หนี้รักประธานเจ้าเล่ห์ นิยาย บท 417

ตอนที่ 417 อยู่ด้วยกันตลอดไป

เขาโน้มตัวลงไปอุ้มวรินทรขึ้นมา ก้าวยาวๆเข้าห้องไป

ตอนที่วรินทรมีปฏิกิริยาตอบกลับ ร่างก็ถูกวางลงบนเตียงนุ่ม

เธอหน้าแดงก่ำ ในใจเห่อร้อน สัมผัสสายตาที่ร้อนแรงของชายหนุ่ม รีบเอามือปิดหน้าตัวเอง

อายจนขีดสุด

“ฉัน ฉันยังไม่ได้อาบน้ำ คุณ......”

“อาบด้วยกัน?” ทาวัตเลิกคิ้ว แนบเธอไว้กับร่างตัวเอง สองมือประคองข้างแก้มเธอ แล้วโน้มตัวเข้าไปใกล้

ไม่รรอให้วรินทรเปิดปาก เขาก็แนบริมฝีปากเข้ากับกลีบปากเธออย่างไม่อ้อมค้อม ไม่เปิดโอกาสให้เธอปฏิเสธ

“อื้อ......” วรินทรถูกเขาจูบโดยไม่มีการเตือน คำเดียวก็พูดไม่ออก ได้แต่ทนการโจมตีที่รุนแรงของเขา

มือใหญ่ของเขาร้อนดั่งไฟลูบคลำเรือนร่างบอบบาง ทุกสัมผัสทำให้วรินทรรู้สึกสั่นไหวและรอคอยที่ต่างกันออกไป

ดวงตาทาวัตร้อนแรง มองใบหน้าเขินอายน่ารักของวรินทร ในใจราวกับถูกเติมเต็มอย่างอบอุ่น

ดีมากๆ พวกเขาแบบนี้แหละ อยู่ด้วยกันตลอดไป

……

วันต่อมา ลมเย็นพัดผ่านหน้าต่างเข้ามา วรินทรที่นอนหลับอยู่บนเตียงยู่ปากอย่างไม่พอใจ มือเล็กควานหาผ้าห่มใกล้ๆอย่างไม่รู้สึกตัว แต่คว้าไม่โดน รู้สึกถึงความร้อนบนกายคนข้างๆ ก็รีบเข้าไปกอดแน่น

ทาวัตตอนที่ถูกวรินทรเข้ามาใกล้ก็ตื่นขึ้น ก้มศีรษะมองใบหน้าที่ดูอ่อนล้าแต่ยังคงความน่ารักและใสซื่อ ในใจก็อิ่มเอม ยื่นมือดึงผ้าห่มมาห่มให้เธอพลางกอดให้เธอนอนต่อ

แต่วรินทรรู้สึกกระสับกระส่าย มือเล็กปัดไปปัดมาสองสามที ถ้าทาวัตไม่รู้ว่าตอนนี้เธอกำลังเหนื่อยจนหลับไปแล้ว จะต้องนึกว่าผู้หญิงคนนี้กำลังจงใจอยู่แน่ๆ

ทาวัตที่กอดวรินทรอยู่ ทั้งเจ็บทั้งสุขในเวลาเดียวกัน

ตอนที่วรินทรลืมตาขึ้น ก็สายแล้ว แสงอาทิตย์นอกหน้าต่างสวยสดใส สาดส่องผ่านหน้าต่างเข้ามา ทำให้ในห้องปกคลุมไปด้วยสีทองอบอุ่นหนึ่งชั้น

ใบหน้าทาวัตปรากฏขึ้นตรงหน้า หล่อเหลาและใสซื่อ

วรินทรใจเต้น ยื่นมือเล็กลูบใบหน้าเขาอย่างอ้อยอิ่ง ตอนที่ปลายนิ้วเธอสัมผัสโดยปากบางเขา ก็ถูกเขาอ้าปากงับเข้า

เขาลืมตาดำสนิทลึกราวกับน้ำวน ราวกับจะทำให้เธอจมเข้าไปด้านใน

“อยากอีกแล้วหรอ?” เพราะเพิ่งตื่น เสียงเขาจึงแหบพร่า จ้องมองเธอเขม็งอย่างปิดความรู้สึกไม่ได้

ใบหน้าเล็กของวรินทรยิ่งแดงขึ้น แต่ก็ดีกว่าปกติมาก เธอยังไม่ลืมความบ้าคลั่งของเมื่อคืน เอาอีกแล้ว? เว้นแต่ว่าวันนี้เธอไมม่อยากตื่นขึ้นมาเลย

“วันนี้คุณไม่ต้องไปทำงาน” ไอเบาๆหนึ่งที วรินทรก็เปลี่ยนเรื่องพูด

ทาวัตไม่พอใจที่วรินทรเปลี่ยนเรื่อง แต่ก็ยังตอบเธอ “คู่บ่าวสาววันที่สองไปทำงาน? ไม่ไปหรอก”

ดื้อด้าน!

วรินทรแอบพรรณาในใจ

“คุณไม่ไปแล้วเอาเงินที่ไหนมาซื้อนมผง ผ้าอ้อมล่ะ?” วรินทรขยับร่างกายด้วยความเจ็บ เธออดไม่ได้ที่จะถอนหายใจออกมาเบาๆ

ควรตายซะเถอะ! ไอบ้านี่! ทำไมเจ้ากี้เจ้าการอย่างนี้!

ทาวัตเห็นเธอยู่หน้า ก็รีบถามอย่างร้อนใจ “ไม่สบายตรงไหน?”

วรินทรจ้องเขาเขม็ง เธอพูดคำนั้นออกมาได้อย่างไร? จึงส่ายหน้า “ไม่มีอะไร”

“ท่าทางคุณไม่เหมือนว่าไม่เป็นไรนะ จะบอกดีๆหรือให้ผมสำรวจเอง” ทาวัตไม่เชื่ออย่างชัดเจน พลางยันตัวขึ้นมา

“พ่อครับ สงบหน่อยสิครับ แม่ไม่เป็นอะไรหรอก” กวินก็รู้สึกกังวลใจกับคุณแม่ โดยเฉพาะหลังจากที่รู้ว่าการคลอดลูกนั้นเจ็บปวดขนาดไหน ก็แอบตัดสินใจว่าต่อจากนี้จะทำดีกับคุณแม่อย่างแน่นอน รวมถึงว่าที่น้องสาวด้วย!

นัยนส์ตาทาวัตมีเส้นเลือด ในที่สุดก็หยุดฝีเท้าลง ไม่ได้นั่งลงไปแต่ยืนพิงกำแพง ฟังเสียงกรีดร้องที่น่ากังวลใจด้านใน ใบหน้าหล่ออดทนอดกลั้น

ไม่รู้ว่าผ่านไปนานเท่าไหร่ วรินทรหมดแรงร้องแล้ว ในตอนทีทุกคนกำลังกังวลกับสถานการณ์ด้านใน ทันใดนั้น เสียงเด็กทารกร้องก็ดังขึ้นจากด้านใน

“คลอดแล้ว คลอดแล้ว!” ชนิศาได้ยินเสียงนั้นก็ตื่นเต้นทันที มองประตูห้องผ่าตัดที่ปิดสนิท

ทาวัตผ่อนลมหายใจออกอย่างแรง ความเจ็บปวดของวรินทรได้ผ่านพ้นไปในที่สุด

คุณหมอสองสามคนเปิดประตูห้องผ่าตัดออก เข็นวรินทรที่อยู่ด้านในออกมา ในมือของนางพยาบาลคนหนึ่งอุ้มเด็กทารกอยู่

คนที่อยู่ด้านนอกห้องผ่าตัดก็รีบเข้ามาล้อม

ทาวัตเดินมาข้างกายวรินทร กุมมือเล็กของเธอเบาๆ มองใบหน้าซีดเซียวไม่มีเลือดฝาดของเธอ นัยน์ตาส่อแววความเจ็บปวดที่ยิ่งแตกสลาย “วรินทร คุณเจ็บปวด”

วรินทรหายใจหอบหนัก เผยรอยยิ้มออกมาให้เขา จากนั้นก็ส่ายหน้า “เทียบกับครั้งแรก ดีกว่าเยอะเลย......”

“แม่เจ็บแย่เลย” กวินไม่ได้ไปดูก่อนว่าเป็นน้องสาวหรือน้องชาย จุ๊บที่แก้มคุณแม่ก่อนพูดเสียงหวาน

กวินตัดสินใจแล้วว่า ไม่ว่าจะเป็นน้องสาวหรือไม่ เขาก็จะรักน้องให้มากๆ!

“ลูกรักของแม่......”

นางพยาบาลเข็นวรินทรออกไปที่ห้องผู้ป่วยVip ด้านในมีสิ่งอำนวยความสะดวกที่ดีที่สุด สิ่งแวดล้อมเงียบสงบและสะอาด เหมาะกับการฟื้นฟูผู้ป่วยตั้งครรภ์อย่างมาก

วรินทรที่สงบนิ่ง ชนิศาลากทิโนทัยกลับไปที่บ้านธัมรุจินันท์เพื่อเคี่ยวซุปให้วรินทร คาร่าไม่อยากกลับเลยยังอยู่ต่อกับตวัส

นรชัยตอนแรกอยากกลับ แต่พอเห็นคาร่าอยู่ต่อ ก็เลยดึงให้ธรรศอยู่ต่อด้วย