ตอนที่ 77 เอาวาดฝันไปซ่อนไว้ไหน
“ไม่ ไม่มีอะไร!ลงไปตอนนี้แหละ!”วาดฝันวุ่นวาย ดูท่าแล้วไม่ได้บอกชยุตกับณัฐพิชาไว้อย่างที่คิด รีบยืนขึ้น
“รอฉันกลับมาแกเจอดีแน่!”ก่อนที่วาดฝันจะไปก็ถีบวรินทรไปหนึ่งที แล้วเดินไปอย่างเชิด
ปิดประตู แต่วาดฝันกลับลืมปิดไฟ
วรินทรที่นอนอยู่บนพื้นขยับไม่ได้เลย ไม่ใช่เพราะโดนมัดแขนมัดขาหรอก อีกอย่างโดนรองเท้าส้นสูงของวาดฝันถีบจนเจ็บเกิน ขยับแค่นิดเดียวก็ทรมานแทบตาย
วรินทรรู้สึกได้ว่าร่างกายของเธอฟกช้ำแล้ว โดนถีบจนเจ็บเป็นจุดเป็นจุดเลย ก็ไม่ได้รู้สึกดีกว่าตอนที่บาดเจ็บที่ขาเลย
เธอมีเซ้นส์ว่า ครั้งนี้วาดฝันไม่ปล่อยเธอไปง่ายๆแน่นอน ดูจากความเกลียดที่เธอเกลียดเธอแล้ว เธออยากจะเก็บชีวิตไว้ก็คงยาก
นั่งรอความตายแบบนี้ไม่ได้แล้วหล่ะ!
วรินทรพยายามมองรอบๆสุดแรง แต่ว่ามองได้ไม่นาน ตาก็ดำวูบ สลบไปเลย
ก่อนที่จะสลบไปวรินทรมีแค่ความคิดเดียว รอเธอออกไปได้เธอจะระเบิดตระกูลทิ้งทั้งบ้านถึงจะหายแค้น เจ็บฉิบหาย
ทางกวินและทาวัตก็แยกย้ายกันหาวรินทร แต่ทั้งสองก็ฉลาดมาก เล็งกล้องวงจรของถนนไว้เลย โดยเฉพาะทางของคฤหาสน์ กวินและเอฟเปิดออกมา
กวินดูภาพในกล้องแบบไม่กล้ากระพริบตาเลย ย้อนดูอย่างรวดเร็ว ในที่สุดก็เห็นรถแท็กซี่ที่วรินทรนั่งขึ้นไป ไม่ได้ขับไปทางที่พัก แต่ขับไปสถานที่อื่น สถานที่ที่ไหนเนี่ย วิดีโอนี้พอถึงท่อนนี้ก็โดนตัดแล้ว
“เอ ตรวจสอบทะเบียนรถเลขที่ xxxxxx ว่าตอนนี้คนขับอยู่ตำแหน่งไหน”เอฟโทรหาเอ ให้เอตรวจสอบโดยเร็ว เอค่อนข้างที่จะถนัดเรื่องแบบนี้
“รับทราบ” ทางนู้นมีเสียงพาพาพาของแป้นพิมพ์แพร่มา ผ่านไปสักพักก็มีเสียงของเอแพร่มา “อยู่ที่จอดรถสาธารณะแถวคฤหาสน์xx คนขับรถเป็นผู้หญิง ผมส่งรูปให้ดู”
เอวางสาย ส่งรูปมาทางมือถือของเอฟอย่างรวดเร็ว กวินยืนบนเก้าอี้แล้วเอียงศีรษะไปดู ในขณะที่มองภาพคนในรูปหน้าใบเล็กๆอยู่ๆก็ดูแย่กะทันหัน
น้าสาวของเขา วาดฝัน
“คุณนายน้อยรู้จักเธอ?”เอฟเห็นสีหน้ากวินแค้นจนปากหยิกๆ จึงถาม
“อืม พวกเรารีบไปคฤหาสน์xxเถอะ!”กวินกระโดดลงเก้าอี้ ดึงเอฟแล้ววิ่งออกทางข้างนอกเลย เร่งรีบมากๆ
ขณะที่กวินไปถึงคฤหาสน์ที่วาดฝันอยู่แล้ว ทาวัตยืนอยู่หน้าประตูบ้านตั้งนานแล้ว
กวินตะลึงนิดหน่อย ทีแรกนึกว่าพวกเขาจะเร็วกว่า ที่ไหนได้แดดดี๊ก็เร็วไม่แพ้เขาเลย
“สุดหล่อ เร็วกว่าพวกเราไปนิดเดียว”กวินลงจากบนรถ เดินไปข้างๆของทาวัตที่กำลังจะถีบประตูเข้าไป บนใบหน้าสวมแค่แว่นดำไว้ ใส่เสื้อยีนส์กางเกงยีนส์ไว้ทั้งตัว สภาพเท่ๆ
ทาวัตได้พบพวกเขาก็ไม่ได้แปลกใจอะไร ตอบ “อืม” ไปที ยกขาขึ้นถีบประตู ท่าทางชิวมาก ทีเดียวรู้เรื่อง สง่าแบบไม่มีใครเทียบได้
“พวกเขาอยู่ที่นี้ได้ไง?!”วาดฝันอยู่บนตึกแล้วมองเห็นพวกทาวัตเดินเข้าประตูบ้านเธอ รู้สึกกระวนกระวายกะทันหัน ถ้าให้ทาวัตรู้ว่าวรินทรโดนเธอลักพาตัวมา เธอจบแน่ๆ?!
ทำไงดี ทำไงดี?
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หนี้รักประธานเจ้าเล่ห์
ก็รู้นี่นาว่าตอนที่หายไปกำลังท้อง ทำไมไม่ถามถึงเด็ก...