หนึ่งกระบี่นิจนิรันดร์ นิยาย บท 198

บทที่ 198 หอคอยแห่งเรือนจำเปิดใช้งาน ! (กลาง)

ผู้ฟังทัวป้าเหยียนหลับตาลงช้า ๆ ซ่อนเร้นแววตามิให้แสดงความรู้สึกนึกคิดต่อผู้ใด

ครู่หนึ่งเสียงของสตรีสูงวัยพูดดังมาอีก “ถึงอย่างไร เวลานี้เยี่ยฉวนได้สังหารยอดอัจฉริยะและยอดคนไปแล้วหลายต่อหลายคน แต่ละคนล้วนมีอำนาจหนุนหลังอยู่ทั้งสิ้น โดยเฉพาะสถานศึกษาฉางมู่แห่งอาณาจักรต้าอวิ๋นและดินแดนอันธกาล ทั้งสองต้องย้อนกลับมาล้างแค้นเยี่ยฉวนอย่างแน่นอน ต่อให้สถานศึกษาฉางหลานบนแผ่นดินชิงก็ไม่อาจช่วยให้เขารอดพ้น …แต่ทั้งหมดทั้งมวล แคว้นหนิงเราก็ไม่เกี่ยวข้องอะไรด้วย !”

ทันใดนั้นทัวป้าเหยียนลืมตาขึ้นทันที “แจ้งคำสั่งของข้า ส่งคนของเราคอยสอดแนมความเคลื่อนไหวของแคว้นเจียง”

อีกฝ่ายมีท่าทีลังเล แต่แล้วก็ค้อมกายลง “เพคะ !”

ทัวป้าเหยียนหันหลังจากไปทันที

…

เยี่ยฉวนและคนอื่น ๆ ขึ้นมาบนเรือเหาะแล้ว ทุกคนต่างแยกย้ายกันเข้าพักยังห้องส่วนตัว ด้วยแต่ละคนล้วนต้องการเยียวยาอาการบาดเจ็บของตนเอง ! การปะทะกันในสถานที่แห่งความลับ ทำให้ทุกคนได้รับบาดเจ็บ ต่างมีบาดแผลบอบช้ำไปทั่วร่างกาย

ขณะเดียวกันจ้าวหอ เจียงเยว่เทียนและอาจารย์ใหญ่จี้ โดยสารมาในเรือเหาะพร้อมกับทุกคน เห็นได้อย่างชัดเจนว่า ประสบการณ์ที่ผ่านมาทำให้ทุกคนต่างระมัดระวังกลัวว่าสถานศึกษาฉางมู่จะลอบใช้วิธีสกปรกมาเล่นงานอีก

สถานการณ์ของฉางมู่เวลานี้นับว่าเข้าขั้นวิกฤต ดังนั้นจึงมีโอกาสที่พวกเขาจะทำได้ทุกวิถีทางเพื่อเปลี่ยนแปลงสภาพการณ์ที่เป็นอยู่ !!

ณ บนเรือเหาะ เจียงเยว่เทียนมาพบอาจารย์ใหญ่จี้ ซึ่งกำลังมึนเมาเช่นเคย เขาหยุดมองชั่วขณะ ก่อนเอ่ยถามลอย ๆ ขึ้นว่า “ใครเป็นคนสอนวิทยายุทธ์ให้เจ้าหนุ่มนั่น ?”

อีกฝ่ายยกไหสุราขึ้นดื่ม ก่อนส่ายหน้าเป็นเชิงปฏิเสธ เจียงเยว่เทียนเหยียดยิ้ม “พี่จี้ ไม่คิดจะบอกให้ข้ารู้บ้างหรือ ?”

ผู้เฒ่าสั่นศีรษะอย่างแรงอีกครั้ง “ข้าก็ไม่รู้” อีกฝ่ายย่นหัวคิ้ว ยังไม่หายข้องใจ “เป็นไปได้อย่างไรที่ท่านไม่รู้เรื่องนี้…” หากคนตอบกลับตอบเรื่อย ๆ เหมือนไม่ใช่เรื่องสลักสำคัญ “ข้าไม่เคยถาม และไม่คิดจะถาม !”

แน่นอนเขามั่นใจว่าต้องมีใครที่สั่งสอนวิทยายุทธ์ให้เยี่ยฉวน เห็นได้ชัดว่าต่อให้เยี่ยฉวนเป็นยอดคนผู้เก่งกาจปราชญ์เปรื่องแค่ไหน มันก็เป็นไปไม่ได้ที่ด้วยตัวเองลำพังจะประสบความสำเร็จบนเส้นทางแห่งกระบี่อย่างมากเช่นนี้ ! แต่อาจารย์ใหญ่จี้ไม่เคยถาม !

หลังจากนิ่งงันไปกับคำตอบ เจียงเยว่เทียนถามอีกว่า “พวกเจ้าคิดว่าต่อไปจะรับมือกับศัตรูอย่างไร ?”

รับมือกับศัตรู ! ความคิดดังกล่าวในขณะนี้ดูไร้สาระและเป็นไปไม่ได้ยิ่ง ด้วยสถานศึกษาฉางหลานอาจต้องเผชิญหน้ากับการล้างแค้นของเหล่าอิทธิพลทั้งหลาย !

ผู้เฒ่ายกเหล้าขึ้นเทพรวดลงคอ ก่อนทิ้งตัวลงนอนแผ่กลางอากาศ จากนั้นเพียงไม่กี่วินาทีเสียงกรนดังลั่นออกมา เมื่อเห็นเช่นนั้นเจียงเยว่เทียนถึงกับพูดไม่ออกบอกไม่ถูก เขายืนนิ่งอย่างไม่รู้จะทำฉันใด ในที่สุดจำต้องล่าถอยออกมา