หนึ่งกระบี่นิจนิรันดร์ นิยาย บท 109
บทที่ 109 ข้าสับอีกไม่ไหวแล้ว (ต้น)
อันที่จริงหลังจากเยี่ยฉวนพุ่งตัวออกไป มันก็ได้เกิดแรงผลักดันและพลังสภาวะที่แผ่กระจายโดยมิอาจ ยับยั้ง ช่างน่าเกรงขามยิ่งนัก !
เคล็ดวิชาต่อสู้ !
ที่แผ่นดินชิง ตราบใดที่คนผู้หนึ่งบรรลุในเคล็ดวิทยายุทธ์ คนผู้นั้นก็จะได้รับการยกย่องเสมอว่าเป็นยอดคนและยอดอัจฉริยะ !
เยี่ยฉวนทะยานออกเผชิญหน้าชายผู้นั้น เขาพุ่งหมัดตรงปะทะเข้ากับคนตรงหน้าอย่างรุนแรง !
หมัดทลายภูผา !
พลังหมัดที่พุ่งออกนั้นคือการผสานเข้ากันของแรงผลักดันกับเคล็ดวิชาต่อสู้
ทันทีที่เยี่ยฉวนผลักพลังหมัดออกไป มันก็ทำให้เกิดเสียงระเบิดกัมปนาทดังกึกก้องสะท้อนสะท้านไป ทั้งลานโล่ง
คนที่ยืนฝั่งตรงกันข้าม ชายผู้นั้นเหลือบตามอง เห็นดังนั้นเยี่ยฉวนจึงไม่ต้องการเสี่ยงอีก ชายหนุ่มเกร็งหมัดขวา ก่อนจะปล่อยออกกระแทกพื้นดินอย่างดุดัน !
ตู้ม !
พื้นเบื้องล่างระเบิดแตกออกเป็นเสี่ยง อิฐหินจำนวนมหาศาลร่วงหล่นลงมา แต่ละก้อนเต็มไปด้วยเหลี่ยมคมราวหัวลูกศรที่พุ่งกระจายขึ้นสู่อากาศ ก่อนจะร่วงลงพื้นรอบตัวชายหนุ่ม
ตู้ม !
ชั่วพริบตา หินเหล่านี้ที่ตกลงมาก็พลันแหลกละเอียดกลายเป็นฝุ่นผงฟุ้งกระจาย เยี่ยฉวนอาศัยจังหวะดังกล่าว เขาเคลื่อนไหวรวดเร็วจนมาปรากฏอยู่เบื้องหน้าอีกฝ่าย ก่อนจะปล่อยหมัดตรงเข้าใส่ชายผู้นั้นเต็มแรง
ก่อนที่หมัดจะถึงเป้าหมาย กำปั้นของชายหนุ่มก็ได้ทำให้เกิดรอยแตกร้าวบนพื้นที่โดยรอบด้านหลัง ชายผู้นั้น !
อีกฝ่ายได้แต่มองตาม ด้วยไม่ทันตั้งตัว จึงถูกแรงกระแทกจนเป็นเหตุให้ถูกดันล่าถอยรวดเดียวไกล หลายจั้ง
ชายหนุ่มไม่ออกตามติดเพื่อสู้ต่อ เขากลับมายืนข้างองค์หญิงเก้า เวลานี้พลังปราณที่ขับเคลื่อนด้วย เคล็ดวิชาต่อสู้ได้หลั่งไหลไปทั่วร่าง เขาหันไปมองกลุ่มคนยืนมุงด้วยสายตาเยือกเย็น “มีใครหน้าไหนอีก ?”
ผู้คนโดยรอบต่างพากันจับตามองชายหนุ่มตรงหน้าด้วยท่าทีเคร่งเครียด !
ชายหนึ่งหญิงหนึ่งท่าทางผึ่งผายยืนมองมาจากระยะไกล โดยเฉพาะฝ่ายชาย หลังจากที่ออกต่อสู้กัน แล้ว เขาจึงได้ตระหนักถึงพลังของเยี่ยฉวน ด้วยพลังหมัดของคนผู้นี้นั้นช่างเหนือความคาดหมายยิ่งนัก !
เมื่อเยี่ยฉวนกลับมายืนที่เดิม องค์หญิงเก้าจึงหันไปมองเขาเต็มตา ด้วยจิตวิญญาณนักสู้ที่ตื่นขึ้น ดังนั้นนางจึงเปล่งเสียงดังก้องออกมา “เอาเลย ฆ่าพวกมัน !”
โดยไม่รีรอ หญิงสาวดึงดาบโค้งทองคำออกจากฝัก หากทว่าเยี่ยฉวนกลับเอื้อมมือมาพร้อมฉุดแขน พานางวิ่งออกไปด้วยกันอย่างรวดเร็ว
ทั้งสองเคลื่อนที่เร็วมาก ชั่วพริบตาเท่านั้นก็พากันวิ่งออกไประยะทางไกลหลายลี้เสียแล้ว…
ขณะเดียวกันทุกคนในที่นั้น ต่างก็พากันตกตะลึงและงุนงงกับเหตุการณ์
“วิ่ง… วิ่งหนี ?”
“เขาไม่ต่อสู้ ?”
ต่างคนต่างหันมามองหน้ากันไปมาด้วยไม่ทันคิด ทว่าเสี้ยววินาทีต่อมา !
“พวกเราถูกหลอก !”
ครานี้มีเสียงคำรามลั่นด้วยความโมโห ไม่นานคนทั้งกลุ่มพลันเร่งติดตามทั้งเยี่ยฉวนและองค์หญิงเก้า ซึ่งตอนนี้ออกไปไกลลิบแล้ว
ท่ามกลางกลุ่มคนที่ไล่ตามมา ผู้ที่เคลื่อนที่ได้รวดเร็วที่สุดคือคู่ชายหญิงทั้งสองนั่น !
เยี่ยฉวนนำองค์หญิงเก้าออกวิ่งเตลิดมาไกล ถึงอย่างไรสมรรถนะทางกายของชายหนุ่มก็นับได้ว่าแข็ง แกร่งเป็นอย่างมาก
ขณะที่ทั้งสองออกวิ่งอย่างไม่คิดชีวิต จังหวะหนึ่งองค์หญิงเก้าก็ได้หันมาถาม “ไม่ใช่ว่าพวกเราจะต่อสู้หรือ ?”
ชายหนุ่มทำหน้าเมื่อย “พวกเราไม่อาจสู้กับคนตั้งโขยงได้ !”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หนึ่งกระบี่นิจนิรันดร์