หนึ่งกระบี่นิจนิรันดร์ นิยาย บท 21

บทที่ 21 บนสังเวียนชี้เป็นชี้ตาย การต่อสู้ชี้ชะตา !

“เยี่ยฉวนมาแล้ว !”

ใครบางคนตะโกนออกมาจากด้านนอกจวนตระกูลเยี่ย ทำให้สายตาของทุกคนพากันจับจ้องที่หน้าประตูจวน

ในจุดนั้น ชายหนุ่มในชุดยาวกรุยกรายก็เดินออกมา !

เยี่ยฉวน !

เมื่อเห็นเยี่ยฉวนแล้ว สีหน้าของผู้อาวุโสแห่งจวนตระกูลเยี่ยพลันมืดครึ้มพร้อมกับรอยยิ้มแสยะผุดที่มุมปาก

อีกฟากหนึ่ง ดวงตาของประมุขตระกูลจาง ประมุขตระกูลเจียง และประมุขตระกูลหลี่ต่างจับจ้องที่เยี่ยฉวน

เยี่ยฉวนย่างสามขุมตรงมาที่ลานประลอง จางเลี่ย ประมุขตระกูลจางก็ทำการพยักหน้าเล็กน้อยและเอ่ยขึ้นมา “ความแข็งแกร่งของเยี่ยฉวนคนนี้นับว่าดีจริง ๆ ไม่แปลกที่เหล่าคนหนุ่มในตระกูลจางของข้าพ่ายแพ้ให้กับเขานับครั้งไม่ถ้วน !”

หลี่อวี๋ ประมุขตระกูลหลี่พยักหน้าพลางกล่าว “เป็นบุคคลชั้นเลิศที่เด็ดเดี่ยว กล้าหาญ และรอบรู้ เขามีพรสวรรค์ระดับชั้นยอด โชคร้ายที่ไม่มีที่ยืนให้เขาในตระกูลเยี่ย ไม่อย่างนั้นหากแบ่งกัน ให้เขาพุ่งเป้าไปที่เรื่องภายนอก ขณะที่เยี่ยหลางพุ่งเป้าไปที่เรื่องภายใน ก็ไม่ยากเลยที่ตระกูลเยี่ยจะเป็นตระกูลที่มั่งคั่งทรงอิทธิพล”

ประมุขตระกูลเจียงเอ่ยเสียงเรียบ “เยี่ยหลางเป็นถึงหลานชายของผู้อาวุโส แต่จิตใจคับแคบนัก ดังนั้นมันจึงไม่ยอมให้ใครมาคุกคามสถานะของมันได้ แต่ยิ่งทำแบบนี้ โอกาสที่ตระกูลเยี่ยจะกลายเป็นตระกูลชั้นสูงอันมั่งคั่งก็จะยิ่งริบหรี่ลงมากเท่านั้น”

ได้ยินดังนั้นแล้ว หลี่อวี๋และจางเลี่ยก็พยักหน้าเห็นด้วย

ตระกูลชั้นสูงย่อมไม่อาจมีผู้นำตระกูลสองคนในเวลาเดียวกันได้ แต่ไม่ได้หมายความว่าจะมียอดอัจฉริยะสองคนไม่ได้ ในบางตระกูลใหญ่ชั้นสูงบางตระกูล พวกเขามักจะมีคนหนึ่งที่ดูแลกิจการงานภายในและอีกคนหนึ่งดูแลรับมือกับเรื่องภายนอก ส่วนใครจะเป็นคนดูแลเรื่องภายในหรือเรื่องภายนอกก็ขึ้นอยู่กับความสามารถส่วนบุคคลของพวกเขา

หากมีใครสักคนต้องการเล่นสกปรกก็เป็นไปไม่ได้ แต่ถ้าหากตระกูลนั้นมีความสามารถ เหล่าผู้สืบทอดและคุณชายทั้งหลายคงไม่กล้าสร้างเรื่องวุ่นวายแน่ !

ทว่าตระกูลเยี่ยกลับสนับสนุนให้อัจฉริยชนคนหนึ่งสยบอีกคนหนึ่ง นับว่าตัดสินใจได้โง่เขลายิ่งนัก !

ไม่ช้า เยี่ยฉวนก็เข้าสู่สนามประลองชี้เป็นชี้ตายและฝั่งตรงข้ามก็คือเยี่ยหลาง

เยี่ยหลางเหลือบมองเยี่ยฉวนและคลี่ยิ้มอ่อนโยน จากนั้นก็มองผู้เฒ่าตระกูลเยี่ย แต่ผู้เฒ่าตระกูลเยี่ยกลับมองบนอัฒจันทร์ที่อยู่ไม่ไกลนัก ที่ตรงบริเวณที่ชายกลางคนกับสตรีเลอโฉมนั่งอยู่

พวกเขาไม่ได้มาจากเมืองชิง แต่มาจากเมืองเหยียนและเมืองลั่ว ทั้งคู่ต่างเป็นตัวแทนกองกำลังใหญ่ที่สุดจากเมืองของพวกเขา และเพราะแบบนั้น ตระกูลเยี่ยจึงไม่กล้าขัดใจพวกเขาอย่างเห็นได้ชัด !

เมื่อรู้สึกถึงสายตาของผู้เฒ่าตระกูลเยี่ยแล้ว ชายกลางคนกับสตรีเลอโฉมก็จึงพยักหน้าเบา ๆ เป็นการตอบสนอง

เห็นดังนี้แล้ว ผู้เฒ่าตระกูลเยี่ยจึงผุดยิ้มน้อย ๆ เขารู้แน่ชัดว่าคนเหล่านั้นพยายามผูกมิตรกับตน จึงทอดมองลงและเอ่ยประกาศ “จากกฎของตระกูลเยี่ย เมื่อใดที่อยู่บนลานประลองชี้ชะตาแล้ว คนผู้นั้นก็จะต้องรับผิดชอบชีวิตของตัวเอง ไม่มีใครสามารถเข้ามาแทรกแซงได้ ! พวกเจ้าสองคนจะต้องสู้เพื่อความเป็นความตายของตัวเองในวันนี้ ใครก็ตามที่รอดจากสังเวียนชี้ชะตานี้ไปได้จะมีชีวิตอยู่ ส่วนผู้แพ้ก็จะต้องตาย เริ่มการประลองได้ ณ บัดนี้ !”

เริ่ม !

เยี่ยหลางมองเยี่ยฉวนและคลี่ยิ้มน้อย ๆ “วันนี้ปีหน้าก็คือวันครบรอบวันตายของเจ้า เจ้า….”

ก่อนที่เยี่ยหลางจะเอ่ยจบ สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปฉับพลัน เพราะเยี่ยฉวนพลันพุ่งตัวใส่เขาราวกับพยัคฆ์ร้าย !

เมื่อเห็นภาพนี้ ทุกคนก็ตะลึงไป “เขาไม่รอให้เอ่ยเปิดงานจบแต่กลับเริ่มลงมือเลยงั้นหรือ ?”

เยี่ยฉวนประสบกับการต่อสู้แบบชี้เป็นชี้ตายมานับไม่ถ้วนจนทำให้เขาเข้าใจความจริงข้อหนึ่ง ว่ามีหลายครั้งทีเดียวที่ศัตรูของเขาต้องตายเนื่องจากพูดมากเกินไป !

นี่คือการแข่งขันแบบตัดสินโดยใช้ชีวิตเข้าแลก ยังต้องเอ่ยอะไรก่อนจะเริ่มการต่อสู้แบบเอาเป็นเอาตายอีกหรือ ?

แน่นอนเขาไม่มีกฎพวกนี้อยู่ในหัวเลย !

เยี่ยฉวนโจมตีก่อนซึ่งหมายความว่าเขาเป็นฝ่ายนำ เมื่อเขาปรากฏตัวตรงหน้าเยี่ยหลาง ชายหนุ่มก็รวบรวมกำลังทั้งหมดและเหวี่ยงหมัดตรงไปที่หน้าของอีกฝ่ายทันที

หมัดทลายภูผา !

นี่คือทักษะวรยุทธ์ขั้นพื้นฐานของตระกูลเยี่ย แต่เขากลับฝึกฝนทักษะวรยุทธ์ระดับต่ำนี้ได้อย่างสมบูรณ์แบบ ชายหนุ่มสามารถปล่อยหมัดที่ทลายศิลาเพื่อสกัดทองคำได้เลยทีเดียว !

เมื่อตรวจจับระดับพลังในหมัดของเยี่ยฉวนแล้ว สีหน้าของเยี่ยหลางพลันเปลี่ยนไปเล็กน้อย เขาไม่รีรอ รีบกระทืบเท้าขวาเข้ากับพื้นดินและไขว้แขนขึ้นสกัดไว้ด้านหน้า

ปัง !

ด้วยเสียงระเบิดดังก้อง เยี่ยหลางก็ถึงกับตัวสั่นเทิ้มและถอยกรูดไปข้างหลังหลายจั้ง !

เห็นภาพนี้เข้า ทุกคนก็ตะลึงไป

“เยี่ยหลางแพ้ในการปะทะกันครั้งแรกงั้นหรือ ?”

บนอัฒจันทร์ ผู้อาวุโสตระกูลเยี่ยต่างมีสีหน้าน่าเกลียดในบัดดล โดยเฉพาะผู้เฒ่าตระกูลเยี่ยที่เคยยิ้มย่อง บัดนี้ใบหน้าถึงกับบิดเบี้ยวดูไม่ได้ !

บนลานประลอง เยี่ยฉวนประสบความสำเร็จในการโจมตีครั้งแรกแล้วแต่เขาก็ยังไม่หยุด ชายหนุ่มวิ่งมาโจมตีเยี่ยหลางซ้ำอีกครั้ง !

มันเป็นความแข็งแกร่งด้านพลังกายล้วน ๆ!

ในเมืองเล็กอย่างเมืองชิง ทักษะยุทธ์นับว่าเป็นสิ่งหายากยิ่ง ซึ่งความจริงแล้วการต่อสู้ของพวกเขาจะขึ้นกับความแข็งแกร่งด้านกำลังกายและประสบการณ์เสียเป็นส่วนใหญ่ !

เมื่อเยี่ยหลางหยุด สีหน้าของเขาก็กลายเป็นน่าเกลียดยิ่ง เพราะไม่คิดเลยว่าพลังของเยี่ยฉวนจะแข็งแกร่งเช่นนี้ …นี่มันอยู่เหนือความคาดหมายโดยสิ้นเชิง ! และเมื่อเห็นเยี่ยฉวนปล่อยหมัดอีกครั้ง เขาก็เลือกที่จะไม่สกัด แต่พลิกตัวหลบหมัดและสวนกำปั้นกลับไปที่เยี่ยฉวน !

หมัดของเขาฉายแสงเจิดจ้าเป็นประกาย !

มันเป็นสัญญาณแห่งขุมพลังระดับผสานลมปราณ !

ปัง !

เมื่อพลังหมัดทั้งสองปะทะกัน สีหน้าของเยี่ยหลางก็เปลี่ยนไปอย่างฉับพลัน ชั่วขณะต่อมาเขาก็ก้าวถอยหลังอย่างต่อเนื่องนับหลายจั้ง จนเหล่าคนที่มีสายตาเฉียบคมสามารถมองเห็นได้อย่างง่ายดายว่าแขนทั้งแขนของเยี่ยหลางถึงกับสั่นไหวรุนแรง !

บนอัฒจันทร์ ผู้เฒ่าตระกูลเยี่ยและคนอื่น ๆ ลุกขึ้นยืน ดวงตาของผู้เฒ่าตระกูลเยี่ยเปี่ยมด้วยแววไม่อยากเชื่อ “ทำไมพลังของเขาถึงน่ากลัวถึงเพียงนี้ ? นี่ไม่ใช่พลังในระดับแสวงหาขั้นที่ห้าแล้ว !”

หลี่อวี๋กับคนอื่น ๆ รอบด้านต่างพากันประหลาดใจ พลังของเยี่ยฉวนคนนี้ช่างเหนือความคาดหมายนัก !

อีกฝั่งหนึ่ง ชายกลางคนและสตรีเลอโฉมจากเมืองเหยียนและเมืองลั่วต่างมองหน้ากัน แววตาของทั้งคู่ต่างมีความประหลาดใจซ่อนอยู่เหมือน ๆ กัน !

บนสังเวียนชี้ชะตาความเป็นความตาย หลังจากเยี่ยฉวนโต้กลับเยี่ยหลางได้ภายในหนึ่งหมัดแล้ว เท้าขวาของเขาก็ก้าวไปข้างหน้า ก่อนจะพุ่งตรงไปอย่างรวดเร็ว

เขาทะยานผ่านระยะทางหลายจั้งที่คั่นระหว่างพวกเขาได้ในเวลาไม่นาน !

เมื่อชายหนุ่มอยู่ตรงหน้าเยี่ยหลาง เท้าขวาของเยี่ยฉวนก็ยกขึ้นสูงก่อนจะฟาดลงอย่างดุดันบนบ่าของอีกฝ่าย !

กร๊อบ !

แววเหี้ยมเกรียมฉายในดวงตาของเยี่ยหลาง เขาไม่ได้สกัดการโจมตี แต่กลับปล่อยให้ขาเตะฟาดลงมาบนบ่า ทว่าในขณะเดียวกันเขาก็ซัดหมัดไปกลางอกของเยี่ยฉวนด้วย !

ปั้ก !

ทั้งร่างของเยี่ยหลางกลิ้งหลุน ๆ ไปสองสามตลบข้างทาง ส่วนเยี่ยฉวนเองก็ก้าวถอยไปหลายก้าวเช่นกัน !

ทว่าเยี่ยฉวนไม่เป็นอะไรเลยแม้แต่น้อย !

เขารับหมัดของเยี่ยหลางเต็ม ๆ ด้วยร่างกายของเขา !

“เป็นไปได้อย่างไรกัน ?”