หนึ่งกระบี่นิจนิรันดร์ นิยาย บท 178

บทที่ 178 เข่นฆ่า ! (ปลาย)

…พวกคนที่มาเหล่านี้ล้วนกล้าแกร่ง อันที่จริงพวกเขามิได้อ่อนด้อยแต่อย่างใด เพียงแต่โชคร้ายที่คิดแอบซุ่มจู่โจมและยังประมาทสมรรถนะในการต่อสู้ของกระบี่บินของเยี่ยฉวนด้วย !

เป็นที่แน่ชัดว่า ถ้าเป็นการสู้กันซึ่งหน้า ไม่ง่ายเลยที่เยี่ยฉวนจะสังหารคนทั้งหมด น่าเห็นใจไม่น้อยเมื่อเยี่ยฉวนเพียงลำพังกลับเป็นฝ่ายจู่โจมให้พวกมันไม่ทันตั้งตัวอย่างประหลาดใจ พวกมันลอบดักซุ่มโจมตี แต่กลับต้องตายเพราะความประมาทในสัญชาตญาณเฝ้าระวังของเยี่ยฉวนโดยแท้ !

ทันใดนั้น ชายหนุ่มหยุดฝีเท้า

อันตราย !

เขาย่นหัวคิ้วดกหนา สายตาฉายแววระแวดระวัง

ด้วยประสบการณ์ในการปะทะกับคู่ต่อสู้บนเทือกเขาสูงมานานหลายปี ก่อเกิดสัญญาณกระตุ้นเตือนอันตรายตามสัญชาตญาณ

ขณะที่ฝีเท้าหยุดนิ่ง สายตากวาดมองไปรอบบริเวณ ภาพที่เห็นคือต้นไม้ขวางทางต้นหนึ่ง มีอีกต้นที่ใกล้ที่สุดห่างออกไปราวสี่จั้งเศษ และก็มีต้นไม้ที่อยู่เบื้องหน้าไกลออกไปราวสามจั้งกว่า เขาต้องการเหินตรงเข้าไปหาต้นไม้ แต่ก็เกรงว่าจะมีคนซุ่มจู่โจมขณะกำลังเหิน… จึงลอยตัวนิ่งอยู่บนอากาศเหนือหนองน้ำ

อย่างไรก็ตามในระหว่างนี้ ชายหนุ่มไม่สามารถผลักออกพลังชี่ หรือดึงพลังแห่งปฐพีได้ในทันทีทันใด ทั้งจะทำให้พลังถูกลดทอนลงได้ แต่สิ่งที่สำคัญกว่าคือ หากในขณะที่ลอยตัวอยู่นั้นต้นไม้หายสูญไปเล่า ?

ถ้าเขาเหินข้ามไป คงต้องจบชีวิตอย่างไม่ต้องสงสัย !

แต่ถ้าถอยล่ะ ?

เขาไม่อาจถอยหนีในตอนนี้ ด้วยใครก็ตามที่ตั้งค่ายกลต้องคิดป้องกันทางหนีทีไล่ไว้แล้วอย่างดี ดังนั้นไม่ว่าเขาจะเหินไปทางใด คนเหล่านั้นย่อมตามมาเจอจนได้ !

บนต้นไม้นั่น ภายหลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง เยี่ยฉวนตัดสินใจกระโดดขึ้นไปบนนั้น ขณะที่ลงไปยืนทรงตัวบนต้นไม้เบื้องหน้า ทันใดนั้นพลันมีเสียงวัตถุแตกทำลาย ขณะเดียวปรากฏเงาวูบไม่อาจระบุทิศทาง ชั่วพริบตาเงานั้นพลันปรากฏอยู่เหนือศีรษะของเยี่ยฉวนอย่างรวดเร็ว ฉับพลันชายผู้หนึ่งผลักออกฝ่ามือกระแทกมาจากเบื้องบนอย่างรุนแรงใส่ร่างของเยี่ยฉวนเบื้องล่าง !!

แสงสว่างพุ่งวาบออกจากฝ่ามือ !

ข้างใต้ฝ่ามือ ร่างของเยี่ยฉวนถูกพลังแสงผลักกระเด็นลงไปที่หนองน้ำ แต่เขากลับสงบนิ่งจนน่าแปลกใจ เมื่อร่างของชายหนุ่มเกือบจะถึงหนองน้ำ กระบี่หลิงซิ่วในมือพลันแปรเปลี่ยนเป็นลำแสง ก่อนที่รัศมีแห่งแสงจะทะยานเข้ารองรับใต้ฝ่าเท้า !

เยี่ยฉวนควบคุมกระบี่ได้และลุกขึ้นยืน !

ขณะยืนอยู่บนกระบี่ เขากำหมัดข้างขวาเกร็งแน่น จากนั้นจึงผลักออกพลังหมัด !

“หนึ่งหมัดดับชีพ !”

เขาออกหมัดไม่ใช่เพียงพลังหมัดทลายภูผาเท่านั้น แต่ผนวกเข้ากับเคล็ดวิชาต่อสู้อีกด้วย !

และหลังจากที่เยี่ยฉวนผลักออกพลังหมัดครานี้ เสียงระเบิดก็ได้สนั่นดังเสียดแทงทั้งลานกว้าง !

เปรี้ยง !

ทันทีที่เสียงระเบิดสนั่น ร่างคนที่อยู่ทางเบื้องบนของเยี่ยฉวนถูกกระแทกจนกระเด็นลอยไกลออกไปในอากาศ ส่วนร่างของเยี่ยฉวนก็จมลึกสู่หนองน้ำลงไปพร้อมกับกระบี่ ทว่าในเวลาไม่ช้าไม่นาน กระบี่หลิงซิ่วก็ได้พาเยี่ยฉวนโผล่ขึ้นมาจากหนองน้ำ !

เยี่ยฉวนยังไม่ขยับออกจากที่ แต่ยังควบคุมกระบี่ให้ลอยเหนือหนองน้ำ สูงขึ้นไปบนอากาศห่างจากเยี่ยฉวนสามจั้งเศษ ชายผู้หนึ่งยังคงลอยตัวนิ่งอยู่เช่นนั้น สายตาของคนจับจ้องมองตรงมาที่เยี่ยฉวน เสียงพึมพำแผ่วเบา “ควบคุมกระบี่เหิน เหลือเชื่อจริง ๆ”

ชายหนุ่มไม่โต้ตอบแต่จ้องเขม็งคนในอากาศ ทันใดนั้น กระบี่ใต้ฝ่าเท้าแปรเปลี่ยนเป็นลำแสงกระบี่อีกครา ทั้งยังพุ่งวาบเข้าหาร่างคนที่ลอยสูงอยู่ข้างบน ความว่องไวของลำแสงประดุจสายฟ้า !

สีหน้าของชายคนในอากาศเปลี่ยนไปสิ้นเชิง ปฏิกิริยาตอบสนองฉับพลันเขาเบี่ยงกายหลบออกไปด้านขวา ทว่าขณะนั้นกระบี่หลิงซิ่ววกกลับทันควัน พร้อมกับฟาดฉับลงตรงหน้าคน !

เมื่อเห็นเช่นนั้น ชายในอากาศหรี่ตาลงพร้อมกับผลักออกฝ่ามือข้างขวา เสี้ยววินาทีนั้นสายฟ้าฟาดและประกายแสงพุ่งวาบออกทางใจกลางฝ่ามือ ฉับพลันนั้นเขาสะบัดฝ่ามือออกอย่างแรง