หนี้รักประธานเจ้าเล่ห์ นิยาย บท 410

ตอนที่410สถานที่ที่สวยที่สุดในโลก

"ว๊าวววว——"

เมื่อทุกคนได้เห็นวรินทรต่างก็ตกตะลึงจนต้องเปล่งเสียงออกมา

ถ้าหากย้อนนึกไปถึงตอนเเต่งหน้าเมื่อสักครู่นี้ที่ว่าเธอยังดูเหมือนขาดอะไรไปหรือถ้ายังดูซ้ำซากจำเจมากเกินไปเเล้วล่ะก็ชุดนี้จะชดเชยในส่วนที่ขาดไปได้อย่างเเน่นอน

"สวยมากจริงๆด้วย"ทีนาร์แอบรู้สึกอิจฉาเธอยังอยากจะให้ปกเกศมาขอเธอแบบนี้บ้างจัง

พอได้เห็นชุดกระโปรงยาวตัวนี้ทำให้ทีนาร์นึกอยากแต่งงานขึ้นมาบ้าง

"นี่ทีนาร์เธอยังไม่บอกฉันเลยนะว่าที่วุ่นวายๆกันอยู่เนี่ยเพื่ออะไร？"วรินทรถูกสายตามากมายจับจ้องเลยรู้สึกไม่เป็นตัวของตัวเองสักเท่าไหร่เธอเลยเดินเข้าไปหาทีนาร์

ทีนาร์ไม่ได้อยากจะปิดบังเธอแต่ก็ถูกพี่ชายสั่งกำชับไว้ว่าให้เธอถ่วงเวลาเอาไว้ให้ได้

"แฮะแฮะฉันก็บอกแล้วไงว่าเดี๋ยวถึงเวลาเธอก็รู้เองไม่ต้องรีบร้อน"ทีนาร์จูงเธอมานั่งลงตรงโต๊ะเครื่องแป้งเเล้วก็เรียกสไตลิสเข้ามา"รีบๆมาเลยเร็วๆ"

สไตลิสรีบพากันกรูเข้ามาก่อนจะเปิดกล่องเครื่องมือจัดเเจงเตรียมอุปกรณ์ให้พร้อม

"ทรงผมตอนนี้ดูไม่ค่อยเข้ากับหน้าเเละชุดสักเท่าไหร่เปลี่ยนๆๆๆ"ทีนาร์มองดูคนในกระจกแล้วรีบหันไปสั่งพวกสไตลิส

ถ้าหากว่าไม่มองที่กระโปรงยาวตัวนี้ทรงผมของวรินทรก็ดูน่ารักอ่อนโยนอยู่เเล้วแต่พอเธอใส่กระโปรงตัวนี้เข้าไปอีกก็ยิ่งเป็นที่พอใจของผู้คนเเถวนี้มากยิ่งขึ้น

ถึงแม้ทีนาร์จะไม่ใช่ผู้เชี่ยวชาญเกี่ยวกับด้านสไตลิสเเต่อย่างใดเเต่ด้วยความที่คลุกคลีกับสิ่งนี้มาตั้งแต่วัยเยาว์เลยทำให้ทีนาร์ได้รับอิทธิพลจากวงการแฟชั่นมาแบบฝังลึกทำให้เธอเป็นคนมีรสนิยมละเอียดพิถีพิถันรสนิยมที่ว่าก็คือรสนิยมสูงไฮโซ

เมื่อสไตลิสได้ยินที่ทีนาร์สั่งก็รีบลงมืออย่างไม่รีรอเเล้วก็เริ่มดึงเครื่องประดับบนผมเธอออกก่อนจะทำใหม่อีกครั้ง

"กระโปรงตัวนี้สวยมากๆดีไซเนอร์คนไหนเป็นคนออกแบบเหรอ？"วรินทรคิดๆในใจว่าจะว่าไปก็นั่งทำมาตั้งนานแล้วนะน่าจะให้พวกเขากลับกันไปได้เเล้ว

ทีนาร์มองเธอแปลกๆ"ของๆเธอเองเธอทำไมไม่รู้ล่ะ？"

"อะไรนะ？"วรินทรไม่เข้าใจที่เธอพูดกำลังว่าจะถามอะไรต่อก็หันไปเห็นสไตลิสคนหนึ่งมาดึงทีนาร์ออกไปพูดคุยอะไรสักอย่าง

ตลอดระยะเวลาตั้งเเต่แต่งหน้าเปลี่ยนชุดทำผมทั้งหมดใช้เวลาไปประมาณสองชั่วโมงกว่าๆดูเเล้วยังพอมีเวลาทีนาร์เอาผ้ามาปิดตาวรินทรอีกครั้งแล้วก็พาเธอเดินออกไป

รอบนี้วรินทรเริ่มฉลาดขึ้นเลยไม่ถามซักไซ้เเล้วเธอคิดว่าต้องเป็นเพราะว่าทาวัตมีเรื่องอะไรบางอย่างกับเธอแน่ๆวรินทรก็เลยนั่งนิ่งอยู่เงียบๆ

รถขับมาจอดที่กลางทางก่อนจะหยุดรถทีนาร์ดึงตัวเธอลงมาจากรถ

ใต้เท้าของเธอคือพรมสีแดงที่ปูเป็นทางทอดยาวไปจนถึงประตูบ้านธัมรุจินันท์

บนพรมสีแดงนั้นถูกโรยด้วยกลีบดอกไม้เวลาเหยีบยจะรู้สึกนุ่มๆ

ทีนาร์จูงวรินทรให้มาเดินอยู่บนพรมสีแดงส่วนตัวเธอเองก็ยืนอยู่ข้างๆนอกพรมแดงเเล้วทีนาร์ก็จูงเธอให้เดินก้าวไปข้างหน้าเรื่อยๆ

เพราะทั้งหมดนี้เป็นของวรินทร

วรินทรรู้สึกได้ว่าพรมที่เธอกำลังเดินอยู่นั้นถูกปูทับด้วยอะไรบางอย่างนุ่มๆเเต่ไม่รู้ว่าคืออะไรยิ่งทำให้เธอสงสัยมากขึ้นไปอีก

ทีนาร์ตอนนี้พวกเรากำลังจะไปไหน？"

"ฉันจะพาเธอไปสถานที่ที่สวยที่สุดในโลก"ทีนาร์ตอบวรินทรพอได้เห็นคนที่จะมารับช่วงต่อจากเธอทีนาร์ก็ยิ้มหวานออกมา