หนึ่งกระบี่นิจนิรันดร์ นิยาย บท 186

บทที่ 186 ช่างหัวราชสำนักชู…! (ปลาย)

ชายร่างท้วมยามนี้เกิดความหวาดกลัวสุดชีวิตเข้าครอบงำ ทำท่าถอยหนีเร็วไว ทว่ากระบี่กลับทะยานเข้าหาและเสียบเข้าตรงกลางระหว่างหัวคิ้วของคนเสียก่อน !

ฉึก !

ละอองฝอยโลหิตกระเซ็นสาดออกทางด้านหลังศีรษะของคนท้วม ร่างคนสะดุ้งเฮือกตัวแข็งทื่อ ก่อนจะทรุดฮวบลงกับพื้น

ขณะที่กระบี่เหินเข้าไปที่คนร่างท้วม ทวนยาวพุ่งอย่างรุนแรงเข้าหาเยี่ยฉวนในเวลาเดียวกัน ชายหนุ่มยกมือขึ้นหยุดทวนไว้ทั้งสองมือ!

ชายถือทวนเห็นดังนั้นจึงเหยียดมุมปากแยกเขี้ยว ขณะที่ออกแรงปั่นทวนหมุนอย่างหนักหน่วง

ฉึก !

ทันใดนั้นปลายแหลมของทวนเสียบเข้าที่บริเวณหน้าอกของเยี่ยฉวน ปักลึกเข้าไปในผิวเนื้อราวครึ่งนิ้ว !

ฉับพลัน เงาขาตวัดวาบเข้าสู่เป้าหมายที่ศีรษะของเยี่ยฉวนในเวลาเดียวกัน เป็นการจู่โจมพร้อมกันทั้งด้านหน้าและด้านหลัง !

เยี่ยฉวนเองไม่ประมาทคู่ต่อสู้ เขากระทืบเท้าลงที่พื้นดินกระตุ้นพลังเกราะแห่งปฐพี เมื่อเงาขาปรากฏขึ้นข้างกาย ทันใดนั้นลำแสงสุกสกาวพุ่งวาบเข้าหาเงาขาอย่างรวดเร็ว !

เปรี้ยง !

ร่างของชายสวมเกราะเงินสั่นรุนแรงก่อนที่ตัวคนจะกระเด็นไกลไปหลายจั้ง ! เขาเพ่งมองเยี่ยฉวน หน้าตาบิดเบี้ยวด้วยความโกรธจัด

สตรีนางหนึ่งปรากฏขึ้นทางด้านข้างเยี่ยฉวน !

เป็นจี้อันซื่อ !

นางหันมามองสภาพของชายหนุ่ม สีหน้ากังวลเล็กน้อย พูดเสียงเบา “ขะ… ข้าว่า คงมาช้าไปหน่อย !” พลันชักมือที่ไพล่อยู่ด้านหลังออกมา ยื่นสิ่งของที่อยู่ในมือพรวดออกเบื้องหน้าเยี่ยฉวน ของในมือนั้นคือน่องไก่ย่างเหลืองอร่าม

“เอ้านี่”

เยี่ยฉวนถึงกับอึ้ง “…” จี้อันซื่อเห็นว่าเยี่ยฉวนยืนนิ่งไม่รับของที่ยื่นส่งให้ จึงดึงกลับและส่งมันเข้าปากกัดกินเองคำหนึ่ง จากนั้นจึงหันไปทางโม่อวิ๋นฉี ซึ่งกำลังตกเป็นรองและหลบหลีกไปมาอยู่ระยะไกล ด้วยท่าทางไม่สู้ดี !

หญิงสาวพึมพำกับคนข้าง ๆ “ข้าจะไปช่วยเจ้านั่นก่อน !” พูดจบทั้งคนและน่องไก่หายวับไปจากที่ทันที เยี่ยฉวนได้แต่อ้าปากค้าง มองตามร่างคนที่เพิ่งผละไปด้วยความเร่งรีบพลางแทะน่องไก่ไปด้วย เขาส่ายหน้า

“นี่มันผู้หญิงเช่นใดกัน…”

ในที่สุดเยี่ยฉวนก็หันกลับไปที่ชายสวมเกราะเงินซึ่งอยู่ห่างออกไป “ตายเสียเถอะ !”

พลันพุ่งทะยานออกจากที่ !

อีกด้านหนึ่ง เจี้ยนเสี่ยวหวางนั่งชันเข่าอยู่บนโขดหิน จับตามองร่างของเยี่ยฉวนพลางพูดขึ้นว่า “เจ้านั่นสู้ได้อยู่แล้ว !” เสียงคนที่อยู่ถัดออกไป กงชิงเฉิงตอบยิ้ม ๆ

“จริงอยู่ แต่ข้ายังข้องใจอยู่ดีว่าเขาจะมีไม้เด็ดอะไรซุกซ่อนเท่านั้น !”

จากนั้น เขาทอดสายตามองไปยังร่างของบุรุษผู้หนึ่งซึ่งยืนอยู่บนสะพานไม้กระดานแผ่นเดียว ห่างออกไปหลายสิบจั้ง คนผู้นั้นยังยืนนิ่งเฉยอยู่บนสะพาน มิได้สนใจจะร่วมต่อสู้แต่อย่างใด เจี้ยนเสี่ยวหวางหันมองไปทางคนผู้นั้นอีกคน แต่ทว่าเขามิได้ปริปาก

ทางฟากของกงชิงเฉิงเอง นอกจากเขาแล้วยังมีเยี่ยหลิงอีกคน โดยในขณะนี้เด็กหญิงก็กำลังจับตามองเยี่ยฉวนที่ถูกล้อมจู่โจมจากคนสี่คน ทำให้ประกายตาวาววับเยือกเย็นพร้อมมือกำหมัดแน่น ไม่มีใครรู้ว่าภายในใจของเด็กหญิงกำลังคิดถึงสิ่งใด

ในจังหวะนั้นเยี่ยฉวนเคลื่อนไหวรวดเร็ว พรวดเดียวก็มาประจัญหน้าชายสวมเกราะเงิน อีกฝ่ายเมื่อเห็นผู้ที่เข้ามาก็ถอยลงก้าวหนึ่งพร้อมผลักฝ่าเท้าถีบออกโดยแรง และด้วยพลังฝ่าเท้า มันจึงก่อให้เกิดลมแรงที่วูบเข้าปะทะเยี่ยฉวนคมกริบดุจใบมีด !

ถึงกระนั้น พลังลมที่รุนแรงกลับไม่อาจสกัดกั้นเยี่ยฉวนไว้ได้ เขาเหวี่ยงกระบี่หลิงซิ่วออกต้านทาน พลันพลังลมแตกซ่านไม่เหลือชิ้นดี !

บัดนี้เยี่ยฉวนเข้ามายืนเผชิญหน้า ระยะห่างของคนทั้งสองไม่เกินสองจั้ง ฉับพลันนั้นกระบี่หลิงซิ่วแปรเปลี่ยนเป็นลำแสงสว่างเจิดจ้าและพุ่งออกไปข้างหน้า !

กระบี่เหิน !

ชายสวมเกราะเงินเห็นเช่นนั้น สีหน้าพลันเผือดซีด ทว่าทันทีนั้นทวนยาวพลันปรากฏออกเบื้องหน้าและพุ่งปะทะกระบี่อย่างจัง !