หนึ่งกระบี่นิจนิรันดร์ นิยาย บท 189

บทที่ 189 มาทางนี้สิโว้ย ! (ต้น)

เยี่ยฉวนควรไว้ชีวิตกานสือซานอย่างนั้นหรือ ? เขาไม่เคยคิดไว้ชีวิตให้มัน !

คนพวกนี้เคยแต่อยู่เหนือคนอื่น ถ้าชายหนุ่มปล่อยกานสือซานไปในวันนี้ คนพวกนั้นไม่มีทางสำนึกในบุญคุณ ทั้งยังพาลจะคิดว่าอย่างไรเสียเยี่ยฉวนควรจะต้องทำเช่นนี้อยู่แล้ว !

และที่ร้ายยิ่งกว่า หากเยี่ยฉวนไว้ชีวิตมัน กานสือซานจะต้องกลับมาแก้แค้นเยี่ยฉวนหลังจากที่เขาฟื้นพลังไม่วันใดวันหนึ่งอย่างแน่นอน ดังนั้นไฉนเลยเยี่ยฉวนจะโง่ ยอมปล่อยให้อีกฝ่ายลอยนวลไปเสียเล่า !

อีกอย่างเขาไม่เคยไว้วางใจศัตรูที่ยังมีชีวิตอยู่ “ในเมื่อพวกเจ้ามาที่นี่เพื่อต้องการหัวของข้า ฉะนั้นข้าก็จะฆ่าพวกเจ้าด้วยเช่นกัน !

ข้าไม่สนหรอกว่าพวกเจ้าจะเป็นใคร และอิทธิพลที่อยู่เบื้องหลังนั้นยิ่งใหญ่ขนาดไหน !

ข้าจะสลัดทิ้งความรู้สึกทุกอย่างและสังหารพวกเจ้าให้เหี้ยน !”

ชายชราสวมผ้าคลุมสีขาวเห็นเยี่ยฉวนสังหารกานสือซานตายลงต่อหน้า ดังนั้นยามนี้สีหน้าของชายชราจึงบิดเบี้ยวเหยเกพลางใช้สายตาเคียดแค้นจ้องเยี่ยฉวน ราวกับจะกินเลือดกินเนื้อด้วยต้องการบรรเทาความคับแค้นในใจ

กานสือซาน !

เขาผู้นี้นับว่าเป็นยอดอัจฉริยะในหมู่ศิษย์สายในของสถานศึกษาฉางมู่แห่งอาณาจักรต้าอวิ๋น !

ฉางมู่ตั้งความหวังไว้กับเขาอย่างที่สุด สถานนะของกานสือซานเทียบเท่ากับศิษย์ผู้สืบทอดของฉางมู่ก็ว่าได้ !

ทว่าเวลานี้เขากลับต้องมาตายลงด้วยน้ำมือของเยี่ยฉวน !

ชายชราสวมชุดคลุมสีขาวตั้งท่าออกจู่โจมเพื่อแก้แค้นให้ศิษย์ โดยในขณะนั้นอาจารย์ใหญ่จี้ได้อยู่ในบริเวณใกล้เคียงพอดี ชายชราจึงพลันเคลื่อนเข้าปะทะด้วยการผลักออกหมัดพุ่งใส่ร่างของคนชราในชุดคลุมสีขาวกระเด็นออกไป !

พลังหมัดที่ผลักออกนั้น มีอานุภาพรุนแรงระดับพระกาฬ !

ถึงขนาดทำให้ชั้นบรรยากาศรายรอบตัวคนชราสวมผ้าคลุมสีขาวบิดเบี้ยวผิดรูปร่าง จากนั้น…

ผัวะ !

พลังหมัดส่งร่างของชายชราสวมชุดคลุมสีขาวกระถดถอยออกไปไกลหลายจั้ง !

ชายชราในชุดขาวพยุงกายขึ้น ขณะที่ใช้หลังมือปาดโลหิตที่ซึมออกมาทางมุมปาก สายตาเหลือบไปมองอาจารย์ใหญ่จี้ที่มีท่าทางคล้ายคนเมาสุราห่างไปไม่ไกล แววตาฉงนระคนคลางแคลงใจ !

ถึงแม้ตนเองจะไม่ได้บรรลุขั้นสุดยอดผนึกยุทธ์ ทว่าเขาก็ยังนับว่าอยู่ในระดับขั้นผนึกยุทธ์

…แต่กลับไม่สามารถต้านทานอาจารย์ใหญ่จี้ได้แม้แต่น้อย ! เขาไม่อาจประมือกับคนผู้นั้นได้เลย !

คนชราสวมชุดคลุมสีขาวตัดสินใจได้ในวินาทีนั้นเอง !

ถึงอย่างไรคนอย่างเขาไม่เคยนึกหวั่นเกรงสิ่งใด ด้วยมีผู้ที่หนุนอยู่เบื้องหลังเป็นถึงสถานศึกษาฉางมู่แห่งอาณาจักรต้าอวิ๋น !

แม้ว่าฉางมู่แห่งอาณาจักรต้าอวิ๋นจะไม่ใช่สำนักใหญ่ แต่ที่นี่นับว่าเป็นสถานศึกษาฉางมู่ที่ดีที่สุดในแผ่นดินชิง อีกทั้งยังเป็นกองกำลังที่ถือว่าแข็งแกร่งที่สุดด้วย !

เขาจึงมีความผยอง !

หรือถ้าให้ถูกควรพูดว่ายิ่งกว่าผยองด้วยซ้ำ !

ชายชราในชุดคลุมสีขาวทอดสายตามองตรงอาจารย์ใหญ่จี้ “แล้วเจ้าจะได้เห็นดี !”

จากนั้นจึงชำเลืองไปทางเยี่ยฉวน ซึ่งยืนใกล้กับอาจารย์ใหญ่ “ไอ้คนต่ำช้า จะต้องมีสักวันที่เจ้าปราศจากคนคุ้มกะลาหัว !” กล่าวจบคนพูดหันหลังและหายวับไปทางเส้นขอบฟ้าอย่างรวดเร็ว

อาจารย์ใหญ่จี้มองไปทางที่ชายชราชุดคลุมสีขาวเพิ่งหายวับไป เขานิ่งงันราวกับตกในภวังค์ความคิด !

สักครู่จึงมองมาทางเยี่ยฉวนที่ยืนอยู่ด้านล่าง “เจ้าก็หยุดทำร้ายตัวเองได้แล้ว !” กล่าวเพียงเท่านั้น ร่างกายสะท้านน้อย ๆ ก่อนหายวับไปจากที่

เมื่อเห็นว่าอาจารย์ใหญ่จี้หายลับไปแล้ว เยี่ยฉวนจึงหันกลับมาทางเจียงจิ่ว พบว่าบนใบหน้าของหญิงสาวปรากฏมีริ้วรอยบาดแผลยาว ส่วนที่บริเวณกลางลำตัวมีสีแดงของโลหิตไหลซึมเปื้อน !

ชายหนุ่มเห็นเช่นนั้นเขาพลันเม้มปากแน่น พลางกระชับกระบี่หลิงซิ่วในมือ สายตาพุ่งเป้าไปที่เงาปีศาจซึ่งกำลังต่อสู้กับเจียงจิ่ว ที่ขณะนั้นมันทำท่าจะล่าถอยหนี !

“คิดหนีล่ะสิ !” เมื่อเห็นเช่นนั้น เยี่ยฉวนส่งเสียงคำราม “มาทางนี้สิโว้ย !”