หนี้รักประธานเจ้าเล่ห์ นิยาย บท 51

ตอนที่ 51 ถ้าผมจะจีบคุณวรินทรคุณคงไม่ถือสาใช่ไหม？

วรินทรที่ก้มหน้ากำลังเล่นโทรศัพท์ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นอยู่ๆก็ถามถึงตนขึ้นมา เผชิญหน้ากับชนุตร์แล้วยิ้มอย่างเป็นทางการโดยรวดเร็ว

มุมที่นั่งของชนุตร์สามารถมองเห็นบรรยากาศนอกกระจกกำแพงได้พอดี ทำให้วรินทรมองจนตาลายไปพักๆ สะบัดศีรษะให้ตนเองมีสติขึ้นมาหน่อย แล้วพูด “ฉันกับประธานทาวัตเป็นแค่ความสัมพันธ์ระหว่างหัวหน้ากับผู้ใต้บังคับบัญชา”

ทาวัตกำลังอยากจะเสริมคำ ทันใดนั้นรู้สึกเจ็บเท้าสักพัก หันหน้าก็เห็น วรินทรเขม็งเขาด้วยสายตาที่โหดร้าย เหมือนกำลังบ่งบอกว่า ถ้าคุณกล้าพูดเหลวไหล ฉันจะทิ้งคุณลงไปจากตรงนี้

เขากระพริบๆตา สายตากวาดผ่านชนุตร์แล้วกลับมามองที่วรินทร มองไม่ออกว่าสิ่งที่รองรับอยู่ในตาหมายความว่าอะไร

ชนุตร์พยักหน้า รอยยิ้มที่สดใสตรงมุมปากยิ่งกว้างขึ้น “ถ้าเป็นอย่างนั้น ประธานทาวัตไม่ถือสาใช่ไหมถ้าผมจะจีบคุณวรินทร？”

อะไรนะ？ วรินทรตะลึง เมื่อกี้เธอไม่ได้ฟังผิดใช่ไหม？นี้หมายความว่าจะแย่งงั้นหรอ？

ไม่พูดคงไม่ได้ วรินทร คุณคงต้องเพิ่มไอคิวจริงๆแล้ว

ทันใดนั้นอุณหภูมิบนร่างกายของทาวัตเย็นลง แพร่กระจายออกข้างนอก ระบายความเย็นออกเป็นพักๆ ดวงตาที่ดำเข้มเสมือนน้ำแข็งที่เยือกเย็น ในมือเล่นกระดุมคริสตัลที่ปลายแขนเสื้อ มองชนุตร์ผ่านๆโดยไม่ได้ใส่ใจ “ประธานชนุตร์ชอบหยอกเล่นจริงๆเลย”

ชนุตร์ทำสีหน้าในเชิงบวก รอยยิ้มที่มุมปากยังคงสง่า แต่สายตากลับมองที่วรินทร “นี้ไม่ใช่การหยอกเล่น คุณวรินทรมีเสน่ห์จริงๆเสน่ห์ที่ไม่เหมือนใคร ดึงดูดผมไว้ ถ้าประธานทาตกลงเป็นสื่อกลางให้เนี่ย ชนุตร์ยอมให้ดอกเบี้ยทั้งหมดกับประธานทา”

วรินทรสั่นไปทั้งตัวสั่นแล้วสั่นอีก รู้สึกได้อย่างชัดเจนว่าอุณหภูมิร่างกายของทาวัตเย็นกว่าเดิม สภาพความเยือกเย็นทำให้คนต้องยอมจำนนตั้งแต่ในใจเลย แต่เขาก็ยังหัวเราะอยู่ หัวเราะอย่างไม่แยแส ไม่ได้เก็บชนุตร์ไว้ในสายตาเลยแม้แต่น้อย

“ขอโทษนะครับ ถ้าประธานชนุตร์รู้สึกเหงาและว่างเปล่าขนาดนี้ทาวัตแนะนำหนุ่มหล่อให้คุณได้นะ แต่คนของผม ประธานชนุตร์เก็บความคิดไว้เถอะครับ การร่วมมือครั้งนี้ยกเลิกละกันครับ ”ทาวัตยืนขึ้น พูดจบอย่างเย็นชา ลากแขนของวรินทรแล้วเดินไปข้างหน้า

ชนุตร์ตะลึงเล็กน้อย ใบหน้าที่สง่าสดใสแฝงไปด้วยความเยือกเย็น “ประธานทา คุณค่าของการร่วมมือครั้งนี้คุณรู้ดีที่สุด ไม่พิจารณาหน่อยหรอ？”

“เงินแค่นี้ ผมทาวัตไม่เห็นในสายตาด้วยซ้ำ ผู้หญิงของผม กับแค่โปรเจคเน่าๆของคุณก็อยากได้ไป?” ทาวัตเยาะเย้ยแล้วมองชนุตร์ไปแวบเดียว ลากวรินทรไปจากร้านอาหารที่เปิดโล่งเห็นท้องฟ้า

โปรเจคเน่าๆ?

โปรเจคนี้มันมีค่ามากกว่าห้าร้อยล้านอีกนะ เขาเอาแต่ใจเกินไป！

แต่ว่า นี้น่าจะสนุกไปอีก อยู่ๆชนุตร์ก็เผยรอยยิ้มที่เหลือเชื่อออกมา ทำให้คนมองยังไงก็มองไม่ออก

หลังจากที่ทาวัตพาวรินทรเดินออกจากลิฟท์ไม่ได้กลับไปในรถ แต่กลับเดินจับมือวรินทรด้วยอารมณ์ที่แย่อยู่บนท้องถนนตลาด ณ ตอนนั้นเวลานั้นก็ยังแค่แปดโมงกว่า ตลาดก็ยังมีคนไม่น้อย คู่รักค่อนข้างเยอะ มีคู่รักหลายรูปแบบ หวานกันจนเลี่ยนก้มี นี้มันเป็นการฆ่าคนโสดชัดๆ

ใบหน้าทรงไข่ของวรินทรยังคงเพราะทาวัตพูดเมื่อกี้ว่า “ ผู้หญิงของผม ” อุณหภูมิไม่ลดลง ใบหน้าแดงๆเปรียบเสมือนลูกพีชที่สุกดึงดูดผู้คน ใจเต้นแรงเหมือนกับยัดกระต่ายไว้ในใจ กระโดดไม่หยุด

เมื่อกี้เธอยังกังวลใจว่าทาวัตจะตกลง เหมือนกับให้เธอเป็นแค่สิ่งของอย่างหนึ่งแล้วให้ออกไป แต่ว่าหลังจากที่ได้ยินทาวัตพูดคำพวกนั้นออกมาก็ทำให้เธอค่อยๆวางใจลง ซือ วรินทรสูบลมหายใจเย็นเข้าหนึ่งที ทาวัตออกแรงจับมือของเธอแน่นไป เจ็บจนเขาขมวดคิ้วไม่หยุด มองดูฝ่ามือตัวเอง คงแดงแล้วแหละ

“ทาวัต คุณทำฉันเจ็บแล้ว” วรินทรพูดอย่างเบาๆ เธอรู้สึกได้ว่าอารมณ์ของเขาไม่ดีและโกรธอยู่ เพราะฉะนั้น น้ำเสียงนุ่มนวลมาก ไม่ได้โวยวายเพราะเจ็บ

ทาวัตได้ยินคำที่เธอพูดหยุดเท้าเดินอย่างแรง

วรินทรโดนดึงมาอยู่ตรงหน้า โดนบังคับสบตากับดวงตาที่ดำมืดเสมือนหมึกดำ “ทำไม เสียใจใช่ไหมที่ไม่ได้ตกลงให้เขาจีบ แล้วออกมากับผม?

วรินทรหายใจอย่างล่าช้า สายตาแวบวับ แล้วส่ายหัว

“คุณโง่หรือไง เมื่อกี้เขาทำเหมือนคุณเป็นสิ่งของคุณไม่โมโหหรือไง?” ทาวัตมองเธออย่างเย็นชา ปล่อยมือลงจากไหล่ของเธอที่จับไว้ มองเธอไปแวบเดียวแล้วหันหลังจากไป ความเร็วของเขาเร็วมาก แม้แต่เวลาที่วรินทรจะเรียกเขาไว้ยังไม่มี ได้แต่มองร่างที่สูงใหญ่ของเขาจากข้างหลังที่ค่อยๆห่างไกลออกไปจากตน