หนึ่งกระบี่นิจนิรันดร์ นิยาย บท 38

บทที่ 38 ข้ามีแค่พี่ชายข้าเท่านั้น ! (ต้น)

ยอดผู้ฝึกกระบี่ ?

แน่นอนว่าเขาไม่ใช่ยอดผู้ฝึกกระบี่หรอก กระบี่ของเขาสามารถส่งรังสีกระบี่ออกไปได้ก็ตอนที่เขาเรียก ใช้กระบวนท่า ‘หนึ่งกระบี่ชี้ชะตา’ เท่านั้น แสงกระบี่นี้นับว่าเป็นความพิเศษของทักษะกระบี่นี้ก็เท่านั้น

แท้จริงแล้วตัวเขาเองยังไม่ไปถึงระดับที่เรียกว่ายอดผู้ฝึกกระบี่ แต่แน่นอนว่าชายหนุ่มอยู่ห่างจากขั้น นั้นไม่ไกลแล้ว !

เมื่อกระบี่จิตวิญญาณในมือของเยี่ยฉวนเปล่งรังสีกระบี่ออกมาจาง ๆ ทำให้ทุกคนในห้องเงียบกริบลง ฉับพลัน !

ชายที่มีพลังแข็งแกร่งหลายคนที่เดินมาอยู่ตรงหน้าเยี่ยฉวนก็ได้หยุดเดิน ในดวงตาของพวกเขาเปี่ยม แววตกตะลึงและดูเคร่งขรึม !

ในสายตาของพวกเขา แม้ผู้ฝึกกระบี่จะมีไม่มาก แต่ผู้ฝึกกระบี่ธรรมดาไม่ได้หายาก ทว่ายอดผู้ฝึกกระบี่นับว่าต่างออกไป

มีพวกเขาทั้งหมดกี่คนกันในแคว้นเจียง ?

มีเพียงผู้ที่ได้รับการบันทึกไว้ว่าเป็นยอดผู้ฝึกกระบี่เพียงไม่ถึงร้อยคนเท่านั้น สิ่งนั้นไม่สำคัญเท่าใดนัก แต่สิ่งที่น่ากลัวที่สุดก็คือเด็กหนุ่มตรงหน้าพวกเขามีอายุเท่าใดกันแน่ ?

ขุมพลังเบื้องหลังน่ากลัวชนิดไหนกันที่สามารถสร้างยอดผู้ฝึกกระบี่อายุน้อยเช่นนี้ขึ้นมาได้ ?

ในตอนนี้สตรีในผ้าคลุมหน้าพลันมองลงมายังศพสองศพบนพื้นและออกคำสั่ง “โยนศพสองศพนี้ให้ สุนัขกินเสีย แล้วจงโบยคนที่เพิ่งหนีไปจนตายและโยนเขาออกจากเรือเหาะ !”

เอ่ยดังนี้จบ นางพลันหันมองมามองเยี่ยฉวนที่อยู่ตรงหน้าก่อนจะพูดว่า “จัดห้องระดับสูงสุดให้คุณชายผู้นี้ อย่าละเลยเขาเป็นอันขาด !”

หลังจากนั้นหญิงสาวก็หันหน้าเดินจากไป !

ภายในห้อง เหล่าผู้คุมพลังแข็งแกร่งพากันโค้งศีรษะให้เยี่ยฉวนเล็กน้อยและเดินจากไป ก่อนเป็นหนึ่ง ในนั้นที่เอ่ยขึ้น “คุณชาย เชิญตามข้ามา !”

เยี่ยฉวนอ้ำอึ้งเล็กน้อย จากนั้นเขาจึงตามหลังผู้คุมไปพร้อมกับเยี่ยหลิง

เมื่อมีผู้คุมนำทางไป สองพี่น้องก็มาถึงห้องระดับสูงสุด และเมื่อเข้ามาในห้องแล้ว พวกเขาก็ถึงกับ ตะลึงงันกับภาพที่เห็นตรงหน้า

มันเป็นห้องใหญ่ !

ใหญ่โตอย่างยิ่ง !

ห้องระดับชั้นยอดทั้งห้องมีขนาดใหญ่กว่าห้องที่พวกเขาเคยอยู่อย่างน้อยสิบเท่า เช่นเดียวกับข้าวของ เครื่องใช้ภายในที่ดูหรูหราเป็นอย่างยิ่ง ผังโดยรอบดูราวกับอยู่ในราชวัง แม้แต่พื้นก็ปูด้วยขนสัตว์ไม่ทราบชนิดที่ให้ความรู้สึกนุ่มเท้าเป็นอย่างมาก !

เบื้องหลังเยี่ยฉวนและน้องสาว ผู้คุมทำการค้อมศีรษะคารวะเล็กน้อยก่อนจะเดินออกไป

“ว้าวว !”

เยี่ยหลิงมองไปรอบ ๆ ด้วยความตื่นเต้น “ท่านพี่ ห้องนี้ช่างกว้างขวางและดูสวยงามนักเจ้าค่ะ !”

เยี่ยฉวนลูบศีรษะเล็กของเยี่ยหลิงอย่างอ่อนโยน คลี่ยิ้มบางเบาโดยไม่พูดอะไร

เหมือนจะนึกอะไรบางอย่างได้ นางพลันเงยใบหน้าเล็กขึ้นและมองเยี่ยฉวน “ท่านพี่ เป็นเพราะพี่เป็น ยอดผู้ฝึกกระบี่ใช่ไหมเจ้าคะ พวกเขาจึงปฏิบัติต่อเราดีเช่นนี้ ?”

เยี่ยฉวนพยักหน้า

“ทำไมล่ะเจ้าคะ ?” เยี่ยหลิงงุนงงไป

เยี่ยฉวนยิ้ม “เพราะพวกเขาจริงจังมากน่ะสิ !”

เยี่ยหลิงยังอยากถามอะไรบางอย่างอยู่ แต่ในตอนนี้กลับมีเสียงเคาะประตูดังขึ้น เยี่ยฉวนจึงหันไปเอ่ย “เข้ามาได้!”

ประตูเปิดออกและสตรีคนหนึ่งก็ได้เดินเข้ามา !