หนึ่งกระบี่นิจนิรันดร์ นิยาย บท 177

บทที่ 177 เข่นฆ่า ! (ต้น)

กระบี่ดั่งรับรู้จิตใจของผู้เป็นนาย !

เสียงแห่งกระบี่หลิงซิ่วดังสะท้านกึกก้อง สายตาของเยี่ยฉวนฉายความพึงพอใจอย่างเห็นได้ชัด มุมปากยกยิ้มเริ่มแรก ก่อนที่ต่อมาแปรเปลี่ยนเป็นเหยียดยิ้มเหี้ยมเกรียม เขาหันหลังกลับ มองมาทางหลังไม่ไกลออกไปเท่าใด ที่นั่นมีบุรุษรุ่นหนุ่มยืนนิ่งไม่ไหวติง

ชายผู้สวมเสื้อคลุมยาวสีสะอ้านราวปุยหิมะ ด้านหลังของเสื้อคลุมทอดยาวทาบทับไปกับพื้นดิน เผยให้เห็นที่ชายปักรูปดอกเหมยฮวานับได้สี่แห่ง สายตาที่มาตรงมายังเยี่ยฉวนแทบไม่กระพริบ ริมฝีปากเม้มหุบมิมีวาจาเอ่ยออกแม้แต่คำเดียว

เยี่ยฉวนมองนิ่งตอบ ไม่เอ่ยวาจาเช่นเดียวกัน มีเพียงท่าทียืนประจันหน้า แววตาเฉยชาไร้รู้สึกอยู่เช่นนั้น

บางคราการเป็นฝ่ายริเริ่มจู่โจม อาจหมายถึงการฉกฉวยโอกาสความได้เปรียบ แต่ในขณะเดียวการเริ่มก่อนอาจเป็นการเผยจุดอ่อนของตนแก่คู่ต่อสู้ได้ด้วย !

ดังสถานการณ์ครั้งนี้ ทั้งสองจึงไม่มีใครยอมชิงลงมือก่อนใคร ถึงกระนั้น การณ์ไม่ได้หยุดชะงักเนิ่นนาน ด้วยเยี่ยฉวนเป็นฝ่ายขยับ !

เยี่ยฉวนคือผู้ฝึกกระบี่ สิ่งสำคัญในยามที่ผู้ฝึกกระบี่ต้องเผชิญหน้ากับศัตรูคืออะไร ? คำตอบคือความเชื่อใจ ! เขาต้องมีความเชื่อใจใน ‘หนึ่งกระบี่ชี้ชะตา’ !

เยี่ยฉวนไม่ค่อยออกทักษะนี้ในการต่อสู้กับศัตรู ทว่าคราใดที่เขากวัดแกว่งอาวุธนี้เพียงหนึ่งครั้ง นั่นคือการตัดสินชะตาชี้เป็นชี้ตายแก่ศัตรูแล้ว !

ขณะที่เยี่ยฉวนขยับเคลื่อนที่ พลังกระบี่เคลื่อนไหวกระจายวาบตรงเข้าครอบงำร่างกายของชายสวมเสื้อคลุมยาว !

ราวกับคนผู้นี้เริ่มรู้สึกต่อพลังเข้าครอบคลุมจากกระบี่เคลื่อนไหวซึ่งกระจายออกจากกายของเยี่ยฉวน เขาหรี่ตาลงนิดหนึ่ง ท่าทางระแวงระวัง !

“แรงผลักดันแห่งกระบี่ ! …ยอดทักษะกระบี่เช่นนี้ !” ชายในชุดคลุมยาวพยายามควบคุมสติ ก่อนจะหลับตาลงช้า ๆ

เปรี้ยง ! พลังเคลื่อนที่แห่งชี่อันน่าสะพรึงกลัวกระจายวาบพุ่งจากร่างคนในชุดคลุมยาว ออกสกัดกั้นแรงผลักดันแห่งกระบี่ของเยี่ยฉวันทันควัน

พลังชี่เคลื่อนไหวประสานกับพลังมโนศิลป์ที่ไม่ประจักษ์ชัด พลังประสานสองชนิดอดทนต่อแรงปะทะจากพลังกระบี่เคลื่อนไหวของเยี่ยฉวนได้อย่างเหนียวแน่น ขณะเดียวกันชายสวมชุดคลุมยาวก็ได้ดันฝ่ามือทั้งสองข้างออกไปข้างหน้า “ขุนเขาโหยหา ธาราคร่ำครวญ”

เปรี้ยง ! เปรี้ยง !

ทางด้านหลังของเยี่ยฉวน น้ำในแม่น้ำเกิดการสั่นไหวอย่างรุนแรง ทันใดนั้นปรากฏลูกธนูสายน้ำจำนวนนับไม่ถ้วนพุ่งจากผิวน้ำเข้าหาเยี่ยฉวน จังหวะนั้นพื้นธรณีใต้ฝ่าเท้าของชายในชุดคลุมยาวปริแยกออกเป็นทางยาว ทำให้ก้อนหินที่อยู่ใต้ดินทะยานขึ้นสู่อากาศ ก่อนตกลงสู่พื้นเบื้องล่างถมทับฝังร่างของเยี่ยฉวนไว้ภายใน

ทันใดนั้น เสียงแห่งกระบี่ก้องกังวานสะท้านลานกว้าง !

ขณะที่เสียงกระบี่สะท้อนสะเทือนนั้น แสงกระบี่สะบัดตวัดวาบเข้าหาก้อนหินน้อยใหญ่ที่ถมทับจนเป็นกองพะเนินในเวลานี้

ฉัวะ !

เสียงวัตถุถูกฉีกออกด้วยพลังรุนแรงดังก้องไปทั่วลาน ! ฉับพลันนั้น เยี่ยฉวนปรากฎตัวทางด้านหลังชายสวมชุดคลุมห่างออกไปเพียงไม่กี่จั้ง

เบื้องบนอากาศ ลูกธนูสายน้ำที่กำลังพุ่งวาบกลับลดทอนลง อีกทั้งหินก้อนเล็กก้อนน้อยที่กำลังตกลงสู่พื้นดินก็น้อยลงเช่นกัน สรรพสิ่งโดยรอบราวกับกำลังถอยกลับคืนสู่ภาวะสงบนิ่ง

ด้านหลังเยี่ยฉวน หยาดโลหิตค่อยซึมไหลลงมากึ่งกลางหว่างคิ้วของชายสวมชุดคลุมยาว ดวงตาทั้งคู่เบิกโพลงมองเหม่อไปที่ไกลไร้จุดหมาย “เคล็ดวิชากระบี่…จะ เจ้าไม่ใช่ยอดผู้ฝึกกระบี่…” ทันใดนั้นเสียงคนพูดขาดห้วงลงกระทันหัน แววตาแห่งชีวิตสิ้นสุดฉับพลัน