หนึ่งกระบี่นิจนิรันดร์ นิยาย บท 176

บทที่ 176 เสียใจนะ…ข้าไม่เห็นด้วย ! (ปลาย)

ไม่แน่ชัดว่าเวลาผ่านไปนานเท่าใด พลันเยี่ยฉวนลืมตาขึ้นทันที ขณะนั้นจุดที่เขาอยู่เป็นทุ่งหญ้า ล้อมรอบด้วยภูเขาสูงชัน เหนือศีรษะเป็นท้องฟ้าใสกระจ่าง กลุ่มเมฆสีขาวลอยเกลื่อน

ที่นี่หรือ สถานที่แห่งความลับ ?

อันที่จริง แทบจะหาความแตกต่างกันมิได้เลยระหว่างสถานที่แห่งความลับกับโลกภายนอก ถึงอย่างไรเขาก็ยังอยู่บนโลกใบเดิม ไม่ว่าจะเป็นภายในหรือภายนอกของสถานที่แห่งความลับก็ตาม เพียงแต่สถานที่แห่งความลับเป็นที่ที่แยกออกจากโลกภายนอกโดยบางคนและด้วยวิธีการบางอย่าง !

ตอนนั้นเอง เยี่ยฉวนเพิ่งสังเกตว่าไม่มีพวกจี้อันซื่อและคนอื่น ๆ! “พวกเราถูกสุ่มสถานที่ไปอย่างนั้นหรือ ?” หัวคิ้วขมวดมุ่นจนปรากฏร่องลึก

อย่างไรก็ตาม เยี่ยฉวนไม่นิ่งคิดอยู่นาน เขาจึงออกเดินไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว ไม่เพียงเร่งตามหาน้องเยี่ยหลิง แต่ต้องการตามไปสมทบกับพวกจี้อันซื่อและคนอื่นด้วย

เขาออกเดินไปได้เพียงครู่เดียว ร่างบุรุษคนหนึ่งพลันปรากฏขึ้นไม่ใกล้ไม่ไกล ชายผู้นั้นถือทวนยาวสีดำ เขาเหลือบมองเยี่ยฉวนตั้งแต่หัวจรดปลายเท้า ทำท่าเอ่ยวาจาทว่าในเสี้ยววินาทีนั้น เยี่ยฉวนพลันพรวดเข้ามาประชิดอยู่เบื้องหน้าในพริบตา

ชายหนุ่มเคลื่อนไหวรวดเร็วด้วยระยะห่างเพียงไม่ถึงจั้ง ชั่วพริบตาเดียวเขาก็เข้ามาประจันหน้าแทบประชิดตัวคนถือทวนยาวเสียแล้ว

เมื่อเห็นสถานการณ์ที่เกิดขึ้น ชายถือทวนจ้องเขม็งจอประสาทตาหดเกร็งเหลือเล็กเพียงปลายเข็ม ก่อนจะดันตัวโผนขึ้นสู่อากาศ พลางยกทวนฟาดจากบนลงล่างเต็มแรง !

สุดยอดผนึกยุทธ์ ! ไม่เพียงลำทวนที่ฟาดกระหน่ำสุดแรงเท่านั้น ที่ส่วนปลายทวนยังปรากฏเปลวเพลิงร้อนแรงดุจไฟกัลป์พวยพุ่งออกในคราเดียว พลังแห่งเปลวเพลิงพุ่งเข้าหาร่างเยี่ยฉวน !

อย่างไรก็ตามชั่วขณะหนึ่งเสียงทะยานของกระบี่ดังก้อง เมื่อบังเกิดเสียงกระบี่ เปลวเพลิงโชติช่วงพลันแตกระเบิดกระจายไป

ทันใดนั้น เยี่ยฉวนทะยานลงทางเบื้องหลังชายถือทวน ทิ้งระยะห่างออกไปนับได้หลายจั้ง !

คนทางเบื้องหลังของเยี่ยฉวน ชายถือทวนนัยน์ตาจ้องเขม็งไปที่ไกลทว่าไร้จุดหมาย ทั้งเป็นประกายวาววาม “ข้าน่าจะเป็นฝ่ายชิงลงมือ…”

หลังจากนั้น ศีรษะของเขาเอียงวูบก่อนที่จะร่วงหล่นลงในทิศตรงข้ามกับลำตัว โลหิตหลั่งทะลักออกจากบาดแผลไม่ขาดสาย !

ขณะเดียวกัน เยี่ยฉวนก้มลงมองแขนของตนเอง ที่ฝ่ามือปรากฏโลหิตแดงฉาน ไม่เพียงฝ่ามือทว่าแขนยังบิดเบี้ยวจนผิดรูปผิดร่าง

ความคิดผุดขึ้นภายจิตใจ ถ้าเขาไม่ตัดสินใจออกปะทะจู่โจมก่อน คนที่ตายคงจะเป็นตนเองเป็นแน่ ถึงแม้ว่าจะไม่ถึงตาย ทั้งคู่ก็อาจจะได้รับบาดเจ็บสาหัส !

เพราะเหตุว่าชายถือทวนใช้ เคล็ดวิชาเพลงทวนในการออกปะทะครั้งนี้ ไม่เพียงเท่านั้นเขายังได้ทุ่มเทพลังแห่งทักษะยุทธ์ขั้นปฐพีระดับกลาง เพื่อนำออกต้านทานอย่างสุดกำลังอีกด้วย !

เยี่ยฉวนซึ่งฉกฉวยความได้เปรียบโดยการชิงลงมือก่อน ดังนั้นจึงได้โอกาสสังหารคู่ต่อสู้ชายถือทวนยาวเสียก่อนที่อีกฝ่ายจะสามารถตั้งตัวต้านรับได้ทัน

หากชายถือทวนมีโอกาสใช้พลังอย่างเต็มที่แล้ว เขาก็คงเป็นฝ่ายถูกฆ่าหรือไม่ก็พิกลพิการไปแล้ว นอกเสียจากจะใช้พลังแห่งปฐพีเข้าป้องกัน !

“ต่อไปจะประมาทไม่ได้ !” เยี่ยฉวนดึงสติกลับมา พลางล้วงหยิบขวดหยกสีขาวและเทยาตันเถียนที่บรรจุในขวดลงบนฝ่ามือ

โอสถเทพประสาน !

ยาพวกนี้มีราคาสูงถึงเม็ดละหลายแสนเหรียญทอง… ถ้าไม่จำเป็น ตนเองก็ไม่อยากนำออกมาใช้ แต่ครั้งนี้จำเป็นต้องคืนสภาวะปกติให้แก่ร่างกายโดยเร็ว !

เพราะว่านี่… เป็นเพียงจุดเริ่มต้นเท่านั้น !

เยี่ยฉวนเดินตรงไปยังร่างไร้วิญญาณของคนถือทวน เขาก้มลงหยิบทวนสีดำ ซึ่งแน่นอนว่าไม่ใช่อาวุธธรรมดา

ทว่าเป็นถึงสุดยอดศาสตราวุธจิตวิญญาณ !

จากนั้นจึงรีบเก็บศาสตราวุธชิ้นนั้นเข้าไว้ในชั้นที่หนึ่งของหอคอยแห่งเรือนจำ ก่อนจะเก็บถุงใส่เงินซึ่งเหน็บอยู่ที่เอวและโยนกลับไว้ในชั้นที่หนึ่งเช่นกัน แล้วจึงหันหลังเดินไปตามทางเบื้องหน้าต่อไป

ครานี้เขารีบเดินให้เร็วขึ้น ใช้ความเร็วเต็มพิกัด !

พักใหญ่ต่อมาเขาจึงเดินมาถึงสถานที่แห่งหนึ่งที่ปรากฏมีแม่น้ำขวางกั้น ทว่าแม่น้ำนี้ไม่กว้างมาก ราวสามจั้งเศษเห็นจะได้ !

ชายหนุ่มเพ่งสายตามองลงไปในแม่น้ำ จากนั้นจึงเดินลงไปที่ตลิ่ง ทันใดนั้น เขาดึงกระบี่ออกจากฝักและฟาดฉับลงไปกลางน้ำเบื้องหน้าอย่างรุนแรง

เขาฟันกระบี่โดยไม่ต้องมีเสียงเตือนอย่างใด !