หนึ่งกระบี่นิจนิรันดร์ นิยาย บท 123

บทที่ 123 ข้ายิ่งกว่ายากจนข้นแค้น ! (ต้น)

เยี่ยฉวนไม่กล่าวอะไรอีก ได้แต่มองคนที่ยืนอยู่เบื้องหน้า

ครั้งที่ยังอาศัยอยู่ที่เมืองชิง เขาเคยสังหารคนมานับไม่ถ้วน หากเขาไม่ฆ่าพวกมัน เขานี่ล่ะที่จะเป็นฝ่ายถูกฆ่า อย่างไรก็ตามเมื่อนึกเปรียบเทียบจำนวนคนที่ตนเคยสังหารกับองค์หญิงเก้า น่ากลัวว่าคนที่ตายเพราะน้ำมือของตนคงไม่อาจเทียมเท่า !

ซึ่งมันก็มิใช่เรื่องแปลกแต่อย่างใด ด้วยนางเป็นผู้นำกองทัพ การสังหารจึงไม่มีเพียงคนหรือสองคน ทว่าเป็นกลุ่มคน !

ขณะนั้นเอง อีกฝ่ายทำท่าเหมือนจะตัดสินใจกับบางสิ่ง นางสั่นศีรษะเร็ว “ไม่ได้ เจ้าไม่เกี่ยวกับเรื่องนี้”

จากนั้นเดินผละออกห่างไปทันที

เยี่ยฉวนรีบสาวเท้าตามอย่างรวดเร็ว “หากท่านต้องการความช่วยเหลือ…”

เสียงคนเดินนำพูดขัดขึ้นว่า “แคว้นเจียงกับแคว้นหนิง และยังพวกผู้มีอำนาจ… ข้ามีกำลังทหารและ เหล่ายอดฝีมือที่วังหลวงคัดมาจากทั้งแผ่นดินเพื่อให้การอารักขาแก่ข้า แต่เจ้าไม่มี ฉะนั้นเจ้าจึงไม่ควรมายุ่งเกี่ยว ไม่ต้องพูดอีก”

เยี่ยฉวนนิ่งอึ้ง “…”

หลังจากนั้นไม่นาน คนทั้งสองเดินทางมาถึงด้านหน้าอาคารสำนักอัปสรเมรัย

ถึงแม้ว่าเมืองชายแดนจะมีสภาพเก่าชำรุดทรุดโทรม ทว่าอาคารของสำนักอัปสรเมรัยกลับยังคงโอ่อ่า งดงามและหรูหราอลังการ ดูไม่สอดคล้องไปกับเมืองชายแดนเลยแม้แต่น้อย !

ทันทีที่เหยียบย่างผ่านเข้าประตูหน้า สตรีนางหนึ่งพลันตรงเข้ามาต้อนรับทันที นางค้อมกายเล็กน้อย แสดงคารวะต่อองค์หญิงเก้า “องค์หญิงเก้าเพคะ ทางเราจัดเตรียมสถานที่ไว้สำหรับท่าน โปรดเสด็จตามหม่อมฉันมาเพคะ !”

ผู้พูดผายมือออกไปเป็นเชิงบอกกล่าว ก่อนออกเดินนำไปในทิศทางนั้นทันที

ผู้มาเยือนทั้งสองเดินตามสตรีผู้นั้น ไม่กี่อึดใจจึงมาถึงห้องซึ่งจัดไว้หรูหราฟุ่มเฟือยเป็นพิเศษ ภายในตกแต่งด้วยสิ่งละอันพันละน้อยอย่างฟุ่มเฟือย พื้นปูด้วยหนังสัตว์หนานุ่ม เบื้องหน้าม้านั่นเป็นโต๊ะสำหรับวางสิ่ง ของทำด้วยผลึกแก้วงดงาม ถัดออกไปเป็นผนังโปร่งแสงทำจากผลึกแก้วใส

สตรีที่เดินนำหันมาประกบฝ่ามือแสดงคารวะต่อองค์หญิงอีกครั้ง ก่อนพูด “ฝ่าบาทองค์หญิง งานประมูลราคาจะเริ่มในอีกราวครึ่งชั่วยาม โปรดประทับคอยก่อนเพคะ !”

พูดจบแล้วจึงล่าถอยออกไป ก่อนที่อีกสักพักหนึ่งจะมีสตรีสองนางเดินเข้ามาพร้อมด้วยกาน้ำชา ของ กินเล่นและผลไม้

องค์หญิงเก้าหันไปบอกสตรีทั้งสอง “พวกเจ้าออกไปได้ !”

ทั้งสองแสดงคารวะแล้วจึงถอยออกไป