หนี้รักประธานเจ้าเล่ห์ นิยาย บท 52

ตอนที่ 52 ทำไมฉันจะไม่กล้า?

ทาวัตมองหน้าของเธอที่แบ๊วและน่าสงสารถึงจะโกรธแค่ไหนก็คงโวยวายออกมาไม่ลง เสียงหายใจเบาลง เดินอ้อมผ่านหน้ารถแล้วขึ้นไปนั่งตรงคนขับ สตาร์ทรถ ออกจากลานจอดรถ

“นี้ ฉันกับเขาไม่ได้สนิทกัน ฉันทำอะไร ทำไมต้องโกรธ?” วรินทรเห็นเขาไม่พูด แต่สีหน้าดีขึ้นหน่อย จ้องเขาแล้วพูด

ทาวัตไม่ตอบ มองยังไม่มองเธอเลย

วรินทรขยับปาก แล้วพูดต่อ “การร่วมมือยกเลิกไปอย่างงี้คุณไม่เจ็บใจหรอ ให้ฉันติดต่อให้อีกรอบลองคุยกันใหม่เอาไหม?”

ทาวัตก็ยังไม่สนใจเธอ โค้งทางโค้งอย่างมีสติ

สายตามองตรงแต่ข้างหน้า

“นี้ ทาวัต คุณไปเหมือนมนุษย์ป้าตั้งแต่เมื่อไหร่อะไรนิดหน่อยก็โมโหหน้าหงิก ไม่ใช่คุณสักหน่อยที่โดนมองเป็นสิ่งของ คุณโมโหอะไรหล่ะ?”วรินทรเดือดแล้ว กับสีหน้าของทาวัตที่อวดดีตลอดเวลารู้สึกไร้คำพูด เธอไม่ได้ติดหนี้เขานิ่ กลับกัน เขาต้องให้เงินเดือนเธอทุกเดือน จะโกรธก็ควรเป็นเธอต่างหากที่โกรธ

“จอดรถ ฉันไปหาชนุตร์ ยอมรับการจีบจากเขา”

วรินทรจ้องเขาไว้ ทำท่าทางประมาณว่าถ้าคุณไม่จอดฉันจะกระโดดลงรถ

นึกว่าเธอโมโหไม่เป็นจริงๆใช่ไหม

ทาวัตมีการโต้ตอบสักที หันหน้าไปมองเธออย่างดุร้าย สายตาที่ตักเตือนบ่งบอก “คุณกล้าหรอ!”

“ทำไมฉันจะไม่กล้า?”วรินทรจ้องกลับ

ทาวัตยิ้มแบบเกรงๆอ่อนๆ รู้สึกอึดอัดนิดหน่อย ยื่นมือลูบคอตัวเอง

วรินทรตั้งสติได้ คิดในใจเหมือนจะทำเกินไปแล้ว หดคอลงอย่างไม่ตั้งใจ มองสีหน้าที่มืดของทาวัต กัดปากแล้วพูด “นี้ คือนั้นอะไรนะ เมื่อกี้ขอบคุณมากนะ”

ทาวัตออกเสียงเบาๆไปหนึ่งครั้ง รู้ว่าที่เธอขอบคุณไม่ใช่เรื่องที่ดึงช่วยเธอไว้เมื่อกี้แน่นอน แต่เป็นเรื่องที่ร้านอาหาร

ถ้าเปลี่ยนเป็นคนธรรมดาทั่วไป การตอบสนองของทาวัตอาจไม่มากขนาดนี้ แต่ชนุตร์นั้นให้ความรู้สึกกับเขาไม่ใช่แค่คนทั่วไป นี้เป็นเซ้นส์ของผู้ชาย เขาไม่ปล่อยวรินทรไปง่ายๆแน่นอน

“ วันหลังห้ามพบเจอกับเขาอีก”

หลังจากที่ทาวัตส่งวรินทรกลับถึงที่พักก็มีสายเข้าจากธรรศ “พี่ พี่ทำไมบอกยกเลิกการร่วมมือไปอย่างงั้นหล่ะ？ อย่าเอาแต่ใจแบบนี้ได้ไหม？

โปรเจคราคาหลักร้อยล้าน นี้บอกไม่เอาก็ไม่เอาเลยหรอ？

“ทำไม” น้ำเสียงของทาวัตไม่แยแส อย่าว่าแต่การร่วมือครั้งนี้เลย ถึงจะเป็นการร่วมมือในวันหลังกับบริษัทนั้น ก็จะไม่มีอีกแล้ว

“พี่อย่ามาสเต็ปนี้ สิ่งที่ผมอยากรู้จริงๆแล้วเป็นสาเหตุของการยกเลิกการร่วมมือครั้งนี้มากกว่า？”

อีกฝ่ายเงียบไปสักพัก หลังจากนั้นก็มีเสียงที่ห้าวคมชัดจากทาวัตลอยมา “ระหว่างโปรเจคกับผู้หญิงที่นายรักถ้าให้เลือกอย่างใดอย่างหนึ่ง นายจะเลือกยังไง？”

ทาวัตพูดจบคำนี้ก็วางสาย ธรรศตะลึง อะไรคือเลือกอย่างใดอย่างหนึ่งระหว่างโปรเจคกับผู้หญิงที่นายรัก？

“นรชัย นายเข้าใจความหมายของพี่ชายพวกเราไหม？” ธรรศถามด้วยความงง เขาคิดยังไงก็คิดไม่ออกว่าระหว่างโปรเจคกับผู้หญิงที่รักจะมีความขัดแย้งอะไรกันหรอ

สมองของนรชัยใช้งานดีกว่าธรรศเยอะเลย หันตาก็รู้เลยว่าผู้หญิงที่ทาวัตบอกว่ารัก เป็นวรินทรแน่นอน

“คิดว่า ฝ่ายตรงข้ามต้องขัดใจวรินทร” นรชัยจับคางแล้วพูด “พี่ชายเราลำเอียงคนของตัวเองนายไม่เข้าใจ？”

ทาวัตลำเอียงได้ชัดเจน กับธรรศและนรชัยว่าลำเอียงมากแล้ว เทียบกับวรินทรแล้ว เขาทั้งสองยังต้องคุกเข่ากราบงามๆ

“งั้นนายว่าพี่ชายเราจะแต่งงานกับวรินทรได้ไหม”

นรชัยส่ายหัว “ ความคิดของพี่ชายเรา ใครจะไปเดาออก”

ใครก็บังคับทาวัตไม่ได้ ตอนนี้พวกเขาสงสัยมาก ตำแหน่งของสะใภ้บ้านธัมรุจินันท์

สุดท้ายแล้วจะไปตกอยู่ที่ใคร