บทที่ 199 หอคอยแห่งเรือนจำเปิดใช้งาน ! (ปลาย)
บัดนี้เยี่ยฉวนเข้าใจแล้ว ว่าเหตุใดสตรีลึกลับจึงไม่ยอมให้เขาเปิดใช้งานหอคอยแห่งเรือนจำ เพราะจนเดี๋ยวนี้เยี่ยฉวนยังไม่สามารถทำให้หอคอยเปิดใช้งานได้ ยิ่งพยายามฝืนเปิดการใช้งาน มีหวังคงได้ตายจริงแน่ !
ชายหนุ่มรวบรวมสติพลางสูดหายใจเข้าจนเต็มปอดและหยุดคิดถึงการเปิดใช้พลัง !
เพราะยิ่งคิด กลับยิ่งกระตุ้นให้หัวใจเต้นรัวเร็ว !
เมื่อเวลาผ่านไปเยี่ยฉวนค่อยรู้สึกดีขึ้นเป็นลำดับ จากนั้นจึงล้วงหยิบเอาตุ๊กตาไม้แกะสลัก เป็นรูปเด็กหญิงละม้ายคล้ายน้องสาว
เยี่ยหลิง !
ชายหนุ่มเฝ้านั่งจับลูบไล้ตุ๊กตาไม้แกะสลักอย่างเบามือ ปากพูดพึมพำแผ่วเบา “พี่ไม่รู้ว่าคิดผิดหรือคิดถูก ที่ให้น้องไปอยู่ที่นั่น…”
ขณะที่พูดกับตนเองอยู่นั้น สายตาวาววับทอประกายแน่วแน่ “สำนักเหมันตอุดร… ดินแดนศักดิ์สิทธิ์ใจกลางแผ่นดินใหญ่… คอยพี่อยู่ที่นั่นนะ แล้วพี่จะรีบไปหา สักวันหนึ่งพี่จะทำให้คนที่รังแกเจ้าไม่กล้ามาทำร้ายเจ้าอีก ให้มันได้รู้เสียบ้างว่าเจ้าเป็นน้องของพี่ !”
หลังจากนั้น จึงวางค่อยตุ๊กตาไม้ลงทางด้านหนึ่ง “ข้าต้องฝึกให้หนัก !”
“ข้าต้องฝึกให้หนัก !”
“ข้าต้องฝึกให้หนัก !”
เยี่ยฉวนฝีกฝนอย่างหนักเพื่อเพิ่มความกล้าแกร่งให้แก่ตนเอง เมื่อเขาแข็งแกร่งพอ เขาก็จะสามารถปกป้องคนที่เขาต้องการปกป้อง และขยับเข้าใกล้คนที่เขาใฝ่ถวิลหา ! หากปรากศจากความแข็งแกร่งเสียแล้ว สิ่งที่มุ่งหมายก็คงเป็นแค่ความฝันลม ๆ แล้ง ๆ!
ภายในห้องพัก โม่อวิ๋นฉีและคนอื่น ๆ ต่างกำลังคิดในสิ่งเดียวกัน ทุกคนรับรู้ได้ถึงวิกฤติที่กำลังคืบคลานเข้ามา !
วิกฤตร้ายแรง !
ช่วงที่พวกเขาต่อสู้กันในสถานที่แห่งความลับ ทุกคนเกือบเอาชีวิตไม่รอด แม้แต่เยี่ยฉวนเองยังเกือบพลาดท่าเสียทีหลายต่อหลายหน !
ถ้าวันนี้ไม่ตั้งใจฝึกฝนอย่างหนัก ต่อไปพวกเขาไม่ใช่แค่เกือบตาย แต่คงได้ตายจริง !
ซึ่งครานี้ มันก็คงเป็นผลจากเหล่าบรรดายอดอัจฉริยะและยอดคนจากที่ต่าง ๆ ที่มาล้างแค้น !
ช่องว่าง ! ทุกคนยอมรับว่ามีช่องว่างกว้างใหญ่เหลือเกิน ระหว่างพวกของเยี่ยฉวนกับบรรดาสุดยอดฝีมือและยอดคนพวกนั้น !
แต่ไม่ว่าจะอย่างไร เพื่อสถานศึกษาฉางหลานและเพื่อตนเอง ทุกคนต้องทุ่มเทฝึกฝนให้จงหนัก !
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หนึ่งกระบี่นิจนิรันดร์