หนึ่งกระบี่นิจนิรันดร์ นิยาย บท 68

บทที่ 68 กายากระบี่ไร้เทียมทาน ! (ต้น)

“เขากล้าลงมือ ?”

“กล้าลงมือที่นี่เชียวหรือ ?”

ทุกคนต่างตกอกตกใจ !

แม้แต่หลีเฟิงก็ยังถึงกับพูดไม่ออก ด้วยคิดไม่ถึงว่าเยี่ยฉวนจะกล้าลงมือต่อหน้าผู้คนในสถานศึกษา ฉางมู่ ทั้งยังกระทำต่อหน้าต่อตาผู้เฒ่าชางจงด้วย

ชางจงเองก็ตกใจหาน้อยไม่ คิดไม่ถึงเยี่ยฉวนจะกล้าต่อหน้าเขาเช่นนี้ !

ทำเรื่องอื้อฉาวเข้าจนได้

หลีเฟิงค่อยขยับลุกขึ้นมาจากพื้นดิน ยกนิ้วขึ้นชี้หน้าเยี่ยฉวน วาจาดุร้าย “เจ้ากล้าบังอาจแสดงพฤติกรรมเลวทราม เจ้ามัน…”

ยังไม่ทันขาดคำหลีเฟิง เยี่ยฉวนพลันกระโดดขึ้นเหยียบร่างของชายชราก่อนที่เขาจะทันตั้งตัว ก่อนที่ ชายหนุ่มจะยกฝ่ามือฟาดเข้าที่หน้าของมันอีกครั้ง

ปั้ง !

เสียงฝ่ามือกระทบใบหน้าดังสนั่น ความรุนแรงนั่นผลักร่างของหลีเฟิงกระเด็นออกไป !

ท่ามกลางสายตาของทุกคน ศิษย์หลายคนที่อยู่ในเหตุการณ์พากันมองเยี่ยฉวนอย่างตะลึงต่อสิ่งที่เกิดขึ้น

ชายชราหลีเฟิงเป็นผู้มีพลังขั้นหลอมรวมลมปราณ ทว่ายามนี้เขาไม่อาจตอบโต้ !

ครั้งแรกที่ถูกฝ่ามือของเยี่ยฉวนเพราะเขาจู่โจมเข้าหาโดยไม่ทันระวังตัว แต่ในครั้งที่สองชายชราคาด หมายได้ต่อสิ่งที่จะเกิดแต่เยี่ยฉวนกลับพุ่งเข้ามาอย่างถนัด ! ไม่ว่าจะอย่างไรหลีเฟิงก็ออกต้านทานแรงปะทะ ของชายหนุ่มได้เพียงเล็กน้อยเท่านั้น !

เยี่ยฉวนใช้กำลังกล้าแกร่งออกต้านพลังของหลีเฟิงจนหมดสิ้น !

“กล้าบังอาจ !”

ในเวลานั้นเฒ่าชางจงซึ่งยังอยู่บนหลังของนกกระเรียน ส่งเสียงคำรามลั่น พลันชั่วพริบตาลำแสงวาบ พุ่งเข้าใส่และแผ่คลุมร่างของเยี่ยฉวน !

เยี่ยฉวนเงยมองเฒ่าชางจง “ผู้เฒ่าชาง เจ้าใช้พลังข่มเหงผู้อื่นเพื่อขจัดความแค้นส่วนตัวเช่นนั้นหรือ ?”

ชางจงส่งเสียงหัวเราะอย่างเย้ยหยัน “ใช้พลังเพื่อขจัดความแค้นส่วนตัวอย่างนั้นหรือ ? ข้าจะใช้พลังเมื่อใดเจ้ารู้ไหม ? กฎของสถานศึกษาฉางมู่กำหนดไว้อย่างชัดเจนว่าผู้ที่ขาดคุณสมบัติ โดยไม่สำเร็จขั้นพลังหลอมรวมลมปราณไม่มีสิทธิเข้าร่วมทดสอบ แต่ขั้นพลังของเจ้าคือขั้นหกผสานลมปราณ ดังนั้นข้าจึงยกเลิกผลการทดสอบของเจ้า ผิดตรงไหน ?”

ชายชรามองด้วยแววตาแข็งกร้าวเย็นชา “แต่เจ้ากลับมาอาละวาดทำร้ายผู้คนภายในเขตสถานศึกษา ฉางมู่ ท้าทายสถานศึกษา ข้าเชื่อว่าต่อให้ผู้เยี่ยมยุทธ์อันอยู่ในที่นี้ ในฐานะอาจารย์แห่งสถานศึกษาฉางมู่ นางก็ไม่มีทางยอมรับเจ้าเป็นศิษย์เช่นกัน !”

ทันใดหลีเฟิงพลันผุดลุกขึ้นยืน แววตาดุร้ายจ้องเขม็งมาที่เยี่ยฉวนบนใบหน้าแฝงความเหี้ยมโหดและ บ้าคลั่ง “ไอ้คนต่ำช้า เจ้ากล้า…”

ไม่อาจเอ่ยวาจาจนจบประโยค เยี่ยฉวนเคลื่อนไหวฉับพลันพุ่งมาอยู่เบื้องหน้าชายชราอีกครา !

หลีเฟิงหน้าถอดสี แต่ในเวลาเช่นนี้คงทำได้เพียงออกป้องกันตัว ทันทีที่เยี่ยฉวนพุ่งวาบมาปรากฏเบื้องหน้า ชายชราจึงผลักหมัดออกใส่เยี่ยฉวน !

พลังส่งออกหมัด ทำให้เกิดไอหมอกกระจายไปในอากาศ

เป็นภาพชวนตื่นตายิ่งนัก !

เยี่ยฉวนผลักส่งฝ่ามือออกไปทันที

ทั้งสองฝ่ามือปะทะเต็มแรง !

กร๊อบ !

เสียงกระดูกลั่นสะท้อนก้องได้ยินกันทั่วทั้งบริเวณ แรงปะทะผลักร่างของหลีเฟิงลอยออกไปไกลหลาย จั้ง และทันทีที่ร่างตกลงบนพื้น ร่างนั่นพลันงอตัวด้วยความเจ็บปวดอย่างสุดที่จะทนทานได้ เพราะกระดูกแขน ขวาแตกละเอียดทั้งข้าง !

เยี่ยฉวนมองหลีเฟิงที่ร้องครางอย่างเจ็บปวดด้วยสายตาปราศจากความเป็นมิตร “ถ้ายังเอ่ยปากอีกคำ เดียว ข้าจะตีเจ้าให้ตาย !”