หนุ่มเศรษฐีลึกลับ นิยาย บท 560

บทที่ 560 ศิษย์พี่มู่หรง

ลู่เสี้ยงหยางเดินเข้าประตูใหญ่ ตรงหน้าเป็นสนามขนาดใหญ่ ตอนนี้ในสนามเต็มไปด้วยผู้คนกว่าร้อยชีวิต ลู่เสี้ยงหยางนึกตระหนก คนที่มาเพื่อทดสอบด้านนอกเยอะแยะนับไม่ถ้วน แต่คนที่ผ่านการทดสอบ กลับเล็กน้อยเสียยิ่งกว่าอะไรดี น้อยยิ่งว่าน้อย

เขากวาดสายตาไปรอบๆ ก็ได้พบกับฟ้านเจาที่อยู่ในกลุ่มฝูงชน ชายหนุ่มจึงสาวเท้าเดินเข้าไป ยืนข้างกายเขา ยืนรอการจัดการรอบต่อไปอย่างเงียบๆ

…..

ในเวลาเดียวกัน บนหุบเขาลึกสุดลูกหูลูกตา วังหลังหนึ่งตั้งตระหง่าน

ครึ่งหนึ่งของวังขนาดใหญ่ อยู่เหนือเมฆ เจิดจ้าเรืองรองภายใต้การสาดส่องของดวงตะวัน เสมือนกับวังบนสวรรค์

ภายในวัง ห้องโถงหนึ่ง บุคคลทั้งเก่านั่งสงบนิ่งราวกับเงาร่างที่น่าสยดสยอง

ลมหายใจของพวกเขาลึกล้ำเหนือกำหนด ยากที่จะหยั่งรู้

ในเวลานี้เอง ชายชราคนที่ที่เส้นผมถูกย้อมเป็นสีขาว กล่าวขึ้นเป็นคนแรก “ตอนนี้ห้าสำนักใหญ่ได้เป็นพันธมิตรกันแล้ว และกำลังเตรียมการ และได้มีข่าวที่น่าเชื่อถือ ว่าสำนักกวางหมิงและสำนักจิ่วโยวจะส่งสารท้ารบในเร็วๆ นี้ ฉันคิดว่าถึงเวลาแล้ว ที่เราควรจะออกโรงได้แล้ว”

เมื่อได้ยินอย่างนั้น บุคคลที่มีเส้นผมสีขาวหัวเราะอย่างเย็นชา “ฉันได้รับข่าวที่แน่นอนมาแล้ว สามวันให้หลัง เทพเทียนหัวจะเดินทางไปทางตอนใต้ปินเหอ ถึงตอนนั้นเราผู้อาวุโสทั้งเก้าแห่งซี่ฟางโหลวออกโรง ต้องสังหารเขาได้แน่”

“ฮ่าฮ่า” ชายวัยกลางคนผู้หนึ่งหัวเราะลั่น “หากคิดจะทำแบบนั้นจริงๆ ละก็ เราสังหารผู้เก่งกาจอย่างเทพเทียนหัวก่อนวันเปิดสงครามละก็ นั่นจะส่งผลกระทบอย่างใหญ่หลวงต่อจิ่วโยวและกวางหมิง”

เมื่อได้ยินอย่างนั้น เหล่าคนที่ไม่ออกความเห็นเมื่อสักครู่ต่างพยักหน้ารับ ด้วยใบหน้าได้ใจและโหดเหี้ยม

ถึงตอนนั้น ขอเพียงแค่จัดการเทพเทียนหัวได้ เด็ดหัวมันออกมา สำ นักกวางหมิงและสำนักจิ่งโยวต้องสูญเสียอย่างใหญ่หลวง ถึงตอนนั้นสำนักใหญ่ทั้งห้าจะทำอะไรก็ได้

ตึกตึกตึก!

ทันใดนั้น

ฝีเท้าที่เร่งรีบดังขึ้น แล่นผ่านมาทางประตู ก่อนที่ชายเคราแพะคนหนึ่งจะยิ่งเข้ามาด้วยความเร่งรีบ

“ท่านผู้อาวุโสทั้งหลาย เกิดเรื่องใหญ่แล้ว” ชายเคราแพะกล่าวอย่างร้อนรน

ชายชราผมหงอกไม่สบอารมณ์ พลันถลึงตา “ตื่นตูมอะไรกัน ต่อให้ฟ้าถล่มลงมาเราก็ต้องตั้งมั่น แกจะกลัวอะไร?”

ชายเคราแพะถูกเอ็ดจนใบหน้าใบหูแดงก่ำ พลันกล่าวอย่างกล้าๆ กลัวๆ “ครับครับ เป็นความผิดความของผมเอง”

“เหอะ” ชายผมหงอกไม่พอใจ ก่อนที่จะกล่าวถาม “มันเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่? ว่ามา”

ชายเคราแพะกัดฟันพูดออกไป “หัวหน้าสาขาของเราที่ปินเหอ ขุยกางเกิดอุบัติเหตุขึ้น ตอนนี้เขาเสียชีวิตไปแล้ว”

อะไรนะ?

เมื่อได้ยินอย่างนั้น ผู้อาวุโสทั้งเก้าลุกขึ้นยืน สีหน้าดำทะมึน

ในซี่ฟางโหลว แม้ว่าขุยกางจะไม่ใช่ระดับผู้อาวุโส แต่ความสามารถของเขาไม่ด้อยเลย เขาเป็นถึงนักบู๊ระดับเก้า จะเกิดความผิดพลาดขึ้นได้อย่างไร?

ชายชราผมหงอกคนหนึ่งจับจ้องไปที่ชายเคราแพะ “เรื่องนี้แกมั่นใจใช่ไหมว่าเป็นเรื่องจริง? หากข่าวกรองผิดพลาด ฉันจะสังหารแกเป็นคนแรก”

ชายเคราแพะคุกเข่าลงกับพื้นทันที พร้อมกับเหงื่อที่ผุดไหลไปทั่ว กล่าวอย่างระแวดระวัง “ผู้อาวุโสสาม เรื่องนี้จริงแท้แน่นอน แผ่นป้ายชีวิตหยกของขุยกางที่อยู่ในห้องบรรพบุรุษได้แตกเป็นเสี่ยงแล้ว”

เมื่อได้ยินอย่างนั้น ผู้อาวุโสทั้งเก้าต่างนิ่งเงียบ