หนึ่งกระบี่นิจนิรันดร์ นิยาย บท 125
สรุปบท ตอนที่ 125 ท่าทางของเจ้าอยากถูกลงโทษ ! (ต้น): หนึ่งกระบี่นิจนิรันดร์
สรุปเนื้อหา ตอนที่ 125 ท่าทางของเจ้าอยากถูกลงโทษ ! (ต้น) – หนึ่งกระบี่นิจนิรันดร์ โดย Internet
บท ตอนที่ 125 ท่าทางของเจ้าอยากถูกลงโทษ ! (ต้น) ของ หนึ่งกระบี่นิจนิรันดร์ ในหมวดนิยายกำลังภายใน เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย Internet อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที
บทที่ 125 ท่าทางของเจ้าอยากถูกลงโทษ ! (ต้น)
“วิ่ง !”
เสียงที่ว่าหาใช่ใครอื่น เป็นเสียงของสตรีลึกลับซึ่งหายไปอย่างไร้ร่องรอยนั่นเอง !
อย่างไรเสีย เยี่ยฉวนย่อมเชื่อมั่นในคำของสตรีลึกลับ !
ทว่าเหล่าทหารอารักขาเมื่อเห็นว่าจู่ ๆ เยี่ยฉวนพาเจียงจิ้ววิ่งออกไป ต่างตกตะลึงในคราแรก แต่เมื่อ ไหวตัวจึงเข้าสกัดบุคคลทั้งสอง
ชายหนุ่มหยุดกึกเขาหันมองเจียงจิ้ว นางสบตาและเข้าใจต่อความนัยจึงหันมาออกคำสั่ง “หลีกทาง !”
หลังจากนั้นทั้งหมดจึงพากันออกไปเสียจากอาคารสำนักอัปสรเมรัยอย่างรวดเร็ว
ทันทีที่พวกเขาออกสู่ภายนอกอาคารสำนักอัปสรเมรัย พลังมหาศาลชนิดหนึ่งพลันพุ่งใส่ชั้นบนสุดของสำนักอัปสรเมรัย
ตู้ม !
สิ้นเสียงระเบิด อาคารสักนักอัปสรเมรัยพลันพังทลายลงบางส่วนทันที ขณะเดียวกันภายนอกก็ได้ อลหม่านไปด้วยเงาของผู้คนที่แตกตื่นวิ่งหนีกันชุลมุนออกจากอาคาร พร้อมกับเสียงหวีดร้องด้วยความตื่น ตระหนก
ในเวลาเดียวกันนั้น เยี่ยฉวนและเจียงจิ้วก็ได้รีบรุดออกไปทันทีพร้อมด้วยทหารอารักขา
ทั้งสองต่างมีสีหน้าเคร่งเครียด !
พลันที่ส่วนยอดซึ่งพังทลายลงของอาคารสำนักอัปสรเมรัย ปรากฏร่างคนผู้หนึ่งสวมผ้าคลุมสีดำ ทะยานออกมาอย่างรวดเร็วปานสายฟ้าแล่บ สังเกตเห็นได้ว่าในมือมีคัมภีร์ยุทธ์ชั้นยอดขั้นปฐพี !
คนในชุดดำตั้งท่าจะผละไปจากสถานที่ ทว่าขณะนั้นกลับมีเสียงกราดเกรี้ยวดังมาในระยะไกล
“กล้าดีนัก !”
สิ้นเสียงคน แรงผลักดันจากกลุ่มเมฆด้านบนพุ่งตรงลงมาที่ร่างคนในชุดดำด้านล่าง ก่อนคนชุดดำจะ ผลักฝ่ามือข้างขวาออก ทำให้เกิดลำแสงสว่างพุ่งวาบออกจากกลางฝ่ามือ
ตู้ม !
บังเกิดเสียงฟ้าผ่าดังสนั่นสะท้านไปทั่วทั้งฟ้า ในเวลานั้นความสว่างจากแสงทำให้ท้องฟ้าในยามค่ำคืนพลันสว่างไสวราวกับเวลากลางวัน
“ขั้นผสานเทพ !”
พลันร่างชายชราผู้หนึ่งปรากฏขึ้นเบื้องหน้าคนในชุดดำ สายตาจ้องเขม็งไปที่คนชุดดำ พลางร้องถาม
“เจ้าคือใคร ? เหตุใดจึงกระทำการละเมิดต่อสำนักอัปสรเมรัย ?”
“สำนักอัปสรเมรัยเช่นนั้นหรือ ? ฮ่าฮ่า…”
คนชุดดำเปล่งเสียงหัวเราะ “ที่แท้นั่นคือที่ใดกันแน่ ?”
เสียงของผู้พูดแหบห้าวและน่าประหลาด ด้วยเพราะเขาสวมหน้ากากปิดบังใบหน้าไว้
ชายชราเกือบจะเอ่ยตอบ ทว่าชายชุดดำกลับผลักมือขวาออกทันใดนั้น ก่อนกดฝ่ามือลงโดยเร็ว
ตู้ม !
บังเกิดแสงแปลบปลาบขึ้นเหนือศีรษะของฝ่ายตรงข้าม
ชายชราสีหน้าเปลี่ยนฉับพลัน และผลักออกฝ่ามือทั้งสองขึ้นสู่ท้องฟ้าเบื้องบนจนเกิดพลังมหาศาลก้อนหนึ่งพุ่งทะลวงจากกลางฝ่ามือ
แต่ทว่าพลังก้อนนั้นเมื่อปะทะเข้ากับแสงสว่างแปลบปลาบกลับแตกระเบิดกระจายไป
จากนั้น…
ตู้ม !
ร่างของชายชราถูกพลังปะทะจากอากาศกระเด็นไปกับพื้น !
เมื่อเห็นเช่นนั้น ร่างในชุดดำหาได้ติดตามเข้าซ้ำ แสงสว่างวาบหนึ่ง ร่างทะยานออกไปในระยะไกล อย่างรวดเร็ว แค่ชั่วพริบตา คนในชุดดำก็อันตรธานหายในความมืดมิดยามราตรี
ที่พื้นดิน ชายชราเคลื่อนไหวออกจากซากหักพัง สายตาจ้องไปยังที่ไกลสุดขอบฟ้า เขาขยี้ก้อนหินในมือจนแหลกเป็นก้อนเท่าขนาดหัวแม่มือ หินเกิดสั่นสะเทือนเล็กน้อย ก่อนที่หินนั่นจะแปรเปลี่ยนเป็นลำแสงเรือง ก่อนพุ่งหายไปในอากาศ
เขาส่งสัญญาณให้ใครบางคน !
ครู่ต่อมา บังเกิดเสียงการต่อสู้แว่วมาจากท้องฟ้าในระยะไกล !
เห็นได้ชัดว่า ผู้กล้าแกร่งแห่งสำนักอัปสรเมรัยมาถึงแล้ว !
ในตอนนั้นเอง สตรีนางหนึ่งเดินตรงเข้ามาที่เยี่ยฉวนและองค์หญิงเก้า !
ได้ยินคำกล่าวชี้แจง นางจึงได้แต่ทอดสายตาออกไปในที่ไกล ชั่วขณะหนึ่งมีเสียงพูดเบาราวกระซิบกับตนเอง “คนผู้นี้… น่าพิศวงไม่น้อย !”
นอกเขตเมืองชายแดน เยี่ยฉวนวิ่งเต็มเหยียดไปตลอดระยะทาง ในเวลาไม่นานเขาได้วิ่งเข้าสู่ใจกลาง หุบเขา ทันทีที่เข้ามาในเขตภูเขา ชายหนุ่มได้ยินเสียงเหมือนคนกำลังต่อสู้แว่วมาจากหุบเขาลึก !
“หยุด !”
เสียงสตรีลึกลับร้องห้ามเสียงลั่น
เยี่ยฉวนชะงักกึก “ผู้อาวุโส ?”
สตรีลึกลับออกคำสั่ง “คอยอยู่ตรงนี้ ปล่อยให้พวกเขาต่อสู้ !”
ชายหนุ่มจึงหาที่นั่งหย่อนก้นพัก ก่อนจะถามกลับเสียงที่ดังอยู่ในศีรษะว่า “ผู้อาวุโส แท้จริงแล้วกฎแห่งเต๋าคืออะไรกันแน่ ?”
เสียงตอบมาว่า “อีกไม่นานเจ้าจะรู้เอง”
ชายหนุ่มพยักหน้ารับฟัง “ผู้อาวุโส สิ่งที่อยู่บนชั้นสองฟื้นแล้ว !”
“ข้ารู้ !” มีเสียงตอบมา
เยี่ยฉวนรีบส่งคำถามออกไป “ท่านจัดการได้หรือไม่ ?”
เพี๊ยะ !
ร่างของเยี่ยฉวนกระเด็น ราวกับถูกเหวี่ยงออกไปไกลหลายจั้ง ทั้งยังกระแทกต้นไม้จนหักโค่นถึงสองต้น !
เมื่อพยุงการลุกขึ้นยืนได้ บนใบหน้าซีกขวาพลันปรากฏรอยแดงของอุ้งเท้า !
พลันเสียงสตรีลึกลับพูดขึ้นว่า “ท่าทางเจ้าคงอยากโดนทำโทษ !”
ชายหนุ่มงงงวย “…”
เสียงลึกลับกล่าวต่อไปว่า “ลืมเรื่องสิ่งที่อยู่บนชั้นสองไปเสียก่อน หน้าที่ของเจ้าในเวลานี้คือการค้นหา กฎแห่งเต๋าให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ หอคอยนั่นจวนจะล่มสลายนับตั้งแต่แรกแล้ว หากไม่สามารถค้นพบมันได้สักอัน เกรงว่าพวกเราต้องพบเจอกับปัญหาใหญ่ในภายหน้า”
เยี่ยฉวนคลำแก้มป้อยขณะพยักหน้า “ข้ารู้ เพียงแต่อยากบอกท่านว่าสิ่งที่อยู่ชั้นที่สอง…”
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หนึ่งกระบี่นิจนิรันดร์