บทที่ 185 ช่างหัวราชสำนักชู…! (ต้น)
อีกด้านหนึ่ง ชายในชุดดำเร่งรีบไปที่ก้อนหินใหญ่ จากนั้นจึงทรุดเข่าลงข้างหนึ่ง “ฝ่าบาท ข้าสืบได้ความว่าสถานศึกษาฉางมู่แห่งอาณาจักรต้าอวิ๋นได้ส่งคนมาแล้วพ่ะย่ะค่ะ”
คนที่ยืนอยู่บนศิลาก้อนใหญ่ ทัวป้าเหยียนถามเสียงเบา “ใคร ?”
ชายในชุดดำค้อมตัวลงรายงานเสียงแหบห้าว “กานสือซานพ่ะย่ะค่ะ !” ได้ยินเช่นนั้น ใบหน้าของผู้ฟังเคร่งขรึม หัวคิ้วขมวดมุ่น
กระนั้นคนสองคนที่อยู่ทางด้านหลังชายชราและหญิงชรา ต่างมีสีหน้าตกอกตกใจอย่างเห็นได้ชัด กานสือซาน !
คนผู้นี้เป็นผู้ที่ถูกกล่าวขานมากคนหนึ่ง !
ด้วยเพราะเขาคือยอดแห่งผู้เยี่ยมยุทธ์อันดับที่สิบเอ็ดแห่งทำเนียบผู้เยี่ยมยุทธ์ อันดับที่สิบเอ็ด !
อันดับยิ่งสูง ยิ่งน่าเกรงขาม !
ในแผ่นดินชิง จะมีบุคคลเช่นนี้สักกี่คน ?
เขาเป็นยอดแห่งผู้เยี่ยมยุทธ์อันดับที่ 11 มีเพียงหนึ่งในล้าน !
จึงไม่แปลกที่จะถูกกล่าวขาน !
ทว่าสาเหตุที่แท้จริงของการเป็นผู้ถูกกล่าวขาน เป็นเพราะเขาได้เคยต่อสู้กับคนที่มีขั้นพลังสุดยอดผนึกยุทธ์ระดับสูง ทั้งที่ในเวลานั้นเขามีขั้นพลังทะยานสวรรค์เท่านั้น !
ครั้งนั้นเป็นการสู้เพื่อล้างแค้น !
ขั้นทะยานสวรรค์แก้แค้นต่อขั้นสุดยอดผนึกยุทธ์ !
เหตุการณ์ครั้งนั้นได้ล่วงเลยมากว่าครึ่งปีแล้ว !
ณ ศิลาก้อนใหญ่ ทัวป้าเหยียนมองลอดตามรอยแตกของหน้าผา “เจ้าคิดว่าเขายืนหยัดอีกได้นานแค่ไหน ?”
ชายชราที่เยื้องไปทางด้านหลังส่ายหน้าน้อย ๆ “นอกจากว่าเขาจะมีไพ่ตายอีกใบ” ทัวป้าเหยียนสีหน้าสงบลง และไม่เอ่ยว่าอะไรอีก
ณ บนยอดไม้แห่งหนึ่ง เสียงเคร่งขรึมของเจียงเยว่เทียนพึมพำเรียกชื่อกานสือชานเบา ๆ จ้าวหอชั้นเก้าพยักหน้าน้อย ๆ ตอบกลับแผ่วเบา “ข้าเห็นแล้ว”
เจียงเยว่เทียนเหลือบมองคนด้านข้าง “ดูเจ้าไม่อนาทรร้อนใจสักนิด”
ได้ยินเช่นนั้นอีกฝ่ายหันขวับมามองหน้าเจียงเยว่เทียน “ใจเย็นก่อน พวกเรามาคอยดูหายนะสุดท้ายของสถานศึกษาฉางมู่ดีกว่า !”
เจียงเยว่เทียน “…”
…
มุมลับ ณ สถานที่
เยี่ยฉวนกับพวกอีกสองคน กำลังต่อสู้กับชายสวมเกราะเงินและคนอื่นอีกหลายคน สามคนต้านทานคนนับสิบ !
ฝ่ายเยี่ยฉวนค่อนข้างเสียเปรียบทางด้านจำนวนคน เมื่อเริ่มจู่โจมจึงดูเสมือนว่าสามคนถูกเอาเปรียบ !
ในตอนนี้เยี่ยฉวนกำลังต่อสู้กับชายสวมเกราะเงินด้านหน้า ก่อนที่ชายร่างท้วมคนแรกจะถือขวานสองเล่มจู่โจมเข้ามาทางด้านซ้าย
ขณะที่มีชายร่างท้วมอีกคน ใช้ทวนเป็นอาวุธจู่โจมเข้ามาทางขวา ยิ่งกว่านั้นยังถูกซุ่มจู่โจมด้วยลูกธนูที่ยิงออกมาเป็นระยะ
กระทั่งมีลูกธนูบางดอกพุ่งเข้าปักหัวไหล่ของเยี่ยฉวน แม้แต่โม่อวิ๋นฉีและไป๋เจ๋อก็ถูกจู่โจมจากลูกธนูด้วยเช่นกัน !
เป็นการยากยิ่งที่จะสกัดลูกธนูที่ยิงเข้ามาโดยไม่รู้ทิศทาง !
ขณะนั้นเยี่ยฉวนหันไปทางไป๋เจ๋อซึ่งอยู่ไม่ห่างมาก พลันตะโกนบอกคนตัวใหญ่ “เจ้ายักษ์ ระวังหลังให้ที !”
จากนั้นคนพูดผละออก เป้าหมายของเยี่ยฉวนคือชายมือธนู ที่ซุ่มห่างออกไปราวสิบห้าจั้ง !
ด้วยคนทั้งสามคงจะต้องค่อย ๆ ตายลงทีละคน ๆ ในไม่ช้า หากปล่อยให้มือธนูแอบยิงธนูจากที่ลับใส่พวกตนอยู่เป็นระยะเช่นนี้ !
คนที่สังเกตเห็นเยี่ยฉวนเปลี่ยนเป้าหมายไปที่ชายยิงธนูคือคนสวมเกราะเงิน เขาหน้าตื่นเล็กน้อย จากนั้นจึงรีบตะโกนบอกคนอื่นทันที “สกัดมัน !”
ขณะเดียวกันคนร้องตะโกนเองก็ได้ทะยานตามหลังอย่างเร่งด่วน เช่นเดียวกับบุรุษร่างท้วมที่ยืนอยู่ข้างที่เหวี่ยงขวานใหญ่ในมือขว้างใส่เยี่ยฉวน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หนึ่งกระบี่นิจนิรันดร์