หนี้รักประธานเจ้าเล่ห์ นิยาย บท 419

ตอนที่ 419 ผมจะรักคุณตลอดไป

คาร่ามองเซตท่าทางของเขาจากตกใจปนยินดีแล้วกลายเป็นระมัดระวัง ความกังวลลึกๆในใจได้พลันหายไป มุมปากเผยรอยยิ้ม อดไม่ได้ที่จะเขย่งเท้าจุ๊บมุมปากเขา “ฉันไม่เป็นอะไร จะบอบบางอะไรขนาดนั้น?”

เมื่อครู่เพิ่งเช็คมาว่าเธอตั้งครรภ์ อายุครรภ์ได้สองอาทิตย์แล้ว

ที่แท้ช่วงนี้ที่เธอสุขภาพไม่ค่อยดีไม่ใช่เพราะอาหารเป็นพิษหรือเป็นหวัด แต่เพราะเธอกำลังตั้งครรภ์

คาร่าไม่เคยมีประสบการณ์มาก่อน ไม่อย่างนั้นคงไม่ต้องเช็คก็รู้ได้

แต่ตวัสไม่อาจวางใจได้ นึกได้ว่าเมื่อวานเธอยังทำอะไรบ้าๆกับเขาอีก จึงพลันรู้สึกผิดขึ้นมา “ขอโทษนะครับ ผมไม่รู้......ครั้งหน้าอย่าทำอะไรสะเพร่าอีก”

ยังดีที่ยังรู้ไม่สายไป ไม่งั้นถ้าเกิดอุบัติเหตุขึ้นมา ก็จะไม่รู้ว่าควรต้องทำอย่างไรดี

คิดถึงตรงนี้แล้ว ตวัสทั้งกังวลทั้งสุขใจภายในใจ อยากจะยกคาร่ามาตีก้นเปี๊ยะๆ แต่ก็กลัวว่าจะเกิดสงคราม

“อะไร? นี่มันชีวิตฉันนะ!” พอคาร่าได้ยินว่าต่อจากนี้จะไม่ได้เล่นเกมพวกนั้นแล้ว ก็รู้สึกถูกจำกัด บ่นอย่างครึ่งจริงครึ่งเท็จ ที่จริงแล้วแม้ตวัสจะไม่พูด เธอก็คงไม่กลับไปเล่นอีก

“ผมบอกว่าไม่ได้ก็คือไม่ได้!” ตวัสโพล่งออกมา ดึงเอวเธอเข้ามาแล้วพาเดินไปข้างหน้าอย่างระมัดระวัง

คาร่ายิ้มออกมา น้อยครั้งที่จะเห็นตวัสมีท่าทางแบบนี้ ทุกครั้งเขาจะทำตามที่เธอบอกเสมอ นอกจากจะเป็นเรื่องสำคัญ เขาถึงจะเผด็จการเป็นพิเศษ ไม่อนุญาตให้เธอต่อต้าน

“ไม่ได้ งานแต่งพวกเราเลื่อนไม่ได้แล้ว ต้องรีบจัดขึ้นด่วน ไม่อย่างนั้นเป็นอย่างวรินทร วันไหนคุณไม่มีความสุขแล้วหนีไปจะทำยังไง?” ตวัสพูดไปในหัวก็วางแผนไป

“……นั่นวรินทรจำเป็นน่ะโอเคไหม? ฉันจะแบกโลกวิ่งไปด้วยได้ที่ไหนอ่ะ?” คาร่าโอดครวญเสียงแผ่ว นอกจากตัวเธอเอง ไม่ว่าใครก็เอาตวัสเธอไปไม่ได้

——

หนึ่งเดือนต่อมา วันนี้คือวันที่ซาลาเปาอายุหนึ่งเดือนเต็ม ทิโนทัยกับชนิศาได้จัดงานเลี้ยงใหญ่โตเชิญแขกมากมายมาร่วมงาน เห็นได้ชัดเลยว่าพวกเขาให้ความสำคัญและรักเด็กคนนี้มาก

วรินทรอุ้มซาลาเปาไว้ในอ้อมอกเดินไปมารอบๆแขก เธอตัวเล็กแต่แข็งแรง อุ้มซาลาเปาอย่างมั่นคง เดินไปเดินมาท่ามกลางแขก คอยระวังไม่ให้แขกหรือคนรับใช้มาชนอย่างเฉลียวฉลาด เจ้าซาลาเปาหลับตลอดเวลา ไม่ถูกรบกวนให้ตื่น

“กวินมาหาคุณย่าตรงนี้มา” ชนิศากำลังทักทายผู้คน เห็นกวินสวมชุดสูทอย่างเป็นระเบียบผูกไทด์สีแดง ก็โบกมือไปทางหลานแล้วเรียกเข้ามาหา

กวินอุ้มซาลาเปาอย่างเบามือจากคนรับใช้สองคนที่กำลังยกจานใบใหญ่ไป ก้าวเท้าอย่างสง่างาม เดินไปอย่างหล่อเหลา พลางตะโกนเรียกเสียงหวาน “คุณย่า!”

“หลานรัก แล้วก็ซาลาเปาของพวกเรา~” ชนิศาเพิ่งได้ยินชื่อ ‘ซาลาเปา’ ครั้งแรกก็ประหลาดใจ แต่ดูไปก็เหมือนซาลาเปาจริงๆ

วันนี้ซาลาเปาตัวเอกของเราหลับปุ๋ยอยู่ในอ้อมกอดพี่ชาย ในปากมีฟองเล็กๆ ดูน่ารักน่าชัง ทำให้อยากยื่นมือไปหยิกแก้มเธอ

ชนิศาอุ้มซาลาเปาจากอ้อมอกของกวิน พูดกับกวินว่า “ซาลาเปา ให้คุณย่าอุ้มดีแล้ว กวินไปดูพ่อแม่กวินก่อนว่าทำไมไม่ลงมาเสียที”

“ย่าครับ กวินขึ้นไปตอนนี้ไม่ดีมั้งครับ” กวินทำหน้าตาย พูดกับชนิศาอย่างจริงจัง

ชนิศาอึ้งไป แล้วรีบถาม “ทำไมล่ะลูก?”

“เพราะลุงธรรศเพิ่งบอกกวินว่าพ่อแม่กำลังจุ๊บๆกันอยู่ ให้กวินขึ้นไปแอบดู แต่ว่ากวินไม่อยากเป็นลูกที่ไม่ดีนี่ครับ!”

ดูๆๆๆ ทำไมพูดได้ใสซื่อบริสุทธ์และเห็นอกเห็นใจคนอื่นขนาดนี้นะ?

ตอนที่ธรรศเห็นกวินเปิดปากพูดก็รีบไปปิดปากหลาน แต่กวินไม่ได้เปิดโอกาสเขาชัดๆ พูดเช่นนั้นออกไปแล้ว ทั้งห้องโถงก็เงียบเชียบไปหลายวินาที จากนั้นทุกคนก็หัวเราะขึ้นมา มองธรรศด้วยสายตาหยอกล้อและวิพากษ์วิจารณ์

เจ้าเด็กแสบ! ธรรศกัดฟันกรอดจ้องมองกวินที่พูดเสียงเจี๊ยวจ๊าว เคยโดนคนแซวเรื่องมีดาราหญิงมาล้อเล่นด้วยยังไม่หน้าแดงเท่านี้มาก่อน!

ด้านล่างเป็นซีนคนหัวเราะคิกคักอย่างใสซื่อ ด้านบนเป็นซีนอีโรติก

หลังจากวรินทรคลอดซาลาเปา ได้รับการดูแลเป็นเวลาหนึ่งเดือน ร่างกายก็ฟื้นฟูหายดีเหมือนเมื่อก่อน แต่แม้ว่าจะเป็นเช่นนี้ ก็ไม่ได้หมายความว่าเธอจะรูดซิบได้อย่างเคย