หนี้รักประธานเจ้าเล่ห์ นิยาย บท 402

ตอนที่402ใครเป็นพี่เป็นน้องเธอ？

แปลกจริงๆ

นี่เป็นครั้งที่29ของเดือนนี้เเล้วก็ว่าได้ที่วรินทรต้องอุทานออกมากับอาการแปลกๆของทาวัตไม่รู้ว่านั่นเป็นเพราะเธอคิดมากเกินไปหรือเพราะอะไรกันแน่การกระทำของเขาในช่วงนี้ทำให้เธอค่อนข้างกังวลใจอยู่ไม่น้อย

ช่วงระหว่างตั้งครรภ์เป็นช่วงที่ผู้หญิงมีอารมณ์ขึ้นๆลงๆเเละก็เซนซิทีฟอ่อนไหวได้ง่ายๆ

ตอนนี้วรินทรตั้งครรภ์ได้สองเดือนเเล้วสองเดือนที่ผ่านมาทาวัตปล่อยวางงานของบริษัทไปบ้างส่วนหนึ่งก็เลยมีเวลาอยู่กับเธอมากขึ้นเธอมักจะรู้สึกง่วงเหงาหาวนอนอยู่บ่อยๆเเต่ทาวัตก็จะรอจนเธอหลับถึงได้ออกไปคุยประชุมทางไกลผ่านวีดีโอคอนเฟอร์เรนซ์เวลาที่บริษัทมีเรื่องอะไรที่ต้องให้เขาเป็นคนตัดสินใจ

แต่ว่า……

ตั้งเเต่กลับออกมาจากห้องใต้ดินครั้งก่อนทาวัตก็ได้รับโทรศัพท์อยู่ไม่ขาดสายเเล้วเเต่ละครั้งในการคุยก็ใช้เวลาไม่น้อยเลยด้วย

บางครั้งเมื่อเธอตื่นขึ้นมาสะลึมสะลือหันไปดูข้างๆทีไรก็ไม่เจอใครเเล้ว

มันไม่ใช่ว่าเธอคิดมากไปเองแต่เธอรู้สึกว่ามันน่าสงสัยจริงๆ

คาร่าเคยบอกว่าช่วงที่เมียกำลังตั้งท้องพวกผู้ชายมักจะทนความเหงาไม่ค่อยไหวไม่เเน่ว่าพวกเขาอาจจะออกไปหาเศษหาเลยสนองความใคร่กับสาวๆนอกบ้านก็เป็นได้……

วรินทรสะบัดหัวไปมาในทันทีเธอสลัดความคิดนี้ออกไปจากหัวเธอเพราะเธอเชื่อว่าคนอย่างทาวัตไม่มีทางทำเรื่องเเบบนั้นได้แน่นอน

เเต่ทว่า……ความรู้สึกตึกตักๆในใจแบบนี้มันเป็นเพราะอะไรกันแน่？

วรินทรเอามือลูบผมตัวเองไปมาอย่างกลุ้มอกกลุ้มใจเธอรวบผ้าห่มขึ้นมากองๆก่อนจะลุกขึ้นนั่งบนเตียงตอนนี้้ข้างนอกฟ้าก็มืดเเล้วเธอตื่นขึ้นมาในระหว่างที่ตัวเองกำลังหลับฝันอยู่แต่ทาวัตก็ยังไม่กลับมา

นี่มันครั้งที่6ของเดือนนี้แล้วนะ

วรินทรหันไปหยิบรีโมตมากดเปิดสวิตช์ไฟไฟทุกดวงในห้องเปิดสว่างแสงสว่างวาบของหลอดไฟทำให้เธอต้องหรี่ตาลงเนื่องจากยังไม่ชินกับแสงก่อนจะค่อยๆลืมตามองดูทุกสิ่งในห้องนั้น

ห้องมันใหญ่มากใหญ่ซะจนทำให้เธอรู้สึกเวิ้งว้างเปล่าเปลี่ยวเเละรู้สึกน้อยใจจนอยากจะร้องไห้ออกมา

วรินทรตบๆหน้าเล็กๆของตัวเองเบาๆเอามือบีบๆที่จมูกเเล้วก็เปิดผ้าห่มออกก่อนจะพาตัวเองลุกจากเตียงเดินเข้าห้องน้ำไปล้างหน้าแปรงฟัน

นี่ตัวเธอดูเปลี่ยนเป็นคนเศร้าหมองแบบนี้ตั้งเเต่เมื่อไหร่กันเอะอะก็อยากแต่จะร้องไห้ท่าเดียวแต่ละวันมันช่างผ่านไปอย่างแสนลำบากยากเย็น

หลังจากล้างหน้าแปรงฟันเรียบร้อยวรินทรก็เตรียมตัวจะลงข้างล่างเเต่ก็เหลือบไปเห็นหน้าจอมือถือขึ้นโชว์สายเรียกเข้าเมื่อเดินไปดูก็เห็นว่าเป็นคาร่าที่โทรเข้ามา

"วรินทร！ฉันว่าเเล้วไงผู้ชายที่ไม่นอกใจเมียมันมีที่ไหนกัน？แม่งเอ๊ยมันก็มีเเต่พวกเจ้าชู้มักมากกันทั้งนั้น！"น้ำเสียงของคาร่าฟังดูโกรธฉุนเฉียวเหมือนอยากจะไปตีกับใครอย่างงั้นแหละ

วรินทรรู้สึกเหมือนมีลางสังหรณ์อะไรบางอย่างเธอขมวดคิ้วบิดไปมากอ่นจะถามกลับไป"มันเกิดอะไรขึ้นล่ะ？"

"ไม่ใช่สามีเธอหรอกฉันเห็นเขาเดินกระหนุงกระหนิงกับผู้หญิงคนหนึ่งเเล้วก็พากันเดินเข้าไปในโรงเเรมด้วยกันเชี่ยเอ๊ยเธอไม่ต้องห้ามฉันเลยนะฉันจะต้องเข้าไปตบมันทั้งคู่ให้ได้รู้จักแม่น้อยเกินไปซะเเล้ว……"

น้ำเสียงของคาร่าฟังดูสับสนวุ่นวายไปหมดฟังเธอพูดแล้วก็งงว่าเธอกำลังโกรธให้ใครจากนั้นก็ได้ยินเสียงของตวัสกำลังพูดเกลี้ยกล่อมและก็ห้ามปรามเธอ

วรินทรเริ่มมีเหงื่อซึมๆออกมาบนใบหน้าสรุปแล้วเธอกำลังพูดอะไรของเธอเนี่ย……？！

"เธอหมายถึงใครเนี่ย？เธอบอกว่าเธอเห็นใครนะ？！"

"จะเป็นใครไปได้ถ้าเป็นคนอื่นฉันจะโมโหแบบนี้รึ？ฉันรู้แต่แรกแล้วว่าพวกผู้ชายน่ะมันไว้ใจไม่ได้ทำไมล่ะฉันพูดไม่ถูกรึไง？แล้วนี่จะมาขวางฉันทำไมฮะ？เป็นพี่เป็นน้องกันก็ไปช่วยฉันรุมสกรัมพวกมันสิ！"พูดไปพูดมาคาร่าก็เริ่มหันมาแขวะใส่ตวัสอีกละ

"ยัยบ๊องนี่ใครเป็นพี่เป็นน้องเธอห๊ะ？ฉันเป็นแฟนเธอนะเว้ย！"ตวัสโมโหจนอยากหยิกแฟนตัวเองซักที

"สรุปสั้นๆมาที่โรงแรมฮวงเซิงสากลพวกฉันจะรอเธออยู่ด้านนอก"กึก！เสียงวางสายตามมาหลังจบประโยคนั้น