ฮูหยินไร้พ่าย นิยาย บท 52

​

งานแต่งงานถูกจัดขึ้นอย่างยิ่งใหญ่ ข้าที่รอคอยมาหลายร้อยปีก็มีโอกาสแต่งงานกับผู้อื่นเช่นกันข้าไม่เหงาเปล่าเปลี่ยวอีกแล้ว ม่อเยวียนเองก็ทำตัวเป็นหญิงสาวพึ่งแต่งงานทำตัวไม่ถูกยิ่งกว่าข้าเสียอีก ข้ามองดูสามีที่ตอนนี้เอาแต่นั่งจ้องมองข้าด้วยท่าทีสง่าผ่าเผย จนข้าเองก็ไม่รู้ว่าเขาคิดอะไร

"เย่วมี่เจ้าเปลี่ยนกลายเป็นสตรีในงานแต่งงานครั้งนี้จะไม่เป็นอันใดจริงหรือ"

"เจ้าไม่ต้องห่วงข้าไร้เพศเป็นเช่นไรไม่มีผู้ใดกล้าว่าข้าได้สักคน ตอนนี้เทียนตี้ก็นกลายเป็นเด็กแล้ว ข้าเองก็ไม่ได้ทำเรื่องที่ไม่ดีเสียหน่อย"

"ข้ารู้ภรรยาของข้าเก่งกาจที่สุด ยุคสมัยเปลี่นไปอีก 500 ปีข้าจะต้องลงไปอยู่บนโลกมนุษย์เรียนรู้การใช้ชีวิตของมนุษย์ยุคใหม่"

"เจ้าไปที่ใดข้าก็จะไปที่นั้น"

"เจ้าทำงานที่นี้เสียเถอะข้าจะไปๆมาๆ ข้าอยากอยู่กับเจ้ามากแต่หลังจากอีก 500 ปีข้าถึงจะไป ตอนนี้ข้าอยู่กับเจ้าทุกวันมิใช่หรือ"

"ลูกสะใภ้ของข้าเลี้ยงดูลูกของเราเจ้าแต่งตั้งไป๋อินเป็นผู้ดูแลคุนหลุนฉวีแทนเจ้า ลูกสะใภ้ข้าน่าสงสารนัก"

"เจ้าอย่าคิดมากเลยลูกชายทั้งสองคนของเราก็ดูแลศิษย์คนโตของข้าดีจะตาย เราสองสามีภรรยาก็ได้มีโอกาสมาแต่งงานที่นี้อย่างไรเสีย คุนหลุนนั้นก็ต้องมอบให้บุตรชายทั้งสองและลูกสะใภ้ของเราอยู่ดี"

"สามี ดื่มสุรามงคลเสียก่อนเราจะได้เข้าหอกันคืนนี้"

"รีบร้อนเสียจริง เจ้านี้นะอีก 7 วันเป็นวันปล่อยวิญญาณกลับบ้านไปหาญาติพี่น้องเจาจะควบคุมเองหรือให้ไป๋อู๋ชางและยมทูตผู้อื่นไปดูแลหรือไป"

"ต้องเป็นยมทูตที่ดูแลพวกเขาที่ต้องดูแล พวกไร้ญาตขาดมิตรย่อมมีคนใจบุญเผากระดาษเงินกระดาษทองให้บ้าง ต้องมียมทูตคอยดูแลเสียหน่อย"

"เช่นนั้นข้ากับเจ้าก็ไปเที่ยวดลกมนุษย์ด้วยกันได้ใช่หรือไม่"

"ย่อมได้แต่วันนี้ ข้าต้องถอดของขวัญชิ้นนี้เสียก่อน"

"เข้ามาเลย ข้าอยากโดนถอดเช่นกัน อื้ออ..."

วันขึ้น 15 ค่ำเดือน 7 เป็นเทศกาลจงหยวน วันปล่อยผีวิญญาณ วันนี้ลูกหลานจะจัดพิธีเซ่นไหว้บรรพชนและอุทิศส่วนกุศลให้แก่วิญญาณไร้ญาติ ข้ากับม่อเยวียนมาเที่ยวเทศกาลจงหยวนมีการลอยโคมนำทางวิญญาณเดินทางกลับปรโลก ข้าว่าโลกมนุษย์ก็ดีเช่นกัน วันๆข้าก็ได้แต่มองวิญญาณทั้งสภาพดีและไม่ดีเดินทางเข้ามาพิพากษารับคำตัดสินโทษ รับการลงโทษเท่านั้นปรโลกน่าเบื่อจะตาย มาเที่ยวข้างนอกดีจะตาย