หนึ่งกระบี่นิจนิรันดร์ นิยาย บท 197

บทที่ 197 หอคอยแห่งเรือนจำเปิดใช้งาน ! (ต้น)

“ไปถล่มสถานศึกษาฉางมู่ !” คนเพียงไม่กี่คนในลานกว้างได้ยินเสียงเยี่ยฉวนชัดเจนเต็มสองหู ทุกคนหันมาหันมามองเยี่ยฉวนนัยน์ตาเบิกกว้าง ปากอ้าค้างด้วยความตกตะลึง

โม่อวิ๋นฉีที่ยืนอยู่ใกล้ที่สุด หันมากระซิบกระซาบ น้ำเสียงร้อนรน “พี่หัวขโมยเยี่ย เจ้าจะตามไปแก้แค้นพวกมันหรือไง ?”

เยี่ยฉวนหันมาพยักหน้า “ใช่ !”

อีกฝ่ายจึงหยุดนิ่งใช้ความคิด ก่อนเอ่ยขึ้นว่า “พี่หัวขโมยเยี่ย พวกเราสู้มันไม่ได้หรอก !” พร้อมกับไป๋เจ๋อที่ส่งเสียงมาสนับสนุนทันที “สู้ไม่ได้แน่ !”

เยี่ยฉวนหันไปสบตาคนทั้งสอง “อันที่จริงข้าก็ไม่คิดว่าจะสู้ไหว แต่ถึงพวกเราไม่จู่โจมก่อน แน่ใจหรือว่าพวกมันจะไม่ตามมาฆ่าเราทีหลัง ?” ทั้งคู่ได้ยินเช่นนั้น ถึงกับนิ่งงันด้วยจนต่อคำถาม

สถานศึกษาฉางมู่แสดงเจตนาที่ชัดเจนว่าต้องการทำลายสถานศึกษาฉางหลาน ! ความสัมพันธ์ของสองสถาบันได้ดำเนินมาถึงจุดนี้ จุดที่ถ้าไม่ใช่ฉางมู่ก็ต้องเป็นฉางหลานที่ใดที่หนึ่ง ต้องดับดิ้นสิ้นชื่อ ! ต่อให้สถานศึกษาฉางหลานไปขอขมา สถานศึกษาฉางมู่ก็คงไม่มีวันยอมปล่อยพวกเขาไปอย่างแน่นอน

หลังจากนิ่งเงียบอยู่พักใหญ่ โม่อวิ๋นฉีและคนอื่นต่างเริ่มเข้าใจและเห็นคล้อยตาม โม่อวิ๋นฉีจึงพูดกับเยี่ยฉวนว่า “ได้ งั้นพวกเรามาสู้ด้วยกัน !”

เยี่ยฉวนหันไปมองอาจารย์ใหญ่จี้ซึ่งเอ่ยขึ้นด้วยเสียงราบเรียบ “ถ้าเช่นนั้น พวกเรากลับกันก่อน !” ทุกคนพยักหน้าเห็นด้วย

ทันใดนั้น มีคนสองคนปรากฏกายขึ้นมาในลาน พวกเขาคือจ้าวหอชั้นเก้าแห่งสำนักอัปสรเมรัยและเจียงเยว่เทียน จ้าวหอชั้นเก้ามุ่งตรงมาทางเยี่ยฉวน พลางกล่าวทักด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม “สหายเยี่ย ดีใจที่ได้พบกันอีก !”

เยี่ยฉวนคารวะตอบกลับจ้าวหอชั้นเก้าและเจียงเยว่เทียนด้วยความจริงใจ “ข้าขอขอบคุณ ที่พวกท่านคอยช่วยเหลือ”

เมื่อเห็นปฏิกิริยาของชายหนุ่มคนตรงหน้า ทั้งจ้าวหอชั้นเก้าและเจียงเยว่เทียนหันมาสบตา ต่างพากันยิ้มแย้มอย่างกว้างขวาง

เหตุใดพวกเขาเลือกที่จะยืนหยัดเคียงข้างและเสนอให้ความช่วยเหลือต่อเยี่ยฉวนในเวลาเช่นนี้ ? คำตอบก็คือเพื่อสัมพันธภาพอันดีระหว่างพวกเขากับเยี่ยฉวน บัดนี้ได้มาเห็นว่าคนอย่างเยี่ยฉวนรู้จักที่จะแสดงความสำนึกในบุญคุณ เท่านี้ทั้งสองก็เสมือนได้บรรลุเป้าหมายที่ตั้งไว้ ด้วยไม่มีใครอยากให้ความช่วยเหลือคนที่ไม่รู้จักสำนึกบุญคุณคน !