หนี้รักประธานเจ้าเล่ห์ นิยาย บท 415

ตอนที่ 415 หน้าไม่อายจริงๆเลย

วรินทรทำเสียงรำคาญในใจ ถ้าเขาใจบุญและซื่อสัตย์ บนโลกนี้คงไม่มีคนที่ใจบุญและซื่อสัตย์อีกแล้ว!

ทำไมน่าไม่อายอย่างนี้นะ?

ตอนงานเลี้ยงเริ่มก็ใกล้จะพลบค่ำแล้ว วันนี้คฤหาสน์บ้านธัมรุจินันท์เป็นสถานที่แต่งงานทั้งหมด ถูกตกแต่งสวยงามสมบูรณ์แบบและเหมาะสม ทุกที่มีวิวทิวทัศน์ที่หาดูได้ยาก

และคนพวกนี้ปกติเกือบจะไม่ค่อยได้มาที่นี่ จึงสนใจเดินดูรอบๆเป็นอย่างมาก

แต่วรินทรที่ตั้งครรภ์อยู่ทั้งวันก็เหนื่อยแล้ว ทนอยู่ไม่ไหว ทาวัตก็โอบเธอออกจากสถานที่ไป

“เฮ้ๆๆ ทำไมไปแล้วล่ะ? พวกเรายังไม่ได้ไปปลุกห้องคู่บ่าวสาวเลยอ่ะ” คนที่เริ่มพูดขัดขึ้นคือธรรศ เห็นทาวัตโอบวรินทรเดินไป ก็รีบให้ทุกคนไปปลุกห้องบ่าวสาวทันที

“นั่นสิๆ แต่งงานจะไม่ปลุกห้องบ่าวสาวได้ไงล่ะ?” บางคนโพล่งออกมา

“วันนี้เป็นวันที่มีความสุขขนาดนี้ เป็นไปได้ประธานทาวัตไม่ควรจะตำหนิพวกเราปะ?” บางคนก็แสดงออกถึงความกังวล ห้องหอของบอสทาวัต ใครจะกล้าเข้าไปปลุกปั่น?

“พูดมีเหตุผล แต่อย่าทำให้เจ้าสาวกลัวล่ะ? ในท้องยังมีเด็กน้อยอยู่คนหนึ่งนะ......”

“ไป แกนึกว่าคนอื่นไม่กลัวหรอ?”

“นั่นสิๆ เอาสนุกๆน่า ไปๆๆ!” ไปก็ไป!

กวินกลับหยุดทุกคนในช่วงเวลาสำคัญนี้ อย่ามองว่าเขาร่างเล็ก แต่พละกำลังแข็งแกร่งนะ สองมืออ้าออกยืนต่อหน้าพวกเขา ไม่มีแม้แต่ความขาดเขิน ทั้งร่างว่างท่าไม่ให้คนยิ้มเยาะ

ธรรศเห็นกวินมาขวางพวกเขาก็ขำ ย่อตัวลงมาถามกวิน “นี่กวิน กวินก็อยากเข้าไปปลุกห้องบ่าวสาวเหมือนกันใช่ไหม?”

พอพูดจบ ด้านหลังก็มีเสียงหัวเราะดังขึ้นมา

กวินกรอกตา แล้วพูดด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลแต่มีความกล้าหาญ “ถ้าพวกคุณจะเข้าไปขัดจังหวะเวลาสำคัญของพ่อผมและทำให้แม่ผมกลัวล่ะก็ ไม่แน่พ่อผมอาจจะไล่พวกคุณออกมาก็ได้”

พูดไป ทุกคนก็เริ่มจินตนาการถึงสถานการณ์ที่ถูกทาวัตไล่ออกจากคฤหาสน์อย่างไร้ความปราณี อดไม่ได้ที่จะกลัวจนตั่วสั่น

กวินรู้สึกว่าแค่นี้ยังไม่พอ จึงพูดต่อ “แต่ถ้าพวกคุณยังอยากเข้าไป ผมก็ไม่ขัดขวาพวกคุณแน่นอนครับ เว้นแต่ผลลัพธ์มันน่ะ~”

เขาพูดแล้วตั้งใจเว้นไว้ ให้คนจินตนาการถึงผลลัพธ์ของมัน ยิ่งคิดก็ยิ่งกลัว

“ไม่ๆๆ คืนสำราญมีค่ามากมายมหาศาล พวกเราจะไปรบกวนคู่รักหวานชื่นได้ไงล่ะ?”

“นั่นน่ะสิ พวกเราดูยังไงก็ไม่ใช่คนแบบใช่ไหมล่ะ? ก็แค่พูดเล่น พูดเล่นขำๆ~”

“ทำให้ภรรยาทาวัตกลัวนี่ไม่ดีเลย หญิงตั้งท้องน่ะสูงส่งมาก พวกเรา พวกเราอย่างไปกวนเลยดีกว่า......”

“อ่า ทางนั้นฉันยังไม่ไปดูเลย ฉันไปถ่ายรูปเก็บความทรงจำหน่อยดีกว่า!”

“รอฉันด้วยสิ ฉันไปด้วย!”

มองคนที่เพิ่งตื่นเต้นอยากเข้าไปปลุกห้องบ่าวสาวตอนนี้กลับกลัวหนีไปแล้ว ธรรศมุมปากกระตุก ขนาดนั้นเชียว ขนาดนั้นเชียว? คำพูดเด็กคนเดียวก็ซัดพวกแกจนเรียบ?

“นี่กวิน พี่ชายถามหน่อย กวินไม่สงสัยหรอว่าพ่อแม่กวินกำลังทำอะไรกันอยู่?” ธรรศทำเสียงชักจูง มองใบหน้าเล็กที่คล้ายกับทาวัตอย่างมาก รู้สึกสนุกขึ้นมาชั่วขณะ

“รู้อยู่แล้วครับ” กวินเชิดหน้าเล็กแล้วพูด

“งั้นพวกเขาทำอะไรอยู่อ่ะ?”

“กำลังทำในสิ่งที่คุณไม่รู้อย่างแน่นอนครับ คุณลุงทึ่ม!” กวินมองธรรศอย่างไม่แยแส ใบหน้าเหยียดหยามทำให้ธรรศรู้สึกถูกโจมตีอย่างหนัก

ถูกโจมตีช่างมันเถอะ พลาดให้โดนเด็กโจมตี?

คนพรรค์นี้? เขาน่ะนะ?

ธรรศเดินไปด้วยความสลดใจ มือข้างหนึ่งวางแหมะอยู่บนไหล่ของตวัส พูดอย่างไม่พอใจ “ตวัส เมียแกแรงเยอะขนาดนี้ แกถูกรังแกทุกวันเลยล่ะสิ?”

ยุให้รำ ตำให้รั่วชัดๆ

แต่ตวัสกลับเหล่มองเขาเบาๆ ฮัมออกมาเบาๆ “ฉันพอใจ”

“เกินเยียวยาแล้ว เกินเยียวยแล้วจริงๆ!” ดูๆๆๆ อวยจนเมียขึ้นสวรรค์ไปแล้ว!

“น้าคาร่าครับ ต่อไปสิ่งที่กวินต้องทำกับแฟนตัวเอง คืออะไรหรอครับ?” กวินกะพริบตาโต พลางถามอย่างใสซื่อ

คาร่าฟังแล้วก็หันศีรษะไปจ้องธรรศเขม็ง เพราะเจ้าบ้านี่ ดูเหมือนจะสอนอะไรผิดๆกับกวินแล้ว

ธรรศอยากจะร้องไห้ เขาอยากจะบอกว่าเจ้าเด็กแสบนี่ตั้งใจถามแน่ๆ!

แต่สายตาของคาร่าจ้องมาอย่างดุดันเกินไป เขาไม่กล้าพูดอ่ะ......

“คืองี้นะ ที่จริงแล้วก็คือ......” คาร่าพยามอย่างมากในการคิดหาวิธีพูดที่ดูขาวใสบริสุทธิ์มาบรรยายเรื่องที่ไม่ขาวใสบริสุทธิ์ สุดท้ายก็คิดได้ “ก็คือเล่นเกม! ใช่ เล่นเกม!”

“งั้นพ่อแม่ผมกำลังเล่นเกมกันใช่ไหมครับ?” กวินถามต่ออย่างไม่ยอมแพ้

“อื้อ ใช่ พ่อแม่กวินกำลังเล่นเกมกันอยู่ ดังนั้นพวกเราจึงไปกวนพวกเขาไม่ได้ ไม่งั้นแพ้แน่!” คาร่าพูดอย่างหน้าตาย แต่แก้มแดงๆกลับทรยศเธอ

กวินพูด “อ๋อ” ยาวๆหนึ่งที ธรรศที่กำลังถอนหายใจอย่างโล่งอกที่เขาไม่ถามต่อ สายตากวินกลับเจ้าเล่ห์ถามต่อ “แต่แค่เล่นเกม ทำไมลุงอยากพาผมไปแอบดูล่ะครับ? ไปดูอย่างเปิดเผยไม่ดีกว่าหรอครับ?”

ว่าไงนะ? แอบดู?!