หนึ่งกระบี่นิจนิรันดร์ นิยาย บท 137
บทที่ 137 หลิงเอ๋อร์ พี่กลับมาแล้ว ! (ต้น)
“ข้าจะทำอย่างไร ?”
ภายนอกเยี่ยฉวนปราศจากความกระวนกระวาย ทว่าภายในสมองกำลังระดมความคิดอย่างสับสน วุ่นวาย
ทั้งนี้ก็ด้วยตระหนักในสถานการณ์ของตนเองขณะนั้น ว่ายิ่งตื่นตระหนก เท่ากับยิ่งเร่งจุดจบ !
ฉะนั้นเมื่อร่างกายลอยอยู่ที่ความสูงเหนือพื้นดินราวร้อยจั้ง เขาจึงเรียกกระบี่หลิงซิ่วและกำกระบี่ด้วย มือทั้งสองจนแน่น “ความเป็นและความตายของข้าขึ้นอยู่กับเจ้าแล้ว !”
ขาดคำพูดของเยี่ยฉวน พลังชี่พลันแผ่ซ่านภายในกายกระจายสู่กระบี่หลิงซิ่วผ่านออกที่ฝ่ามือทั้งสอง
ร่างของเยี่ยฉวนลอยละลิ่วอยู่เบื้องบนอากาศ เสียงคำรามกับตนเอง “นำพาข้าและบินออกไป !”
ถึงกระนั้น ปฏิกิริยาแห่งกระบี่หลิงซิ่วเพียงแสดงอาการสั่นสะท้านจากพลัง ทว่าหาบินได้ดังใจต้องการไม่…
เยี่ยฉวนยังไม่ละทิ้งความพยายาม เขายังคงเสริมพลังสู่กระบี่หลิงซิ่ว เหตุเพราะการไม่ละทิ้งความ พยายามเป็นหนทางเดียวที่จะทำให้เขารอดตาย !
“ควบคุมกระบี่ ! พลังชี่หลอมรวมลมปราณ… หลอมรวมลมปราณ ควบคุมกระบี่…”
ความคิดหลั่งไหลอย่างรวดเร็ว ชั่วขณะหนึ่งเขาคลายฝ่ามือทั้งสองออก ฉับพลันกระบี่ในมือแปรเปลี่ยนสู่ลำแสงกระบี่ทะยานไปในอากาศ
เมื่อเห็นเช่นนั้นความปิติฉายวาบในแววตาของเยี่ยฉวน อย่างไรก็ตาม กระบี่หลิงซิ่วซึ่งทะยานออกดู เหมือนจะไม่มีทีท่าหวนกลับ ทั้งยังคงพุ่งตรงมุ่งหน้าห่างออกไป
ยามนี้ภายในหัวใจของชายหนุ่มกลับกลายเป็นตระหนกสุดขีด ทันใดนั้นเขาจึงร้องตะโกนสุดเสียงเรียกกระบี่ “กลับมาก่อน !”
เสียงนั้นลอยหายไปในอากาศ เขาจึงได้แต่หลับตาลงช้า ๆ ขณะนั้นเองชายหนุ่มเริ่มสัมผัสระหว่างตัว ของตนและกระบี่หลิงซิ่ว เยี่ยฉวนจึงทำการรวบรวมพลังชี่แห่งกระบี่ภายในกาย…
ในเวลานี้ร่างกายของเขาอยู่สูงจากพื้นดินเพียงไม่กี่จั้งเท่านั้น ฉับพลันกระบี่หลิงซิ่วก็ได้วกกลับมา ด้วยปรากฏแสงแปลบปลาบพุ่งตรงมายังชายหนุ่ม ซึ่งในขณะนั้นเขาลอยอยู่เหนือพื้นดินเพียงห้าจั้ง !
เมื่อร่างตกกระทบพื้นล่าง กระบี่หลิงซิ่วพลันเกิดอาการสะท้านสะเทือนอย่างแรง ก่อนในพริบตากระบี่ จะดึงร่างของเยี่ยฉวนขึ้นสู่อากาศ ทว่าขึ้นไปได้เพียงห้าจั้ง คราวนี้ทั้งคนทั้งกระบี่พลันตกลงสู่พื้นดินมาพร้อมกัน !
ทันทีที่ร่างกายตกถึงพื้นดิน…
พลั่ก !
เยี่ยฉวนตกลงมาพร้อมกระบี่กระแทกกับพื้นดิน ส่งให้พื้นผิวดินในบริเวณนั้นสะเทือนเลื่อนลั่น บังเกิด ฝุ่นควันก้อนใหญ่ลอยคละคลุ้งขึ้นสู่อากาศ !
คนที่เพิ่มตกลงมานอนหงายแผ่หลา ส่งเสียงหัวเราะลั่นราวคนบ้า !
ช่วงเวลาที่กระบี่หลิงซิ่วผลักร่างของเยี่ยฉวนขึ้นไปบนอากาศอีกครั้ง ส่งผลให้เกิดการลดแรงกระแทก จากการที่ร่างกายตกจากที่สูง และด้วยความที่เป็นผู้มีพละกำลังทางกายเป็นทุนเดิม จึงทำให้เยี่ยฉวนทนทาน ต่อแรงกระทบจากการตกลงมาในระดับความสูงห้าจั้ง และถึงแม้จะไม่ได้ลงอย่างนุ่มนวล แต่ก็ไม่ถึงกับตาย !
สิ่งที่เกิดขึ้นทำให้เยี่ยฉวนเริ่มประจักษ์แจ้งถึงการควบคุมกระบี่ในสภาวะคาบเกี่ยวระหว่างความเป็น และความตาย !
เขาประจักษ์ด้วยตนเอง !
“การควบคุมกระบี่ !”
“พลังหลอมรวมลมปราณในการควบคุมกระบี่ !”
หลังจากที่นอนแผ่หัวเราะอยู่ครู่หนึ่ง พลันเยี่ยฉวนนึกขึ้นได้จึงรีบผุดลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว และวิ่งออกไป จากสถานที่นั้นในรวดเร็ว ไม่นานนักเขาก็พบว่าตนเองเข้าสู่ป่าทึบ ว่าแล้วก็รีบแฝงตัวเข้าไปอยู่ในพุ่มไม้ใบหนา แน่นทันที !
เขานั่งแหงนหน้ามองเบื้องบนท้องฟ้า ภายในจิตใจค่อย ๆ สงบเยือกเย็นลงทีละน้อย !
“น่าประหลาดยิ่งนัก เหตุใดจึงมีผู้คิดโจมตีเรือเหาะของสำนักอัปสรเมรัย ?”
“ใครที่กล้ากระทำการเช่นนี้ ?”
ฉับพลัน เกิดความคิดหนึ่งแล่นเข้ามาในหัว สถานศึกษาฉางมู่ !
“ทั่วทั้งแคว้นเจียงเห็นจะมีเพียงสถานศึกษาฉางมู่เท่านั้นจึงกล้าทำเช่นนี้ ทว่าทำด้วยสาเหตุอันใด ?”
ทันใดนั้นเอง บังเกิดพลังชี่ขึ้นในระยะไกลออกไป เมื่อประสาทรับรู้ความคิดแปรเปลี่ยน ชายหนุ่มจึงลงจากต้นไม้ที่ซ่อนตัวอย่างรวดเร็ว และเมื่อลงมาถึงพื้น เขาก็พลันก้มตัวลงทันทีทันใดก่อนปรากฏภาพจำลองแห่ง ‘ปฐพี’ ขึ้นตรงกลางระหว่างหัวคิ้ว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หนึ่งกระบี่นิจนิรันดร์