกับเด็กในท้องทุกวัน “เจ้าลูกชาย เจ้าลูกชายออกมาไวๆ......”

“วรินทร คุณอยากแต่งงานกับผมไหม?” ทาวัตมองหน้าเหม่อลอยของเธอ ก็รู้ว่าในหัวเธอกำลังคิดอะไรอยู่ และมองเธอไม่ออก เลยถามออกไป

“อยากๆ......ไม่ได้แต่งกันแล้วหรอ?” จิตใต้สำนึกวรินทรพูดออกไป พูดจบก็ปิดใบหน้าตัวเอง ไม่เอาจริงเอาจังเสียเลย สุดจะทน!

ทาวัตหัวเราะทุ้มต่ำ เอียงศีรษะเล็กน้อย ริมฝีปากบางที่เย็นนิดๆแนบลงบนหลังคอขาวของวรินทร แล้วประทับจูบเบาๆ

ความเย็นฉับพลันทำให้วรินทรร่างสั่นเทิ้ม แก้มสองข้างเกิดสีจางๆ สวยงามมีเสน่ห์ ฟันขาวขบกลีบปากตัวเอง เธอยื่นมือไปผลักเขา “อย่า......”

ทาวัตกลับทำเหมือนไม่ได้ยิน ริมฝีปากเคลื่อนไหวอย่างนุ่มนวลไปตามแนวลำคอระหงลงไปถึงไหล่ลาด ฟันขบเบาๆ ราวกับร้องขอและอดกลั้นมานาน

วรินทรจะทนการเล้าโลมแบบนี้ของเขาได้ที่ไหน ครู่เดียวร่างกายก็เหลวสู่อ้อมกอดเขา โดนเขาฉวยโอกาสพลิกร่างให้ด้านหลังพิงกระจก พอเงยศีรษะขึ้นมา ริมฝีปากบางของเขาก็ประกบมาอย่างพอดิบพอดี