หนี้รักประธานเจ้าเล่ห์ นิยาย บท 414

ตอนที่ 414 เขาแพ้ให้กับความรู้สึก

“วรินทร วันนี้พี่มาแสดงความยินดีกับเธอ หวังให้เธอมีความสุขตลอดไป แน่นอนว่าพี่จะรอเธออยู่เสมอ ถ้าเธอ......เธอต้องการพี่น่ะ” ทศพรค่อยๆพูดไปพลางมองปฏิกิริยาวรินทรและทาวัตไป

วรินทรเกิดความกระอักกระอ่วน แต่สีหน้าของทาวัตเหมือนกับท้องฟ้าก่อนพายุฝนจะมา

นำของขวัญให้คาร่าข้างๆ ทศพรถึงจะทำท่าโปรยจูบให้กับวรินทร ก่อนจะหันหลังโบกมือลาพวกเขาไป

ทุกคนถึงมีปฏิกิริยาออกมา

เมื่อครู่......เจ้าสาวถูกสารภาพรักหรือ? แถมยังทำต่อหน้าเจ้าบ่าวอีก เจ้าบ่าวโดนประกาศศึกแล้ว!

วรินทรมองไปทางที่ทศพรจากไปอย่างเหม่อลอย ยังช็อคไม่คืนสติ ในหัวของทศพรทำไมถึงพูดอะไรน่าสงสัยแบบนี้

และทาวัตที่เดิมตอนทีมองท่าทางวรินทรที่มองหลังทศพรอย่างเหม่อลอยด้วยสีหน้าที่หดหู่ เชยคางเธอให้หันมาอย่างเคืองๆ ให้เธอมองเพียงเขาคนเดียว เปิดปากพูดอย่างเอาแต่ใจ “คุณเป็นเจ้าสาวผมแล้ว ไม่อนุญาตให้มองชายอื่น อนุญาตให้มองผมแค่คนเดียว”

วรินทรอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกเสียงเบาๆ ชายคนนี้เจ้ากี้เจ้าการเสียจริง แค่เธอมองนิดมองหน่อยก็หวงซะแล้ว?

แต่มองท่าทางเขาที่ใบหน้ามีความอิจฉาชัดเจน วรินทรก็รู้สึกว่าชายคนนี้น่ารักชะมัด

“เขาไม่หล่อเท่าคุณ ฉันมองแต่คนที่หล่อที่สุดเท่านั้นแหละ”

สีหน้าทาวัตถึงดีขึ้นมาหน่อย ดึงมือเล็กของวรินทรหันมา หมายจะประกาศเริ่มงานเลี้ยง แต่มีคนหนึ่งขัดจังหวะพวกเขา

ทาวัตโกรธจนเส้นเลือดปูด มองประภาพที่ฝ่ากลุ่มบอดี้การ์ดมาได้ ก็รีบวิ่งไป

บอดี้การ์ดพวกนี้ไม่ได้กินเจ แต่ขวางสิบสองและมษยาได้ เปิดโอกาสให้ประภาพหลุดเข้ามาได้

หลังจากส่งประภาพออกจากประเทศC ทาวัตก็เลิกติดตามเขา ดูเหมือนจะยังมีอันตรายที่แฝงอยู่อย่างเห็นได้ชัด

สายตาวรินทรเป็นประกายเล็กน้อย ไม่เคยเห็นท่าทางที่ดูประหลาดใจและยินดีอย่างนั้นของประภาพมาก่อน และมองประภาพที่เดินเข้ามาใกล้ด้วยความสงบนิ่ง

ทาวัตหันศีรษะไปด้านข้างเห็นสีหน้าที่นิ่งเรียบของวรินทร กระตุกยิ้มมุมปากอย่างพอใจ โบกมือบ่งบอกให้บอดี้การ์ดรอบๆให้ถอยกลับไป

ประภาพเดินมาตรงหน้าเขาอย่างไร้อุปสรรค ดูเหมือนจะคลุกฝุ่นมา เบ้าตามีรอยดำบางๆหนึ่งชั้น ดูเหมือนจะรีบมาตอนกลางคืน ถึงใบหน้าจะมีความเหนื่อยล้า แต่ดวงตาเป็นประกายสดใส เขามองวรินทรที่สวมชุดเจ้าสาวแววตามีความสุข ดวงตาจ้องด้วยความอ่อนโยน

เธอสวมชุดเจ้าสาวสวยจริงๆ สวยเหมือนในจินตนาการของเขา แต่ว่า ความสวยพวกนี้กลับมาพร้อมกับผู้ชายอีกคน

ประภาพรู้สึกสำนึกผิดตั้งนานแล้ว รู้สึกผิดที่วันนั้นได้บอกความจริงทุกอย่างกับวรินทร รู้สึกผิดที่ทำร้ายเธอมานานหลายปี

แต่ถึงตอนนี้ คำพูดมากมายก็ไม่มีประโยชน์อะไร

เขากระตุกปากมองวรินทร ที่จริงวันนี้เขาเพียงอยากได้คำตอบหนึ่งคำตอบ

“วรินทร ถ้าผมได้รู้จักคุณก่อนทาวัตหนึ่งก้าว คนที่ยืนข้างคุณในวันนี้ มันจะเป็นผมไหม?”

แขกในงานมึนงง ทำไมคนที่มาขัดจังหวะงานแต่งเยอะขนาดนี้? ดูเหมือนว่าศัตรูหัวใจของทาวัตไม่น้อยจริงๆ

ชนิศานั่งข้างทิโนทัย มองประภาพที่เต็มไปด้วยความปริปักษ์ ชายคนไหนที่จะพาลูกสะใภ้เธอไปล้วนแล้วไม่ใช่ผู้ชายที่ดี! ยังดีที่พวกเขามีพยาน ไม่อย่างนั้นล่ะก็......

ครั้งนี้กวินไม่ได้พูดอะไร ยังไงประภาพครั้งหนึ่งก็เคยเป็นพ่อทูนหัวเขา แต่ก่อนกวินก็ชอบเขามาก

ประภาพเคยพูดตั้งนานแล้วว่า สองปีเหมือนกับทั้งชีวิต

เขามาช้ากว่าทาวัตเพียงสองปีเท่านั้น ก็ไม่มีความเป็นไปได้เลย เขาจะยอมได้อย่างไร?