หนี้รักประธานเจ้าเล่ห์ นิยาย บท 413

ตอนที่ 413 พาหนีไม่ได้หรอ?

แต่ต้องบอกเลยว่า ไม่ว่าจะเป็นชุดแต่งงาน แหวน หรือว่ารูปภาพฟิล์มที่เพิ่งฉายเมื่อครู่ ล้วนแล้วทำให้วรินทรเกิดความรู้สึกเหมือนฝันเกินจริง

กวินยื่นมือไปหาพวกเขา มือเล็กหยิบดอกไม้สดในตะกร้าดอกไม้มาหนึ่งกำ แล้วก็โยนออกไป หยิบมาหนึ่งกำแล้วก็ทิ้งลงไป

ผู้คนสองข้างทางล้วนมองคู่บ่าวสาวอย่างรอคอยและอวยพร ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้ม

พวกนี้คือทาวัตใช้ให้ทีนาร์ไปกวนเวลาของวรินทรแล้วตนก็จัดการเรื่องนี้ด้วยตัวเอง เมื่อคำนึงถึงการตั้งท้องของวรินทร ไม่เหมาะที่จะจัดหนักมากไป ห้ามสิ้นเปลือง เชิญแต่ญาติสนิทมิตรสหายและหุ้นส่วนคนสำคัญทางธุรกิจมาเป็นพยานถึงความสุขและความหวานแหววนี้

วรินทรและทาวัตยืนต่อหน้าบาทหลวง ศีรษะพุ่งขึ้นท้องฟ้า ปลายเท้าสู่พื้นหญ้า สองคนราวกับกิ่งทองใบหยก เหมาะสมกันอย่างยิ่ง

ขณะที่บาทหลวงอ่านคำปฏิญาณออกมา วรินทรพลันรู้สึกตาพร่า อยู่ๆก็นึกถึงเรื่องราวเมื่อห้าปีก่อน เดินทางมาจนถึงตอนนี้ ถอนหายใจออกมาเบาๆจากก้นบึ้งของหัวใจอย่างห้ามไม่ได้ มีทั้งความสุขและความอาลัย

ตอนที่เธอออกจากประเทศC เธอให้คำมั่นสัญญากับตนเอง หลังจากนี้จะไม่กลับมาเด็ดขาด ถึงกลับมาก็จะไม่สนใจเขาอีกอย่างเด็ดขาด

นึกถึงตอนที่ยังเป็นวัยรุ่น เคยรู้สึกเจ็บปวด ยากลำบาก อาจจะเพราะว่าอยู่ต่างแดนไม่มีเพื่อนพี่น้องและรู้สึกสิ้นหวัง วรินทรในตอนนั้นก็ไม่คิดว่าจะกลายมาเป็นเจ้าสาวทาวัตได้

แต่ต่อจากนั้น ถึงแม้เธอไม่พูด แต่ก็รอคอยมาตลอด ผู้หญิงคนไหนไม่รอคอยการแต่งงานที่แสนโรแมนติกบ้างล่ะ?

ตอนที่เธอค่อยๆไม่คาดหวังอะไร วันนี้ราวกลับว่าเป็นรุ่งอรุณที่จุดไฟความหวังของเธอให้กลับมาอีกครั้ง

ต้องบอกเลยว่า การกระทำของทาวัตนั้นรวดเร็วและสงบเยือกเย็นมาก เขาไปเริ่มเตรียมการตั้งแต่ตอนไหนกัน?

บาทหลวงอ่านคำปฏิญาณจบ วรินทรก็เพิ่งมีสติกลับมา จากนั้นน้ำเสียงอ่อนโยนนุ่มนวลก็ตอบกลับอย่างสบายๆ “ฉันยอมรับค่ะ”

บาทหลวงอ่านคำปฏิญาณต่อ ทาวัตกุมมือเล็กของวรินทรไว้ข้างกายแน่น บางรูปก็สไลด์ไปต่อหน้าต่อตา

เขาปรารถนาผู้หญิงคนนี้มายี่สิบกว่าปี วันนี้ในที่สุดก็กลายมาเป็นส่วนหนึ่งที่ขาดไม่ได้ในชีวิตเขา

ทาวัตสามารถพูดได้ว่าเขาเห็นวรินทรเติบโต จากเด็กหญิงที่น้ำมูกไหลย้อยสกปรกกลายมาเป็นหญิงสาวที่สวยสง่างาม และกลายมาเป็นภรรยาของเขา

เขาคิดว่าเรื่องที่โชคดีที่สุดในบั้นปลายชีวิต ไม่มีอะไรมากไปกว่าการได้เจอวรินทร การได้รักวรินทร แต่งงานกับวรินทร ได้อยู่ด้วยกันตลอดไป

เขาเริ่มเตรียมการอย่างพิถีพิถันประมาณเดือนกว่า เขาจึงค่อยๆพาให้วรินทรมาประสบด้วยตัวเอง

“ผมยอมรับครับ” เสียงบาทหลวงพูดจบ ทาวัตก็ตอบกลับเสียงดังชัดเจน ใบหน้าหล่อสวมรอยยิ้มร้ายกาจสุดขีด ดูแพรวพราวราวกับดอกไม้บาน

จากนั้นบาทหลวงก็ประกาศให้ทั้งสองแลกแหวนกัน

คาร่าและตวัสต่างยืนด้านหลังของวรินทรและทาวัต ถือกล่องแหวนบนมือรอพวกเขาแลกแหวนกัน

ทาวัตหยิบแหวนขึ้นมา ยื่นมือไปทางวรินทร วรินทรก็วางมือลงบนฝ่ามือเขาให้เขาสวมแหวนวงนั้นบนนิ้วนางข้างซ้ายเธอ

วรินทรหยิบแหวนออกจากกล่อง นำแหวนสวมเข้าที่นิ้วนางข้างซ้ายของทาวัต

แหวนสองวง ล้วนเหมาะสมกันพอดิบพอดี เข้ากันอย่างสมบูรณ์แบบ

“จูบเลย! จูบเลย! จูบเลย!” ด้านล่างเริ่มส่งเสียงโห่แซว เห็นคู่บ่าวสาวนี้แล้วก็รู้สึกยินดีอย่างใจจริง

กวินท้ายที่สุดก็ได้เห็นคุณพ่อจูบคุณแม่อย่างจริงใจที่บ้านสุขกาลแล้ว ไม่ต้องบอกว่ามีความสุขแค่ไหน ดวงตากลมโตเบิกกว้างตาไม่กะพริบ

“เฮ้ กวิน ไม่อนุญาตให้เด็กมองภาพแบบนี้นะ” คาร่ากังวลว่ากวินจะถูกชักจูงไปในทางที่ผิด ก็รีบปิดตาของกวินไว้

“......” ทันใดนั้นกวินก็มีคำว่าเหยดแหม่กรีดร้องในใจ

เขาจะดูจูจุ๊บ! ดูจูจุ๊บ!

เธอ......ดูมีความสุขมาก

ถ้าเขาลักพาตัวเธอไป จะทำให้เธองงหรือเปล่า?

ทศพรกำลังติดอยู่กับความยุ่งเหยิง แต่เขากลับไม่เคยคิดว่าที่นี่มีคนของทาวัตเท่าไหร่ เขาจะพาตัวคนออกไปต่อหน้าต่อตาทาวัตได้อย่างไร นอกจากนี้ ถึงจะพาออกมา วรินทรก็ไม่ยอมมากับเขาอย่างแน่นอน

ตอนแรกที่ทาวัตเลือกสถานที่ ก็กังวลอยู่นิดหน่อย ถึงวางแผนจัดงานในคฤหาสน์ที่มีการป้องกันหนาแน่น

ในกรณีที่มีอะไรขึ้นมา ก็สามารถพาภรรยาที่รักไปแต่งในบ้านได้อย่างราบรื่น ดูเหมือนว่าเขาจะทำถูกแล้ว

“วรินทร เธอมีความสุขจริงๆใช่ไหม?” ทศพรเปล่งเสียงอย่างสลดใจ โพล่งประโยคออกมาอย่างไม่คิดยอมแพ้

เมื่อเขาถามคำถามนี้ออกไป ทุกคนก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะ

หรือว่าเขาไม่เห็นรอยยิ้มแสนหวานบนใบหน้าเจ้าสาวเลยหรือ? คำถามนี้ถามไปก็เปล่าประโยชน์

กวินกรอกตาดำไปมาอย่างอ้ำๆอึ้งๆ หรือผู้ชายคนนี้คือศัตรูหัวใจของคุณพ่อ?

“นี่ลุง แม่ผมไม่ได้แค่มีลูกชายที่แสนหล่อและยังฉลาดอย่างผม ในท้องก็ยังมีลูกที่กำลังจะเกิดอีก ลุงคิดว่าแม่ผมมีความสุขไหมล่ะครับ?” กวินเอียงศีรษะถามทศพรอย่างใสซื่อ

ที่จริงความหมายที่ซ่อนไว้ในคำพูดนั้นก็ได้โจมตีทศพรเรียบร้อยแล้ว

สายตาเขามองจากใบหน้าสวยงามของวรินทรไปยังท้องป่องเล็กน้อยที่ยังเห็นไม่ชัดเจน ตรงนั้น มีเด็กอยู่ในท้องจริงหรือ?

ทศพรคิดว่า วันนี้เหมือนว่าเขาจะมาผิดที่แล้ว

ถ้าอย่างนั้น ในเมื่อพาหนีไม่ได้ งั้นเขาก็ควรจะ......