หนี้รักประธานเจ้าเล่ห์ นิยาย บท 84

ตอนที่ 84 ผมคือพ่อของแก

ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าหน้าตาอันหน่ารักของกวินนั้น ช่างดามเมจแรงเหลือเกิน เพียงแค่ได้มอง ทุกคนก็อดที่จะตกตะลึงไม่ได้

ท่ามกลางความรู้สึกที่ถูกส่งผ่านสายตาของกลุ่มคน ทาวัตก็จูงมือกวินไปที่โต๊ะ แล้วสั่งให้คนใช้ไปยกเก้าอี้ที่เบาะนุ่มมาไว้ข้างๆ ให้กวินได้นั่งเก้าอี้เบาะนุ่มตัวนั้น

เหล่าคนใช้แทบไม่อยากจะเชื่อ คุณชายรักความสะอาดขนาดนี้ ทำไมถึงยอมให้เด็กคนนี้เข้ามาใกล้? แล้วทำไมเด็กคนนี้ถึงมีหน้าตาเหมือนกันกับคุณชายซะขนาดนี้?

“พี่ลิง” ทาวัตพูดออกมาเบาๆ

พี่ลิงที่กำลังสงสัย พยักหน้าตอบไปว่า “ค่ะ คุณชาย”

“ฝากบอกต่อด้วยนะ ว่าตั้งแต่วันนี้ เด็กคนนี้คือคุณชายน้อยของพวกคุณ พวกคุณต้องปฏิบัติต่อเขาเหมือนผมทุกอย่าง อย่าพลาดแม้แต่นิดเดียว เข้าใจนะ?” ด้วยน้ำเสียงที่เย็นชานี้ ทำให้ผู้คนต้องทำตามราวกับเป็นคำสั่งของเจ้าชาย

“ค่ะ” พี่ลิงไม่กล้าถามต่อ แล้วก็ก้าวถอยไป

“ไปทำอาหารเช้ามาใหม่อีกหนึ่งชุด ทำรสชาติให้เด็กกินได้” ทาวัตออกคำสั่งพร้อมมองไปอาหารที่วางในรอบๆโต๊ะ

กวินนั่งเกร็งจนแก้มสั่น ใจเขาตื่นเต้นมาก จึงเข้าไปดึงแขนเสื้อของทาวัตแล้วพูดว่า “ไม่ต้องหรอกครับ มามี้บอกว่าถ้าทำแบบนี้มันจะสิ้นเปลือง กวินกินได้หมดครับ”

อาหารที่วางอยู่บนโต๊ะทิ้งไปก็ช่างน่าสงสาร ถ้ามามี้ที่เป็นนักกินมาเห็นเข้าคงจะกระโดดโลดเต้นแล้วมาสู้กับเขา

พี่ลิงมองไปที่กวินอยู่หลายรอบ ใบหน้าเล็กๆอันนุ่มนวลช่างเหมือนกับเจ้านายน้อยซะเหลือเกิน ทำให้ใครๆก็อดชอบไม่ได้

ทาวัตก็ดีอ่อน พยักหน้าตอบไปว่า “โอเค”

“คุณน้า บ้านน้าหลังใหญ่นะ” กวินพูดขึ้นขณะที่กำลังหั่นขนมปัง ใบหน้าแสดงออกอย่างจริงใจ ว่าเขาชอบที่นี่ ที่ๆทั้งกว้างใหญ่และเงียบสงบ

ทาวัตโดนเรียกแบบนั้น ก็เริ่มไม่พอใจ แต่กลัวว่าจะกระทบความรู้สึกของกวิน จึงพูดตอบว่า “แล้วลูกชอบที่นี่ใช่มั๊ย? อยากมาอยู่ที่นี่หรือเปล่า?”

“อยาก แต่มามี้ต้องมาอยู่กับหนูด้วยนะ” กวินไม่ใช่คนที่หลอกง่ายขนาดนั้นนะ ไม่ว่าเรื่องอะไรมามี้ต้องสำคัญที่สุด

“เรื่องนี้มันง่ายมาก ขอแค่มามี้เห็นด้วย พวกลูกก็มาอยู่ที่นี่ได้” ทาวัตยิ้มมุมปากอย่างมีเลศนัย

กวินก็ดีใจ แต่หลังจากนั้นก็มองไปที่ทาวัตอย่างยังไม่ค่อยเชื่อใจ “จริงหรอครับ?”

“จริงสิ” สิ่งที่ทาวัตคิดกลับเป็น การที่วรินทรไม่ยอมแพ้เขาง่ายๆเขาเลยเอามาได้แค่กวิน ขอแค่เข้ามาในคฤหาสน์ เขาก็จะกดดันเธอเอง

“มามี้เดี๋ยวก็มาละ” กวินพูดออกมาอย่างสุขุมเยือกเย็น โดยไม่เปิดเผยความคิดในใจของทาวัต เพราะจากที่เขาดูๆมา การที่ทำให้ความสัมพันธ์ของมามี้กับแดดดี้ดีขึ้นถือเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุด

หลังจากพูดเสร็จกวินก็กินอาหารเช้าต่อ แต่อยู่ดีๆก็ถามขึ้นมาว่า “คุณน้าครับ ผมอยากไปห้องน้ำ......”

“บอกแล้วไงว่าผมเป็นพ่อแก！”

บรรยากาศของที่นี่เริ่มจะคุ้นเคย อีกทั้งยังเป็นการเริ่มต้นแผนการที่จะหลอกวรินทรมาที่นี่ยังไง แต่ที่นั่น วรินทรกำลังนอนหลับเป็นตาย โดยปกติแล้วจะมีนาฬิกาปลุก แต่วันนี้เธอก็ปิดมันลง เพื่อไม่ให้มีเสียงรบกวน

ไม่เหมือนกับที่กวินคิดว่าแม่จะห่วงเขามาก